190

	விளை பதச் சீறிடம் நோக்கி, வளை கதிர்
	வல்சி கொண்டு, அளை மல்க வைக்கும்
	எலி முயன்றனையர் ஆகி, உள்ள தம்
	வளன் வலியுறுக்கும் உளம் இலாளரொடு
5	இயைந்த கேண்மை இல்லாகியரோ!
	கடுங் கண் கேழல் இடம் பட வீழ்ந்தென,
	அன்று அவண் உண்ணாதாகி, வழி நாள்,
	பெரு மலை விடரகம் புலம்ப, வேட்டு எழுந்து,
	இருங் களிற்று ஒருத்தல் நல் வலம் படுக்கும்
10	புலி பசித்தன்ன மெலிவு இல் உள்ளத்து
	உரனுடையாளர் கேண்மையொடு
	இயைந்த வைகல் உள ஆகியரோ!

211

	அஞ்சுவரு மரபின் வெஞ் சினப் புயலேறு
	அணங்குடை அரவின் அருந் தலை துமிய,
	நின்று காண்பன்ன நீள் மலை மிளிர,
	குன்று தூவ எறியும் அரவம் போல,
5	முரசு எழுந்து இரங்கும் தானையொடு தலைச்சென்று,
	அரைசு படக் கடக்கும் உரைசால் தோன்றல்! நின்
	உள்ளி வந்த ஓங்கு நிலைப் பரிசிலென்,
	'வள்ளியை ஆதலின் வணங்குவன் இவன்' என,
	கொள்ளா மாந்தர் கொடுமை கூற, நின்
10	உள்ளியது முடித்தோய் மன்ற; முன் நாள்
	கை உள்ளது போல் காட்டி, வழி நாள்
	பொய்யொடு நின்ற புறநிலை வருத்தம்
	நாணாய் ஆயினும், நாணக் கூறி, என்
	நுணங்கு செந் நா அணங்க ஏத்தி,
15	பாடப் பாடப் பாடுபுகழ் கொண்ட நின்
	ஆடு கொள் வியன் மார்பு தொழுதனென் பழிச்சிச்
	செல்வல் அத்தை, யானே வைகலும்,
	வல்சி இன்மையின் வயின்வயின் மாறி,
	இல் எலி மடிந்த தொல் சுவர் வரைப்பின்,
20	பாஅல் இன்மையின் பல் பாடு சுவைத்து,
	முலைக்கோள் மறந்த புதல்வனொடு,
	மனைத் தொலைந்திருந்த என் வாள்நுதல் படர்ந்தே.

237

	'நீடு வாழ்க?' என்று, யான் நெடுங் கடை குறுகி,
	பாடி நின்ற பசி நாட்கண்ணே,
	'கோடைக் காலத்துக் கொழு நிழல் ஆகி,
	பொய்த்தல் அறியா உரவோன் செவிமுதல்
5	வித்திய பனுவல் விளைந்தன்று நன்று' என
	நச்சி இருந்த நசை பழுதாக,
	அட்ட குழிசி அழல் பயந்தாஅங்கு,
	'அளியர்தாமே ஆர்க' என்னா
	அறன் இல் கூற்றம் திறன் இன்று துணிய,
10	ஊழின் உருப்ப எருக்கிய மகளிர்
	வாழைப் பூவின் வளை முறி சிதற,
	முது வாய் ஒக்கல் பரிசிலர் இரங்க,
	கள்ளி போகிய களரிஅம் பறந்தலை,
	வெள் வேல் விடலை சென்று மாய்ந்தனனே:
15	ஆங்கு அது நோய் இன்றாக; ஓங்கு வரைப்
	புலி பார்த்து ஒற்றிய களிற்று இரை பிழைப்பின்,
	எலி பார்த்து ஒற்றாதாகும்; மலி திரைக்
	கடல் மண்டு புனலின் இழுமெனச் சென்று,
	நனியுடைப் பரிசில் தருகம்,
20	எழுமதி, நெஞ்சே! துணிபு முந்துறுத்தே.

321

	பொறிப் புறப் பூழின் போர் வல் சேவல்
	மேந் தோல் களைந்த தீம் கோள் வெள் எள்
	சுளகிடை உணங்கல் செவ்வி கொண்டு, உடன்
	வேனில் கோங்கின் பூம் பொகுட்டு அன்ன
5	குடந்தை அம் செவிய கோட்டு எலி ஆட்ட,
	கலி ஆர் வரகின் பிறங்கு பீள் ஒளிக்கும்,
	வன் புல வைப்பினதுவே சென்று
	தின் பழம் பசீஇ ..........னனோ, பாண!
	வாள் வடு விளங்கிய சென்னிச்
10	செரு வெங் குருசில் ஓம்பும் ஊரே.