1

	கண்ணி கார் நறுங் கொன்றை; காமர்
	வண்ண மார்பின் தாரும் கொன்றை:
	ஊர்தி வால் வெள் ஏறே; சிறந்த
	சீர் கெழு கொடியும் அவ் ஏறு என்ப:
5	கறை மிடறு அணியலும் அணிந்தன்று; அக் கறை
	மறை நவில் அந்தணர் நுவலவும் படுமே:
	பெண் உரு ஒரு திறன் ஆகின்று; அவ் உருத்
	தன்னுள் அடக்கிக் கரக்கினும் கரக்கும்:
	பிறை நுதல் வண்ணம் ஆகின்று; அப் பிறை
10	பதினெண் கணனும் ஏத்தவும் படுமே
	எல்லா உயிர்க்கும் ஏமம் ஆகிய,
	நீர் அறவு அறியாக் கரகத்து,
	தாழ் சடைப் பொலிந்த, அருந் தவத்தோற்கே.

4

	வாள், வலம் தர, மறுப் பட்டன
	செவ் வானத்து வனப்புப் போன்றன;
	தாள், களம் கொள, கழல் பறைந்தன
	கொல்ல் ஏற்றின் மருப்புப் போன்றன;
5	தோல், துவைத்து அம்பின் துளை தோன்றுவ,
	நிலைக்கு ஒராஅ இலக்கம் போன்றன;
	மாவே, எறி பதத்தான் இடம் காட்ட,
	கறுழ் பொருத செவ் வாயான்,
	எருத்து வவ்விய புலி போன்றன;
10	களிறு, கதவு எறியா, சிவந்து, உராஅய்,
	நுதி மழுங்கிய வெண் கோட்டான்,
	உயிர் உண்ணும் கூற்றுப் போன்றன;
	நீயே, அலங்கு உளைப் பரீஇ இவுளிப்
	பொலந் தேர்மிசைப் பொலிவு தோன்றி,
15	மாக் கடல் நிவந்து எழுதரும்
	செஞ் ஞாயிற்றுக் கவினை மாதோ
	அனையை ஆகன்மாறே,
	தாய் இல் தூவாக் குழவி போல,
	ஓவாது கூஉம், நின் உடற்றியோர் நாடே.

35

	நளி இரு முந்நீர் ஏணி ஆக,
	வளி இடை வழங்கா வானம் சூடிய
	மண் திணி கிடக்கைத் தண் தமிழ்க் கிழவர்,
	முரசு முழங்கு தானை மூவருள்ளும்,
5	அரசு எனப்படுவது நினதே, பெரும!
	அலங்குகதிர்க் கனலி நால்வயின் தோன்றினும்,
	இலங்குகதிர் வெள்ளி தென் புலம் படரினும்,
	அம் தண் காவிரி வந்து கவர்பு ஊட்ட,
	தோடு கொள் வேலின் தோற்றம் போல,
10	ஆடு கண் கரும்பின் வெண் பூ நுடங்கும்
	நாடு எனப்படுவது நினதே அத்தை; ஆங்க
	நாடு கெழு செல்வத்துப் பீடு கெழு வேந்தே!
	நினவ கூறுவல்; எனவ கேண்மதி!
	அறம் புரிந்தன்ன செங்கோல் நாட்டத்து
15	முறை வேண்டு பொழுதில் பதன் எளியோர் ஈண்டு
	உறை வேண்டு பொழுதில் பெயல் பெற்றோரே;
	ஞாயிறு சுமந்த கோடு திரள் கொண்மூ
	மாக விசும்பின் நடுவு நின்றாங்கு,
	கண் பொர விளங்கு நின் விண் பொரு வியன்குடை
20	வெயில் மறைக் கொண்டன்றோ? அன்றே; வருந்திய
	குடி மறைப்பதுவே; கூர்வேல் வளவ!
	வெளிற்றுப் பனந் துணியின் வீற்றுவீற்றுக் கிடப்ப,
	களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை,
	வருபடை தாங்கி, பெயர் புறத்து ஆர்த்து,
25	பொருபடை தரூஉம் கொற்றமும் உழுபடை
	ஊன்று சால் மருங்கின் ஈன்றதன் பயனே;
	மாரி பொய்ப்பினும், வாரி குன்றினும்,
	இயற்கை அல்லன செயற்கையில் தோன்றினும்,
	காவலர்ப் பழிக்கும், இக் கண் அகல் ஞாலம்;
30	அது நற்கு அறிந்தனைஆயின், நீயும்
	நொதுமலாளர் பொதுமொழி கொள்ளாது,
	பகடு புறந்தருநர் பாரம் ஓம்பி,
	குடி புறந்தருகுவை ஆயின், நின்
	அடி புறந்தருகுவர், அடங்காதோரே.

60

	முந்நீர் நாப்பண் திமில் சுடர் போல,
	செம்மீன் இமைக்கும் மாக விசும்பின்
	உச்சி நின்ற உவவு மதி கண்டு,
	கட்சி மஞ்ஞையின் சுரமுதல் சேர்ந்த,
5	சில் வளை விறலியும், யானும், வல் விரைந்து,
	தொழுதனெம் அல்லமோ, பலவே கானல்
	கழி உப்பு முகந்து கல் நாடு மடுக்கும்
	ஆரைச் சாகாட்டு ஆழ்ச்சி போக்கும்
	உரனுடை நோன் பகட்டு அன்ன எம் கோன்,
10	வலன் இரங்கு முரசின் வாய் வாள் வளவன்,
	வெயில் மறைக் கொண்ட உரு கெழு சிறப்பின்
	மாலை வெண் குடை ஒக்குமால் எனவே?

90

	உடை வளை கடுப்ப மலர்ந்த காந்தள்
	அடை மல்கு குளவியொடு கமழும் சாரல்,
	மறப் புலி உடலின், மான் கணம் உளவோ?
	மருளின விசும்பின் மாதிரத்து ஈண்டிய
5	இருளும் உண்டோ, ஞாயிறு சினவின்?
	அச்சொடு தாக்கிப் பார் உற்று இங்கிய
	பண்டச் சாகாட்டு ஆழ்ச்சி சொல்லிய,
	வரி மணல் ஞெமர, கல் பக, நடக்கும்
	பெருமிதப் பகட்டுக்குத் துறையும் உண்டோ?
10	எழுமரம் கடுக்கும் தாள் தோய் தடக் கை
	வழு இல் வன் கை, மழவர் பெரும!
	இரு நிலம் மண் கொண்டு சிலைக்கும்
	பொருநரும் உளரோ, நீ களம் புகினே?

102

	'எருதே இளைய; நுகம் உணராவே;
	சகடம் பண்டம் பெரிது பெய்தன்றே;
	அவல் இழியினும், மிசை ஏறினும்,
	அவணது அறியுநர் யார்?' என, உமணர்
5	கீழ் மரத்து யாத்த சேம அச்சு அன்ன,
	இசை விளங்கு கவி கை நெடியோய்! திங்கள்
	நாள் நிறை மதியத்து அனையை; இருள்
	யாவணதோ, நின் நிழல் வாழ்வோர்க்கே?

125

	பருத்திப் பெண்டின் பனுவல் அன்ன,
	நெருப்புச் சினம் தணிந்த நிணம் தயங்கு கொழுங் குறை,
	பரூஉக் கள் மண்டையொடு, ஊழ் மாறு பெயர
	உண்கும், எந்தை! நிற் காண்கு வந்திசினே,
5	நள்ளாதார் மிடல் சாய்த்த
	வல்லாள! நின் மகிழ் இருக்கையே.
	உழுத நோன் பகடு அழி தின்றாங்கு
	நல் அமிழ்து ஆக, நீ நயந்து உண்ணும் நறவே;
	குன்றத்து அன்ன களிறு பெயர,
10	கடந்து அட்டு வென்றோனும், நிற் கூறும்மே;
	'வெலீஇயோன் இவன்' என,
	'கழல் அணிப் பொலிந்த சேவடி நிலம் கவர்பு
	விரைந்து வந்து, சமம் தாங்கிய,
	வல் வேல் மலையன் அல்லன் ஆயின்,
15	நல் அமர் கடத்தல் எளிதுமன், நமக்கு' எனத்
	தோற்றோன்தானும், நிற் கூறும்மே,
	'தொலைஇயோன் இவன்' என,
	ஒரு நீ ஆயினை பெரும! பெரு மழைக்கு
	இருக்கை சான்ற உயர் மலைத்
20	திருத் தகு சேஎய்! நிற் பெற்றிசினோர்க்கே.

259

	ஏறுடைப் பெரு நிரை பெயர்தர, பெயராது,
	இலை புதை பெருங் காட்டுத் தலை கரந்து இருந்த
	வல் வில் மறவர் ஒடுக்கம் காணாய்;
	செல்லல், செல்லல்; சிறக்க, நின் உள்ளம்,
5	முருகு மெய்ப் பட்ட புலைத்தி போலத்
	தாவுபு தெறிக்கும் ஆன்மேல்
	புடை இலங்கு ஒள் வாள் புனை கழலோயே!

288

	மண் கொள வரிந்த வைந் நுதி மருப்பின்
	அண்ணல் நல் ஏறு இரண்டு உடன் மடுத்து,
	வென்றதன் பச்சை சீவாது போர்த்த
	திண் பிணி முரசம் இடைப் புலத்து இரங்க,
5	ஆர் அமர் மயங்கிய ஞாட்பின், தெறுவர,
	நெடு வேல் பாய்ந்த நாணுடை நெஞ்சத்து,
	அருகுகை ...................................... மன்ற
	குருதியொடு துயல்வரு மார்பின்
	முயக்கிடை ஈயாது மொய்த்தன, பருந்தே.

289

	ஈரச் செவ்வி உதவினஆயினும்,
	பல் எருத்துள்ளும் நல் எருது நோக்கி,
	வீறு வீறு ஆயும் உழவன் போல,
	பீடு பெறு தொல் குடிப் பாடு பல தாங்கிய
5	மூதிலாளருள்ளும், காதலின்
	தனக்கு முகந்து ஏந்திய பசும் பொன் மண்டை,
	'இவற்கு ஈக!' என்னும்; அதுவும் அன்றிசினே;
	கேட்டியோ வாழி பாண! பாசறை,
	'பூக் கோள் இன்று' என்று அறையும்
10	மடி வாய்த் தண்ணுமை இழிசினன் குரலே?

307

	ஆசு ஆகு எந்தை யாண்டு உளன்கொல்லோ?
	குன்றத்து அன்ன களிற்றொடு பட்டோன்;
	வம்பலன் போலத் தோன்றும்; உதுக்காண்;
	வேனல் வரி அணில் வாலத்து அன்ன,
5	கான ஊகின் கழன்று உகு முது வீ
	அரியல் வான் குழல் சுரியல் தங்க,
	நீரும் புல்லும் ஈயாது, உமணர்
	யாரும் இல் ஒரு சிறை முடத்தொடு துறந்த
	வாழா வான் பகடு ஏய்ப்ப, தெறுவர்
10	பேர் உயிர் கொள்ளும் மாதோ; அது கண்டு,
	வெஞ் சின யானை வேந்தனும், 'இக் களத்து,
	எஞ்சலின் சிறந்தது பிறிது ஒன்று இல்' என,
	பண் கொளற்கு அருமை நோக்கி,
	நெஞ்சு அற வீழ்ந்த புரைமையோனே.

309

	இரும்பு முகம் சிதைய நூறி, ஒன்னார்
	இருஞ் சமம் கடத்தல் ஏனோர்க்கும் எளிதே;
	நல் அரா உறையும் புற்றம் போலவும்,
	கொல் ஏறு திரிதரு மன்றம் போலவும்,
5	மாற்று அருந் துப்பின் மாற்றோர், 'பாசறை
	உளன்' என வெரூஉம் ஓர் ஒளி
	வலன் உயர் நெடு வேல் என்னைகண்ணதுவே.

322

	உழுது ஊர் காளை ஊழ் கோடு அன்ன
	கவை முள் கள்ளிப் பொரி அரைப் பொருந்தி,
	புது வரகு அரிகால் கருப்பை பார்க்கும்
	புன் தலைச் சிறாஅர் வில் எடுத்து ஆர்ப்பின்,
5	பெருங் கண் குறு முயல் கருங் கலன் உடைய
	மன்றில் பாயும் வன் புலத்ததுவே
	கரும்பின் எந்திரம் சிலைப்பின், அயலது.
	இருஞ் சுவல் வாளை பிறழும் ஆங்கண்,
	தண் பணை ஆளும் வேந்தர்க்குக்
10	கண் படை ஈயா வேலோன் ஊரே.

327

	எருது கால் உறாஅது, இளைஞர் கொன்ற
	சில் விளை வரகின் புல்லென் குப்பை,
	தொடுத்த கடவர்க்குக் கொடுத்த மிச்சில்
	பசித்த பாணர் உண்டு, கடை தப்பலின்,
5	ஒக்கல் ஒற்கம் சொலிய, தன் ஊர்ச்
	சிறு புல்லாளர் முகத்து அவை கூறி,
	வரகு கடன் இரக்கும் நெடுந் தகை
	அரசு வரின் தாங்கும் வல்லாளன்னே.

339

	வியன் புலம் படர்ந்த பல் ஆ நெடு ஏறு
	மடலை மாண் நிழல் அசைவிட, கோவலர்
	வீ ததை முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து;
	குறுங் கோல் எறிந்த நெடுஞ் செவிக் குறு முயல்
5	நெடு நீர்ப் பரப்பின் வாளையொடு உகளுந்து;
	தொடலை அல்குல் தொடித் தோள் மகளிர்
	கடல் ஆடிக் கயம் பாய்ந்து,
	கழி நெய்தல் பூக்குறூஉந்து;
	பைந் தழை துயல்வரும் செறு விறற..............
10	............................................................................லத்தி
	வளர வேண்டும், அவளே, என்றும்
	ஆர் அமர் உழப்பதும் அமரியளாகி,
	முறம் செவி யானை வேந்தர்
	மறம் கெழு நெஞ்சம் கொண்டு ஒளித்தோளே.

342

	'கானக் காக்கைக் கலிச் சிறகு ஏய்க்கும்
	மயிலைக் கண்ணி, பெருந் தோள் குறுமகள்,
	ஏனோர் மகள்கொல் இவள்?' என விதுப்புற்று,
	என்னொடு வினவும் வென் வேல் நெடுந்தகை!
5	திரு நயத்தக்க பண்பின் இவள் நலனே
	பொருநர்க்கு அல்லது, பிறர்க்கு ஆகாதே;
	பைங் கால் கொக்கின் பகு வாய்ப் பிள்ளை
	மென் சேற்று அடைகரை மேய்ந்து உண்டதற்பின்,
	ஆரல் ஈன்ற ஐயவி முட்டை,
10	கூர் நல் இறவின் பிள்ளையொடு பெறூஉம்,
	தண் பணைக் கிழவன் இவள் தந்தையும்; வேந்தரும்
	பெறாஅமையின் பேர் அமர் செய்தலின்,
	கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு அழி களிறு எருதா,
	வாள் தக வைகலும் உழக்கும்
15	மாட்சியவர், இவள் தன்னைமாரே.

366

	விழுக் கடிப்பு அறைந்த முழுக் குரல் முரசம்
	ஒழுக்குடை மருங்கின் ஒரு மொழித்து ஆக,
	அரவு எறி உருமின் உரறுபு சிலைப்ப,
	ஒரு தாம் ஆகிய பெருமையோரும்,
5	தம் புகழ் நிறீஇச் சென்று மாய்ந்தனரே;
	அதனால், அறவோன் மகனே! மறவோர் செம்மால்!
	.............................உரைப்பக் கேண்மதி:
	நின் ஊற்றம் பிறர் அறியாது,
	பிறர் கூறிய மொழி தெரியா,
10	ஞாயிற்று எல்லை ஆள்வினைக்கு உதவி,
	இரவின் எல்லை வருவது நாடி,
	உரை.....................................................
	உழவு ஒழி பெரும் பகடு அழி தின்றாங்கு,
	செங் கண் மகளிரொடு சிறு துனி அளைஇ,
15	அம் கள் தேறல் ஆய் கலத்து உகுப்ப,
	கெடல் அருந் திருவ!
	மடை வேண்டுநர்க்கு இடை அருகாது,
	அவிழ் வேண்டுநர்க்கு இடை அருளி,
	விடை வீழ்த்துச் சூடு கிழிப்ப,
20	நீர் நிலை பெருத்த வார் மணல் அடை கரை,
	காவுதொறும்
	மடங்கல் உண்மை மாயமோ அன்றே.

370

	...............................................................................................................ளி,
	நாரும் போழும் செய்து உண்டு, ஒராங்குப்
	பசி தினத் திரங்கிய இரு பேர் ஒக்கற்கு
	ஆர் பதம் கண்ணென மாதிரம் துழைஇ,
5	வேர் உழந்து உலறி, மருங்கு செத்து ஒழிய வந்து,
	அத்தக் குடிஞைத் துடி மருள் தீம் குரல்,
	உழுஞ்சில் அம் கவட்டிடை இருந்த பருந்தின்
	பெடை பயிர் குரலோடு, இசைக்கும் ஆங்கண்,
	கழை காய்ந்து உலறிய வறம் கூர் நீள் இடை,
10	வரி மரல் திரங்கிய கானம் பிற்பட,
	பழுமரம் உள்ளிய பறவை போல,
	ஒண் படை மாரி வீழ் கனி பெய்தென,
	துவைத்து எழு குருதி நிலமிசைப் பரப்ப,
	விளைந்த செழுங் குரல் அரிந்து, கால் குவித்து,
15	படு பிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி,
	எருது களிறு ஆக, வாள் மடல் ஓச்சி,
	அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்,
	அகன் கண் தடாரி தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	'வெந் திறல் வியன் களம் பொலிக!' என்று ஏத்தி,
20	இருப்பு முகம் செறித்த ஏந்து மருப்பின்
	வரை மருள் முகவைக்கு வந்தனென்; பெரும!
	வடி நவில் எஃகம் பாய்ந்தென, கிடந்த
	தொடியுடைத் தடக் கை ஓச்சி, வெருவார்
	இனத் தடி விராய வரிக் குடர் அடைச்சி,
25	அழு குரல் பேய்மகள் அயர, கழுகொடு
	செஞ் செவி எருவை திரிதரும்,
	அஞ்சுவரு கிடக்கைய களம் கிழவோயே!

383

	ஒண்பொறிச் சேவல் எடுப்ப, ஏற்றெழுந்து,
	தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்,
	நுண் கோல் சிறு கிணை சிலம்ப ஒற்றி,
	நெடுங் கடை நின்று, பகடு பல வாழ்த்தி,
5	தன் புகழ் ஏத்தினெனாக, ஊன் புலந்து,
	அருங் கடி வியல் நகர்க் குறுகல் வேண்டி,
	கூம்பு விடு மென் பிணி அவிழ்த்த ஆம்பல்
	தேம் பாய் உள்ள தம் கமழ் மடர் உள,
	பாம்பு உரி அன்ன வடிவின, காம்பின்
10	கழை படு சொலியின் இழை அணி வாரா,
	ஒண் பூங் கலிங்கம் உடீஇ, நுண் பூண்
	வசிந்து வாங்கு நுசுப்பின், அவ் வாங்கு உந்தி,
	கற்புடை மடந்தை தன் புறம் புல்ல,
	எற் பெயர்ந்த நோக்கி.....................................
15	.................................................கல் கொண்டு,
	அழித்துப் பிறந்தனெனாகி, அவ் வழி,
	பிறர், பாடு புகழ் பாடிப் படர்பு அறியேனே;
	குறு முலைக்கு அலமரும் பால் ஆர் வெண் மறி,
	நரை முக ஊகமொடு, உகளும், சென................
20	.......................கன்று பல கெழீஇய
	கான் கெழு நாடன், கடுந் தேர் அவியன், என
	ஒருவனை உடையேன்மன்னே, யானே;
	அறான்; எவன் பரிகோ, வெள்ளியது நிலையே?

385

	வெள்ளி தோன்ற, புள்ளுக் குரல் இயம்ப,
	புலரி விடியல் பகடு பல வாழ்த்தி,
	தன் கடைத் தோன்றினும் இலனே; பிறன் கடை,
	அகன்கண் தடாரிப் பாடு கேட்டருளி,
5	வறன் யான் நீங்கல் வேண்டி, என் அரை
	நீல் நிறச் சிதாஅர் களைந்து,
	வெளியது உடீஇ, என் பசி களைந்தோனே;
	காவிரி அணையும் தாழ் நீர்ப் படப்பை
	நெல் விளை கழனி அம்பர் கிழவோன்,
10	நல் அருவந்தை, வாழியர்! புல்லிய
	வேங்கட விறல் வரைப் பட்ட
	ஓங்கல் வானத்து உறையினும் பலவே!

387

	வள் உகிர வயல் ஆமை
	வெள் அகடு கண்டன்ன,
	வீங்கு விசிப் புதுப் போர்வைத்
	தெண் கண் மாக் கிணை இயக்கி, 'என்றும்
5	மாறு கொண்டோர் மதில் இடறி,
	நீறு ஆடிய நறுங் கவுள,
	பூம் பொறிப் பணை எருத்தின,
	வேறு வேறு பரந்து இயங்கி,
	வேந்துடை மிளை அயல் பரக்கும்
10	ஏந்து கோட்டு இரும் பிணர்த் தடக் கை,
	திருந்து தொழில் பல பகடு
	பகைப் புல மன்னர் பணிதிறை தந்து, நின்
	நகைப் புலவாணர் நல்குரவு அகற்றி,
	மிகப் பொலியர், தன் சேவடி அத்தை!' என்று,
15	யான் இசைப்பின், நனி நன்று எனா,
	பல பிற வாழ்த்த இருந்தோர் என்கோ?.........
	மருவ இன் நகர் அகன்.................................
	திருந்து கழல் சேவடி குறுகல் வேண்டி,
	வென்று இரங்கும் விறல் முரசினோன்,
20	என் சிறுமையின், இழித்து நோக்கான்,
	தன் பெருமையின் தகவு நோக்கி,
	குன்று உறழ்ந்த களிறு என்கோ?
	கொய் உளைய மா என்கோ?
	மன்று நிறையும் நிரை என்கோ?
25	மனைக் களமரொடு களம் என்கோ?
	ஆங்கு அவை, கனவு என மருள, வல்லே, நனவின்
	நல்கியோனே, நசைசால் தோன்றல்,
	ஊழி வாழி, பூழியர் பெரு மகன்!
	பிணர் மருப்பு யானைச் செரு மிகு நோன் தாள்
30	செல்வக் கடுங்கோ வாழியாதன்
	ஒன்னாத் தெவ்வர் உயர்குடை பணித்து, இவண்
	விடுவர் மாதோ நெடிதே நி
	புல் இலை வஞ்சிப் புற மதில் அலைக்கும்
	கல்லென் பொருநை மணலினும், ஆங்கண்
35	பல் ஊர் சுற்றிய கழனி
	எல்லாம் விளையும் நெல்லினும் பலவே.

388

	வெள்ளி தென் புலத்து உறைய, விளை வயல்,
	பள்ளம், வாடிய பயன் இல் காலை,
	இரும் பறைக் கிணைமகன் சென்றவன், பெரும் பெயர்
	................................................................................பொருந்தி,
5	தன் நிலை அறியுநனாக, அந் நிலை,
	இடுக்கண் இரியல் போக, உடைய
	கொடுத்தோன் எந்தை, கொடை மேந் தோன்றல்,
	.......................................................................னாமருப்பாக,
	வெல்லும் வாய்மொழிப் புல்லுடை வி
10	பெயர்க்கும் பண்ணற் கேட்டிரோ, மககிரென,
	வினைப் பகடு ஏற்ற மேழி கிணைத் தொடா,
	நாள்தொறும் பாடேன்ஆயின், ஆனா
	மணி கிளர் முன்றில் தென்னவன் மருகன்,
	பிணி முரசு இரங்கும் பீடு கெழு தானை
15	அண்ணல் யானை வழுதி,
	கண்மாறிலியர் என் பெருங் கிளைப் புரவே!

390

	அறவை நெஞ்சத்து ஆயர், வளரும்
	மறவை நெஞ்சத்து ஆயிவாளர்,
	அரும்பு அலர் செருந்தி நெடுங் கால் மலர் கமழ்,
	.........................................................மன்ன முற்றத்து,
5	ஆர்வலர் குறுகின் அல்லது, காவலர்
	கனவினும் குறுகாக் கடியுடை வியல் நகர்,
	மலைக் கணத்து அன்ன மாடம் சிலம்ப, என்
	அரிக் குரல் தடாரி இரிய ஒற்றிப்
	பாடி நின்ற பல் நாள் அன்றியும்,
10	சென்ற ஞான்றைச் சென்று படர் இரவின்
	வந்ததற் கொண்டு, 'நெடுங் கடை நின்ற
	புன் தலைப் பொருநன் அளியன்தான்' என,
	தன்னுழைக் குறுகல் வேண்டி, என் அரை
	முது நீர்ப் பாசி அன்ன உடை களைந்து,
15	திரு மலர் அன்ன புது மடிக் கொளீஇ,
	மகிழ் தரல் மரபின் மட்டே அன்றியும்,
	அமிழ்து அன மரபின் ஊன் துவை அடிசில்
	வெள்ளி வெண் கலத்து ஊட்டல் அன்றி,
	முன் ஊர்ப் பொதியில் சேர்ந்த மென் நடை
20	இரும் பேர் ஒக்கல் பெரும் புலம்பு அகற்ற,
	அகடு நனை வேங்கை வீ கண்டன்ன
	பகடு தரு செந்நெல் போரொடு நல்கி,
	'கொண்டி பெறுக!' என்றோனே உண் துறை
	மலை அலர் அணியும் தலை நீர் நாடன்;
25	கண்டாற் கொண்டும் அவன் திருந்து அடி வாழ்த்தி,
	.............................................................................................................................
	வான் அறியல என் பாடு பசி போக்கல்;
	அண்ணல் யானை வேந்தர்
	உண்மையோ, அறியல்? காண்பு அறியலரே!

391

	தண் துளி பல பொழிந்து எழிலி இசைக்கும்
	விண்டு அனைய விண் தோய் பிறங்கல்
	முகடுற உயர்ந்த நெல்லின் மகிழ் வரப்
	பகடு தரு பெரு வளம் வாழ்த்தி, பெற்ற
5	திருந்தா மூரி பரந்து படக் கெண்டி,
	அரியல் ஆர்கையர் உண்டு இனிது உவக்கும்
	வேங்கட வரைப்பின் வட புலம் பசித்தென,
	ஈங்கு வந்து இறுத்த என் இரும் பேர் ஒக்கல்
	தீர்கை விடுக்கும் பண்பு இல முதுகுடி
10	நன...............................................வினவலின்,
	'முன்னும் வந்தோன் மருங்கிலன், இன்னும்
	அளியன் ஆகலின், பொருநன் இவன்' என,
	நின் உணர்ந்து அறியுநர் என் உணர்ந்து கூற,
	காண்கு வந்திசின், பெரும!...........................
15	..........பெருங் கழி நுழைமீன் அருந்தும்
	துதைந்த தூவி அம் புதாஅம் சேக்கும்
	ததைந்த புனல் நின் செழு நகர் வரைப்பின்,
	நெஞ்சு அமர் காதல் நின் வெய்யோளொடு,
	இன் துயி........................... ஞ்சால்
20	துளி பதன் அறிந்து பொழிய,
	வேலி ஆயிரம் விளைக, நின் வயலே!

395

	மென் புலத்து வயல் உழவர்
	வன் புலத்துப் பகடு விட்டு,
	குறு முயலின் குழைச் சூட்டொடு
	நெடு வாளைப் பல் உவியல்,
5	பழஞ் சோற்றுப் புகவு அருந்தி,
	புதல் தளவின் பூச் சூடி,
	................................................................
	...........................அரியலாருந்து;
	மனைக் கோழிப் பைம் பயிரின்னே,
10	கானக் கோழிக் கவர் குரலொடு
	நீர்க் கோழிக் கூய்ப் பெயர்க்குந்து;
	வேய் அன்ன மென் தோளால்,
	மயில் அன்ன மென் சாயலார்,
	கிளி கடியின்னே,
15	அகல் அள்ளல் புள் இரீஇயுந்து;
	ஆங்கு அப் பல நல்ல புலன் அணியும்
	சீர் சான்ற விழுச் சிறப்பின்,
	சிறு கண் யானைப் பெறல் அருந் தித்தன்
	செல்லா நல் இசை உறந்தைக் குணாது,
20	நெடுங் கை வேண்மான் அருங் கடிப் பிடவூர்
	அறப் பெயர்ச் சாத்தன் கிளையேம், பெரும!
	முன் நாள் நண்பகல் சுரன் உழந்து வருந்தி,
	கதிர் நனி செ ...................................... மாலை,
	தன் கடைத் தோன்றி, என் உறவு இசைத்தலின்,
25	தீம் குரல்......... கின் அரிக் குரல் தடாரியொடு,
	ஆங்கு நின்ற எற்கண்டு,
	சிறிதும் நில்லான், பெரிதும் கூறான்,
	அருங் கலம் வரவே அருளினன் வேண்டி,
	...........யென உரைத்தன்றி நல்கி, தன் மனைப்
30	பொன் போல் மடந்தையைக் காட்டி, 'இவனை
	என் போல் போற்று' என்றோனே; அதற்கொண்டு,
	அவன் மறவலேனே; பிறர் உள்ளலேனே;
	அகன் ஞாலம் பெரிது வெம்பினும்,
	மிக வானுள் எரி தோன்றினும்,
35	குள மீனொடும் தாள் புகையினும்,
	பெருஞ் செய் நெல்லின் கொக்கு உகிர் நிமிரல்
	பசுங் கண் கருனைச் சூட்டொடு மாந்தி,
	'விளைவு ஒன்றோ வெள்ளம் கொள்க!' என,
	உள்ளதும் இல்லதும் அறியாது,
40	ஆங்கு அமைந்தன்றால்; வாழ்க, அவன் தாளே!

399

	அடு மகள் முகந்த அளவா வெண்ணெல்
	தொடி மாண் உலக்கைப் பரூஉக் குற்று அரிசி
	காடி வெள் உலைக் கொளீஇ, நீழல்
	ஓங்கு சினை மாவின் தீம் கனி நறும் புளி,
5	மோட்டு இரு வராஅல் கோட்டு மீன் கொழுங் குறை,
	செறுவின் வள்ளை, சிறு கொடிப் பாகல்,
	பாதிரி ஊழ் முகை அவிழ் விடுத்தன்ன
	மெய் களைந்து, இனனொடு விரைஇ,
	மூழ்ப்பப் பெய்த முழு அவிழ்ப் புழுக்கல்,
10	அழிகளின் படுநர் களி அட வைகின்,
	பழஞ்சோறு அயிலும் முழங்கு நீர்ப் படப்பைக்
	காவிரிக் கிழவன், மாயா நல் இசைக்
	கிள்ளிவளவன் உள்ளி, அவற் படர்தும்;
	செல்லேன் செல்லேன், பிறர் முகம் நோக்கேன்;
15	நெடுங் கழைத் தூண்டில் விடு மீன் நொடுத்து,
	கிணைமகள் அட்ட பாவல் புளிங்கூழ்
	பொழுது மறுத்து உண்ணும் உண்டியேன், அழிவு கொண்டு,
	ஒரு சிறை இருந்தேன்; என்னே! 'இனியே,
	அறவர் அறவன், மறவர் மறவன்,
20	மள்ளர் மள்ளன், தொல்லோர் மருகன்,
	இசையின் கொண்டான், நசை அமுது உண்க' என,
	மீப் படர்ந்து இறந்து, வன் கோல் மண்ணி,
	வள் பரிந்து கிடந்த.......................மணக்க
	விசிப்புறுத்து அமைந்த புதுக் காழ்ப் போர்வை,
25	அலகின் மாலை ஆர்ப்ப வட்டித்து,
	கடியும் உணவு என்னக் கடவுட்கும் தொடேன்,
	'கடுந் தேர் அள்ளற்கு அசாவா நோன் சுவல்
	பகடே அத்தை யான் வேண்டி வந்தது' என,
	ஒன்று யான் பெட்டாஅளவை, அன்றே
30	ஆன்று விட்டனன் அத்தை, விசும்பின்
	மீன் பூத்தன்ன உருவப் பல் நிரை
	ஊர்தியொடு நல்கியோனே; சீர் கொள
	இழுமென இழிதரும் அருவி,
	வான் தோய் உயர் சிமைத் தோன்றிக் கோவே.