28

	'சிறப்பு இல் சிதடும், உறுப்பு இல் பிண்டமும்,
	கூனும், குறளும், ஊமும், செவிடும்,
	மாவும், மருளும், உளப்பட வாழ்நர்க்கு
	எண் பேர் எச்சம் என்று இவை எல்லாம்
5	பேதைமை அல்லது ஊதியம் இல்' என,
	முன்னும், அறிந்தோர் கூறினர்; இன்னும்,
	அதன் திறம் அத்தை யான் உரைக்க வந்தது
	வட்ட வரிய செம் பொறிச் சேவல்
	ஏனல் காப்போர் உணர்த்திய கூஉம்
10	கானத்தோர், நின் தெவ்வர்; நீயே,
	புறஞ்சிறை மாக்கட்கு அறம் குறித்து, அகத்தோர்
	புய்த்து எறி கரும்பின் விடு கழை தாமரைப்
	பூம் போது சிதைய வீழ்ந்தென, கூத்தர்
	ஆடு களம் கடுக்கும் அக நாட்டையே;
15	அதனால், அறனும் பொருளும் இன்பமும் மூன்றும்
	ஆற்றும், பெரும! நின் செல்வம்;
	ஆற்றாமை நிற் போற்றாமையே.

120

	வெப்புள் விளைந்த வேங்கைச் செஞ் சுவல்
	கார்ப் பெயல் கலித்த பெரும் பாட்டு ஈரத்து,
	பூழி மயங்கப் பல உழுது, வித்தி,
	பல்லி ஆடிய பல் கிளைச் செவ்விக்
5	களை கால் கழாலின், தோடு ஒலிபு நந்தி,
	மென் மயில் புனிற்றுப் பெடை கடுப்ப நீடி,
	கருந் தாள் போகி, ஒருங்கு பீள் விரிந்து,
	கீழும் மேலும் எஞ்சாமைப் பல காய்த்து,
	வாலிதின் விளைந்த புது வரகு அரிய,
10	தினை கொய்ய, கவ்வை கறுப்ப, அவரைக்
	கொழுங் கொடி விளர்க் காய் கோட் பதம் ஆக,
	நிலம் புதைப் பழுனிய மட்டின் தேறல்
	புல் வேய்க் குரம்பைக் குடிதொறும் பகர்ந்து,
	நறு நெய்க் கடலை விசைப்ப, சோறு அட்டு,
15	பெருந்தோள் தாலம் பூசல் மேவர,
	வருந்தா யாணர்த்து; நந்தும்கொல்லோ
	இரும் பல் கூந்தல் மடந்தையர் தந்தை
	ஆடு கழை நரலும் சேட் சிமை, புலவர்
	பாடி ஆனாப் பண்பின் பகைவர்
20	ஓடு கழல் கம்பலை கண்ட
	செரு வெஞ் சேஎய் பெரு விறல் நாடே!

143

	'மலை வான் கொள்க!' என, உயர் பலி தூஉய்,
	'மாரி ஆன்று, மழை மேக்கு உயர்க!' எனக்
	கடவுள் பேணிய குறவர் மாக்கள்,
	பெயல் கண்மாறிய உவகையர், சாரல்
5	புனத் தினை அயிலும் நாட! சினப் போர்க்
	கை வள் ஈகைக் கடு மான் பேக!
	யார்கொல் அளியள்தானே நெருநல்,
	சுரன் உழந்து வருந்திய ஒக்கல் பசித்தென,
	குணில் பாய் முரசின் இரங்கும் அருவி
10	நளி இருஞ் சிலம்பின் சீறூர் ஆங்கண்,
	வாயில் தோன்றி, வாழ்த்தி நின்று,
	நின்னும் நின் மலையும் பாட, இன்னாது
	இகுத்த கண்ணீர் நிறுத்தல் செல்லாள்,
	முலையகம் நனைப்ப, விம்மி,
15	குழல் இனைவதுபோல் அழுதனள், பெரிதே?

159

	'வாழும் நாளோடு யாண்டு பல உண்மையின்,
	தீர்தல் செல்லாது, என் உயிர்' எனப் பல புலந்து,
	கோல் காலாகக் குறும் பல ஒதுங்கி,
	நூல் விரித்தன்ன கதுப்பினள், கண் துயின்று,
5	முன்றில் போகா முதிர்வினள் யாயும்;
	பசந்த மேனியொடு படர் அட வருந்தி,
	மருங்கில் கொண்ட பல் குறுமாக்கள்
	பிசைந்து தின, வாடிய முலையள், பெரிது அழிந்து,
	குப்பைக் கீரை கொய்கண் அகைத்த
10	முற்றா இளந் தளிர் கொய்துகொண்டு, உப்பு இன்று,
	நீர் உலைஆக ஏற்றி, மோர் இன்று,
	அவிழ்ப் பதம் மறந்து, பாசடகு மிசைந்து,
	மாசொடு குறைந்த உடுக்கையள், அறம் பழியா,
	துவ்வாளாகிய என் வெய்யோளும்;
15	என்றாங்கு, இருவர் நெஞ்சமும் உவப்ப கானவர்
	கரி புனம் மயக்கிய அகன்கண் கொல்லை,
	ஐவனம் வித்தி, மையுறக் கவினி,
	ஈனல்செல்லா ஏனற்கு இழுமெனக்
	கருவி வானம் தலைஇ யாங்கும்,
20	ஈத்த நின் புகழ் ஏத்தி, தொக்க என்,
	பசி தினத் திரங்கிய, ஒக்கலும் உவப்ப
	உயர்ந்து ஏந்து மருப்பின் கொல்களிறு பெறினும்,
	தவிர்ந்து விடு பரிசில் கொள்ளலென்; உவந்து, நீ
	இன்புற விடுதிஆயின், சிறிது
25	குன்றியும் கொள்வல், கூர் வேல் குமண!
	அதற்பட அருளல் வேண்டுவல் விறல் புகழ்
	வசை இல் விழுத் திணைப் பிறந்த
	இசை மேந் தோன்றல்! நிற் பாடிய யானே.

168

	அருவி ஆர்க்கும் கழை பயில் நனந் தலைக்
	கறி வளர் அடுக்கத்து மலர்ந்த காந்தள்
	கொழுங் கிழங்கு மிளிரக் கிண்டி, கிளையொடு,
	கடுங் கண் கேழல் உழுத பூழி,
5	நல் நாள் வரு பதம் நோக்கி, குறவர்
	உழாஅது வித்திய பரூஉக் குரல் சிறு தினை
	முந்து விளை யாணர் நாள் புதிது உண்மார்
	மரை ஆன் கறந்த நுரை கொள் தீம் பால்,
	மான் தடி புழுக்கிய புலவு நாறு குழிசி
10	வான் கேழ் இரும் புடை கழாஅது, ஏற்றி,
	சாந்த விறகின் உவித்த புன்கம்
	கூதளம் கவினிய குளவி முன்றில்,
	செழுங் கோள் வாழை அகல் இலைப் பகுக்கும்
	ஊராக் குதிரைக் கிழவ! கூர்வேல்,
15	நறை நார்த் தொடுத்த வேங்கை அம் கண்ணி,
	வடி நவில் அம்பின் வில்லோர் பெரும!
	கை வள் ஈகைக் கடு மான் கொற்ற!
	வையக வரைப்பில் தமிழகம் கேட்ப,
	பொய்யாச் செந் நா நெளிய ஏத்திப்
20	பாடுப என்ப பரிசிலர், நாளும்
	ஈயா மன்னர் நாண,
	வீயாது பரந்த நின் வசை இல் வான் புகழே.

172

	ஏற்றுக உலையே; ஆக்குக சோறே;
	கள்ளும் குறைபடல் ஓம்புக; ஒள் இழைப்
	பாடு வல் விறலியர் கோதையும் புனைக;
	அன்னவை பிறவும் செய்க; என்னதூஉம்
5	பரியல் வேண்டா; வரு பதம் நாடி,
	ஐவனம் காவலர் பெய் தீ நந்தின்,
	ஒளி திகழ் திருந்து மணி நளிஇருள் அகற்றும்
	வன் புல நாடன், வய மான் பிட்டன்:
	ஆர் அமர் கடக்கும் வேலும், அவன் இறை
10	மா வள் ஈகைக் கோதையும்,
	மாறுகொள் மன்னரும், வாழியர் நெடிதே!

184

	காய் நெல் அறுத்துக் கவளம் கொளினே,
	மா நிறைவு இல்லதும், பல் நாட்கு ஆகும்;
	நூறு செறு ஆயினும், தமித்துப் புக்கு உணினே,
	வாய் புகுவதனினும் கால் பெரிது கெடுக்கும்;
5	அறிவுடை வேந்தன் நெறி அறிந்து கொளினே,
	கோடி யாத்து, நாடு பெரிது நந்தும்;
	மெல்லியன் கிழவன் ஆகி, வைகலும்
	வரிசை அறியாக் கல்லென் சுற்றமொடு,
	பரிவு தப எடுக்கும் பிண்டம் நச்சின்,
10	யானை புக்க புலம் போல,
	தானும் உண்ணான், உலகமும் கெடுமே.

186

	நெல்லும் உயிர் அன்றே; நீரும் உயிர் அன்றே;
	மன்னன் உயிர்த்தே மலர் தலை உலகம்:
	அதனால், யான் உயிர் என்பது அறிகை
	வேல் மிகு தானை வேந்தற்குக் கடனே.

208

	'குன்றும் மலையும் பல பின் ஒழிய,
	வந்தனென், பரிசில் கொண்டனென் செலற்கு' என
	நின்ற என் நயந்து அருளி, 'ஈது கொண்டு,
	ஈங்கனம் செல்க, தான்' என, என்னை
5	யாங்கு அறிந்தனனோ, தாங்கு அருங் காவலன்?
	காணாது ஈத்த இப் பொருட்கு யான் ஓர்
	வாணிகப் பரிசிலன் அல்லென்; பேணி,
	தினை அனைத்துஆயினும், இனிது அவர்
	துணை அளவு அறிந்து, நல்கினர் விடினே.

319

	பூவல் படுவில் கூவல் தோண்டிய
	செங் கண் சில் நீர் பெய்த சீறில்
	முன்றில் இருந்த முது வாய்ச் சாடி
	யாம் கஃடு உண்டென, வறிது மாசு இன்று;
5	படலை முன்றில் சிறு தினை உணங்கல்
	புறவும் இதலும் அறவும் உண்கெனப்
	பெய்தற்கு எல்லின்று பொழுதே; அதனான்,
	முயல் சுட்ட ஆயினும் தருகுவேம்; புகுதந்து
	ஈங்கு இருந்தீமோ, முது வாய்ப் பாண!
10	கொடுங் கோட்டு ஆமான் நடுங்கு தலைக் குழவி
	புன் தலைச் சிறாஅர் கன்று எனப் பூட்டும்
	சீறூர் மன்னன் நெருநை ஞாங்கர்,
	வேந்து விடு தொழிலொடு சென்றனன்; வந்து, நின்
	பாடினி மாலை அணிய,
15	வாடாத் தாமரை சூட்டுவன் நினக்கே.

320

	முன்றில் முஞ்ஞையொடு முசுண்டை பம்பி,
	பந்தர் வேண்டாப் பலா தூங்கு நீழல்,
	கைம்மான் வேட்டுவன் கனை துயில் மடிந்தென,
	பார்வை மடப் பிணை தழீஇ, பிறிது ஓர்
5	தீர் தொழில் தனிக் கலை திளைத்து விளையாட,
	இன்புறு புணர்நிலை கண்ட மனையோள்
	கணவன் எழுதலும் அஞ்சி, கலையே
	பிணைவயின் தீர்தலும் அஞ்சி, யாவதும்,
	இல் வழங்காமையின், கல்லென ஒலித்து,
10	மான் அதள் பெய்த உணங்கு தினை வல்சி
	கானக் கோழியோடு இதல் கவர்ந்து உண்டென,
	ஆர நெருப்பின், ஆரல் நாற,
	தடிவு ஆர்ந்திட்ட முழு வள்ளூரம்
	இரும் பேர் ஒக்கலொடு ஒருங்கு இனிது அருந்தி,
15	தங்கினை சென்மோ, பாண! தங்காது,
	வேந்து தரு விழுக் கூழ் பரிசிலர்க்கு என்றும்
	அருகாது ஈயும் வண்மை
	உரைசால் நெடுந் தகை ஓம்பும் ஊரே.

328

	..........டை முதல் புறவு சேர்ந்திருந்த
	புன் புலச் சீறூர், நெல் விளையாதே;
	வரகும் தினையும் உள்ளவை எல்லாம்
	இரவல் மாக்களுக்கு ஈயத் தொலைந்தன;
5	................. டு அமைந்தனனே;
	அன்னன் ஆயினும், பாண! நன்றும்
	வெள்ளத்திடும் பாலுள் உறை தொட....
	களவுப் புளி அன்ன விளை....
	..............வாடு ஊன் கொழுங் குறை
10	கொய் குரல் அரிசியொடு நெய் பெய்து அட்டு,
	துடுப்பொடு சிவணிய களிக் கொள் வெண் சோறு
	உண்டு, இனிது இருந்த பின்
	... ... ... ... .... ... தருகுவன் மாதோ
	தாளி முதல் நீடிய சிறு நறு முஞ்ஞை
15	முயல் வந்து கறிக்கும் முன்றில்,
	சீறூர் மன்னனைப் பாடினை செலினே.

333

	நீருள் பட்ட மாரிப் பேர் உறை
	மொக்குள் அன்ன பொகுட்டு விழிக் கண்ண,
	கரும் பிடர்த் தலைய, பெருஞ் செவிக் குறு முயல்
	உள் ஊர்க் குறும் புதல் துள்ளுவன உகளும்
5	தொள்ளை மன்றத்து ஆங்கண் படரின்,
	'உண்க' என உணரா உயவிற்று ஆயினும்,
	தங்கினிர் சென்மோ, புலவிர்! நன்றும்;
	சென்றதற் கொண்டு, மனையோள் விரும்பி,
	வரகும் தினையும் உள்ளவை எல்லாம்
10	இரவல் மாக்கள் உணக்கொளத் தீர்ந்தென,
	குறித்து மாறு எதிர்ப்பை பெறாஅமையின்,
	குரல் உணங்கு விதைத் தினை உரல் வாய்ப் பெய்து,
	சிறிது புறப்பட்டன்றோ இலளே; தன் ஊர்
	வேட்டக் குடிதொறும் கூட்டு
15	.............................................. உடும்பு செய்
	பாணி நெடுந் தேர் வல்லரோடு ஊரா,
	வம்பு அணி யானை வேந்து தலைவரினும்,
	உண்பது மன்னும் அதுவே;
	பரிசில் மன்னும், குருசில் கொண்டதுவே.

335

	அடல் அருந் துப்பின்....................
	...................குருந்தே முல்லை என்று
	இந் நான்கு அல்லது பூவும் இல்லை;
	கருங் கால் வரகே, இருங் கதிர்த் தினையே,
5	சிறு கொடிக் கொள்ளே, பொறி கிளர் அவரையொடு,
	இந் நான்கு அல்லது உணாவும் இல்லை;
	துடியன், பாணன், பறையன், கடம்பன், என்று
	இந் நான்கு அல்லது குடியும் இல்லை;
	ஒன்னாத் தெவ்வர் முன் நின்று விலங்கி,
10	ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் களிறு எறிந்து வீழ்ந்தென,
	கல்லே பரவின் அல்லது,
	நெல் உகுத்துப் பரவும் கடவுளும் இலவே.