117

	மைம்மீன் புகையினும், தூமம் தோன்றினும்,
	தென் திசை மருங்கின் வெள்ளி ஓடினும்,
	வயலகம் நிறைய, புதல் பூ மலர,
	மனைத்தலை மகவை ஈன்ற அமர்க் கண்
5	ஆமா நெடு நிரை நன் புல் ஆர,
	கோஒல் செம்மையின் சான்றோர் பல்கி,
	பெயல் பிழைப்பு அறியாப் புன்புலத்ததுவே
	பிள்ளை வெருகின் முள் எயிறு புரையப்
	பாசிலை முல்லை முகைக்கும்
10	ஆய் தொடி அரிவையர் தந்தை நாடே.

335

	அடல் அருந் துப்பின்....................
	...................குருந்தே முல்லை என்று
	இந் நான்கு அல்லது பூவும் இல்லை;
	கருங் கால் வரகே, இருங் கதிர்த் தினையே,
5	சிறு கொடிக் கொள்ளே, பொறி கிளர் அவரையொடு,
	இந் நான்கு அல்லது உணாவும் இல்லை;
	துடியன், பாணன், பறையன், கடம்பன், என்று
	இந் நான்கு அல்லது குடியும் இல்லை;
	ஒன்னாத் தெவ்வர் முன் நின்று விலங்கி,
10	ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் களிறு எறிந்து வீழ்ந்தென,
	கல்லே பரவின் அல்லது,
	நெல் உகுத்துப் பரவும் கடவுளும் இலவே.

339

	வியன் புலம் படர்ந்த பல் ஆ நெடு ஏறு
	மடலை மாண் நிழல் அசைவிட, கோவலர்
	வீ ததை முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து;
	குறுங் கோல் எறிந்த நெடுஞ் செவிக் குறு முயல்
5	நெடு நீர்ப் பரப்பின் வாளையொடு உகளுந்து;
	தொடலை அல்குல் தொடித் தோள் மகளிர்
	கடல் ஆடிக் கயம் பாய்ந்து,
	கழி நெய்தல் பூக்குறூஉந்து;
	பைந் தழை துயல்வரும் செறு விறற..............
10	............................................................................லத்தி
	வளர வேண்டும், அவளே, என்றும்
	ஆர் அமர் உழப்பதும் அமரியளாகி,
	முறம் செவி யானை வேந்தர்
	மறம் கெழு நெஞ்சம் கொண்டு ஒளித்தோளே.

352

	தேஎம் கொண்ட வெண் மண்டையான்,
	வீ...................................................................கறக்குந்து;
	அவல் வகுத்த பசுங் குடையான்,
	புதல் முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து;
5	ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக் கை மகளிர்
	குன்று ஏறிப் புனல் பாயின்,
	புற வாயால் புனல் வள
	............................................................ நொடை நறவின்
	மா வண் தித்தன் வெண்ணெல் வேலி
10	உறந்தை அன்ன உரைசால் நன் கலம்
	கொடுப்பவும் கொளாஅனெ
	.......................ர் தந்த நாகு இள வேங்கையின்,
	கதிர்த்து ஒளி திகழும் நுண் பல் சுணங்கின்
	மாக் கண் மலர்ந்த முலையள்; தன்னையும்
15	சிறு கோல் உளையும் புரவி ª..................
	...................................................................... யமரே.

395

	மென் புலத்து வயல் உழவர்
	வன் புலத்துப் பகடு விட்டு,
	குறு முயலின் குழைச் சூட்டொடு
	நெடு வாளைப் பல் உவியல்,
5	பழஞ் சோற்றுப் புகவு அருந்தி,
	புதல் தளவின் பூச் சூடி,
	................................................................
	...........................அரியலாருந்து;
	மனைக் கோழிப் பைம் பயிரின்னே,
10	கானக் கோழிக் கவர் குரலொடு
	நீர்க் கோழிக் கூய்ப் பெயர்க்குந்து;
	வேய் அன்ன மென் தோளால்,
	மயில் அன்ன மென் சாயலார்,
	கிளி கடியின்னே,
15	அகல் அள்ளல் புள் இரீஇயுந்து;
	ஆங்கு அப் பல நல்ல புலன் அணியும்
	சீர் சான்ற விழுச் சிறப்பின்,
	சிறு கண் யானைப் பெறல் அருந் தித்தன்
	செல்லா நல் இசை உறந்தைக் குணாது,
20	நெடுங் கை வேண்மான் அருங் கடிப் பிடவூர்
	அறப் பெயர்ச் சாத்தன் கிளையேம், பெரும!
	முன் நாள் நண்பகல் சுரன் உழந்து வருந்தி,
	கதிர் நனி செ ...................................... மாலை,
	தன் கடைத் தோன்றி, என் உறவு இசைத்தலின்,
25	தீம் குரல்......... கின் அரிக் குரல் தடாரியொடு,
	ஆங்கு நின்ற எற்கண்டு,
	சிறிதும் நில்லான், பெரிதும் கூறான்,
	அருங் கலம் வரவே அருளினன் வேண்டி,
	...........யென உரைத்தன்றி நல்கி, தன் மனைப்
30	பொன் போல் மடந்தையைக் காட்டி, 'இவனை
	என் போல் போற்று' என்றோனே; அதற்கொண்டு,
	அவன் மறவலேனே; பிறர் உள்ளலேனே;
	அகன் ஞாலம் பெரிது வெம்பினும்,
	மிக வானுள் எரி தோன்றினும்,
35	குள மீனொடும் தாள் புகையினும்,
	பெருஞ் செய் நெல்லின் கொக்கு உகிர் நிமிரல்
	பசுங் கண் கருனைச் சூட்டொடு மாந்தி,
	'விளைவு ஒன்றோ வெள்ளம் கொள்க!' என,
	உள்ளதும் இல்லதும் அறியாது,
40	ஆங்கு அமைந்தன்றால்; வாழ்க, அவன் தாளே!