127

	'களங்கனி அன்ன கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்ப்
	பாடு இன் பனுவல் பாணர் உய்த்தென,
	களிறு இலவாகிய புல் அரை நெடு வெளில்,
	கான மஞ்ஞை கணனொடு சேப்ப,
5	ஈகை அரிய இழை அணி மகளிரொடு
	சாயின்று' என்ப, ஆஅய் கோயில்;
	சுவைக்கு இனிது ஆகிய குய்யுடை அடிசில்
	பிறர்க்கு ஈவு இன்றித் தம் வயிறு அருத்தி,
	உரைசால் ஓங்கு புகழ் ஒரீஇய
10	முரைசு கெழு செல்வர் நகர் போலாதே.

145

	'மடத் தகை மா மயில் பனிக்கும்' என்று அருளி,
	படாஅம் ஈத்த கெடாஅ நல் இசை,
	கடாஅ யானைக் கலி மான் பேக!
	பசித்தும் வாரேம்; பாரமும் இலமே;
5	களங்கனி அன்ன கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்
	நயம் புரிந்து உறையுநர் நடுங்கப் பண்ணி,
	'அறம் செய்தீமோ, அருள் வெய்யோய்!' என,
	இஃது யாம் இரந்த பரிசில்: அஃது இருளின்,
	இன மணி நெடுந் தேர் ஏறி,
10	இன்னாது உறைவி அரும் படர் களைமே!