2

	மண் திணிந்த நிலனும்,
	நிலன் ஏந்திய விசும்பும்,
	விசும்பு தைவரு வளியும்,
	வளித் தலைஇய தீயும்,
5	தீ முரணிய நீரும், என்றாங்கு
	ஐம் பெரும் பூதத்து இயற்கை போல
	போற்றார்ப் பொறுத்தலும், சூழ்ச்சியது அகலமும்,
	வலியும், தெறலும், அளியும், உடையோய்!
	நின் கடல் பிறந்த ஞாயிறு பெயர்த்தும் நின்
10	வெண் தலைப் புணரிக் குட கடல் குளிக்கும்,
	யாணர் வைப்பின், நல் நாட்டுப் பொருந!
	வான வரம்பனை! நீயோ, பெரும!
	அலங்கு உளைப் புரவி ஐவரொடு சினைஇ,
	நிலம் தலைக்கொண்ட பொலம் பூந் தும்பை
15	ஈர் ஐம்பதின்மரும் பொருது, களத்து ஒழிய,
	பெருஞ் சோற்று மிகு பதம் வரையாது கொடுத்தோய்!
	பாஅல் புளிப்பினும், பகல் இருளினும்,
	நாஅல் வேத நெறி திரியினும்,
	திரியாச் சுற்றமொடு முழுது சேண் விளங்கி,
20	நடுக்கின்றி நிலியரோ அத்தை அடுக்கத்து,
	சிறு தலை நவ்விப் பெருங் கண் மாப் பிணை,
	அந்தி அந்தணர் அருங் கடன் இறுக்கும்
	முத் தீ விளக்கின், துஞ்சும்
	பொற் கோட்டு இமயமும், பொதியமும், போன்றே!

4

	வாள், வலம் தர, மறுப் பட்டன
	செவ் வானத்து வனப்புப் போன்றன;
	தாள், களம் கொள, கழல் பறைந்தன
	கொல்ல் ஏற்றின் மருப்புப் போன்றன;
5	தோல், துவைத்து அம்பின் துளை தோன்றுவ,
	நிலைக்கு ஒராஅ இலக்கம் போன்றன;
	மாவே, எறி பதத்தான் இடம் காட்ட,
	கறுழ் பொருத செவ் வாயான்,
	எருத்து வவ்விய புலி போன்றன;
10	களிறு, கதவு எறியா, சிவந்து, உராஅய்,
	நுதி மழுங்கிய வெண் கோட்டான்,
	உயிர் உண்ணும் கூற்றுப் போன்றன;
	நீயே, அலங்கு உளைப் பரீஇ இவுளிப்
	பொலந் தேர்மிசைப் பொலிவு தோன்றி,
15	மாக் கடல் நிவந்து எழுதரும்
	செஞ் ஞாயிற்றுக் கவினை மாதோ
	அனையை ஆகன்மாறே,
	தாய் இல் தூவாக் குழவி போல,
	ஓவாது கூஉம், நின் உடற்றியோர் நாடே.

15

	கடுந் தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண்,
	வெள் வாய்க் கழுதைப் புல் இனம் பூட்டி,
	பாழ் செய்தனை, அவர் நனந் தலை நல் எயில்;
	புள்ளினம் இமிழும் புகழ்சால் விளை வயல்,
5	வெள் உளைக் கலி மான் கவி குளம்பு உகளத்
	தேர் வழங்கினை, நின் தெவ்வர் தேஎத்து;
	துளங்கு இயலான், பணை எருத்தின்,
	பாவு அடியான், செறல் நோக்கின்,
	ஒளிறு மருப்பின் களிறு அவர
10	காப்பு உடைய கயம் படியினை;
	அன்ன சீற்றத்து அனையை; ஆகலின்,
	விளங்கு பொன் எறிந்த நலம் கிளர் பலகையொடு
	நிழல் படு நெடு வேல் ஏந்தி, ஒன்னார்
	ஒண் படைக் கடுந் தார் முன்பு தலைக் கொண்மார்,
15	நசை தர வந்தோர் நசை பிறக்கு ஒழிய,
	வசை பட வாழ்ந்தோர் பலர்கொல்? புரை இல்
	நல் பனுவல், நால் வேதத்து,
	அருஞ் சீர்த்திப் பெருங் கண்ணுறை
	நெய்ம் மலி ஆவுதி பொங்க, பல் மாண்
20	வீயாச் சிறப்பின் வேள்வி முற்றி,
	யூபம் நட்ட வியன் களம் பலகொல்?
	யா பலகொல்லோ? பெரும! வார் உற்று
	விசி பிணிக்கொண்ட மண் கனை முழவின்
	பாடினி பாடும் வஞ்சிக்கு
25	நாடல் சான்ற மைந்தினோய்! நினக்கே.

16

	வினை மாட்சிய விரை புரவியொடு,
	மழை உருவின தோல் பரப்பி,
	முனை முருங்கத் தலைச் சென்று, அவர்
	விளை வயல் கவர்பூட்டி,
5	மனை மரம் விறகு ஆகக்
	கடி துறை நீர்க் களிறு படீஇ,
	எல்லுப் பட இட்ட சுடு தீ விளக்கம்
	செல் சுடர் ஞாயிற்றுச் செக்கரின் தோன்ற,
	புலம் கெட இறுக்கும் வரம்பு இல் தானை,
10	துணை வேண்டாச் செரு வென்றி,
	புலவு வாள், புலர் சாந்தின்,
	முருகற் சீற்றத்து, உரு கெழு குருசில்!
	மயங்கு வள்ளை, மலர் ஆம்பல்,
	பனிப் பகன்றை, கனிப் பாகல்,
15	கரும்பு அல்லது காடு அறியாப்
	பெருந் தண் பணை பாழ் ஆக,
	ஏம நல் நாடு ஒள் எரி ஊட்டினை,
	நாம நல் அமர் செய்ய,
	ஓராங்கு மலைந்தன, பெரும! நின் களிறே.

39

	புறவின் அல்லல் சொல்லிய, கறை அடி
	யானை வால் மருப்பு எறிந்த வெண் கடைக்
	கோல் நிறை துலாஅம் புக்கோன் மருக!
	ஈதல் நின் புகழும் அன்றே; சார்தல்
5	ஒன்னார் உட்கும் துன் அருங் கடுந் திறல்
	தூங்கு எயில் எறிந்த நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின்,
	அடுதல் நின் புகழும் அன்றே; கெடு இன்று,
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் நின்று நிலையிற்று ஆகலின், அதனால்
10	முறைமை நின் புகழும் அன்றே; மறம் மிக்கு
	எழு சமம் கடந்த எழு உறழ் திணி தோள்,
	கண் ஆர் கண்ணி, கலி மான், வளவ!
	யாங்கனம் மொழிகோ யானே ஓங்கிய
	வரை அளந்து அறியாப் பொன் படு நெடுங் கோட்டு
15	இமயம் சூட்டிய ஏம விற்பொறி,
	மாண் வினை நெடுந் தேர், வானவன் தொலைய,
	வாடா வஞ்சி வாட்டும் நின்
	பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுங்காலே?

53

	முதிர் வார் இப்பி முத்த வார் மணல்,
	கதிர் விடு மணியின் கண் பொரு மாடத்து,
	இலங்கு வளை மகளிர் தெற்றி ஆடும்
	விளங்கு சீர் விளங்கில் விழுமம் கொன்ற
5	களம் கொள் யானை, கடு மான், பொறைய!
	விரிப்பின் அகலும்; தொகுப்பின் எஞ்சும்;
	மம்மர் நெஞ்சத்து எம்மனோர்க்கு ஒருதலை
	கைம்முற்றல, நின் புகழே, என்றும்;
	ஒளியோர் பிறந்த இம் மலர் தலை உலகத்து
10	வாழேம் என்றலும் அரிதே 'தாழாது
	செறுத்த செய்யுள் செய் செந் நாவின்,
	வெறுத்த கேள்வி, விளங்கு புகழ்க் கபிலன்
	இன்று உளன் ஆயின், நன்றுமன்' என்ற நின்
	ஆடு கொள் வரிசைக்கு ஒப்ப,
15	பாடுவல் மன்னால், பகைவரைக் கடப்பே.

55

	ஓங்கு மலைப் பெரு வில் பாம்பு ஞாண் கொளீஇ,
	ஒரு கணை கொண்டு மூஎயில் உடற்றி,
	பெரு விறல் அமரர்க்கு வென்றி தந்த
	கறை மிடற்று அண்ணல் காமர் சென்னிப்
5	பிறை நுதல் விளங்கும் ஒரு கண் போல,
	வேந்து மேம்பட்ட பூந் தார் மாற!
	கடுஞ் சினத்த கொல் களிறும்; கதழ் பரிய கலி மாவும்,
	நெடுங் கொடிய நிமிர் தேரும், நெஞ்சு உடைய புகல் மறவரும், என
	நான்குடன் மாண்டதுஆயினும், மாண்ட
10	அற நெறி முதற்றே, அரசின் கொற்றம்;
	அதனால், 'நமர்' எனக் கோல் கோடாது,
	'பிறர்' எனக் குணம் கொல்லாது,
	ஞாயிற்று அன்ன வெந் திறல் ஆண்மையும்,
	திங்கள் அன்ன தண் பெருஞ் சாயலும்,
15	வானத்து அன்ன வண்மையும், மூன்றும்,
	உடையை ஆகி, இல்லோர் கையற,
	நீ நீடு வாழிய நெடுந்தகை! தாழ் நீர்
	வெண் தலைப் புணரி அலைக்கும் செந்தில்
	நெடு வேள் நிலைஇய காமர் வியன் துறை,
20	கடு வளி தொகுப்ப ஈண்டிய
	வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே!

63

	எனைப் பல் யானையும் அம்பொடு துளங்கி,
	விளைக்கும் வினை இன்றிப் படை ஒழிந்தனவே;
	விறல் புகழ் மாண்ட புரவி எல்லாம்
	மறத் தகை மைந்தரொடு ஆண்டுப் பட்டனவே;
5	தேர் தர வந்த சான்றோர் எல்லாம்,
	தோல் கண் மறைப்ப, ஒருங்கு மாய்ந்தனரே;
	விசித்து வினை மாண்ட மயிர்க் கண் முரசம்,
	பொறுக்குநர் இன்மையின், இருந்து விளிந்தனவே;
	சாந்து அமை மார்பில் நெடு வேல் பாய்ந்தென,
10	வேந்தரும் பொருது, களத்து ஒழிந்தனர்; இனியே,
	என் ஆவதுகொல்தானே கழனி
	ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக் கை மகளிர்
	பாசவல் முக்கி, தண் புனல் பாயும்,
	யாணர் அறாஅ வைப்பின்
15	காமர் கிடக்கை அவர் அகன் தலை நாடே?

72

	'நகுதக்கனரே, நாடு மீக்கூறுநர்;
	இளையன் இவன்' என உளையக் கூறி,
	'படு மணி இரட்டும் பா அடிப் பணைத் தாள்
	நெடு நல் யானையும், தேரும், மாவும்,
5	படை அமை மறவரும், உடையம் யாம்' என்று
	உறு துப்பு அஞ்சாது, உடல் சினம் செருக்கி,
	சிறு சொல் சொல்லிய சினம் கெழு வேந்தரை
	அருஞ் சமம் சிதையத் தாக்கி, முரசமொடு
	ஒருங்கு அகப்படேஎன் ஆயின் பொருந்திய
10	என் நிழல் வாழ்நர் செல் நிழல் காணாது,
	'கொடியன் எம் இறை' எனக் கண்ணீர் பரப்பி,
	குடி பழி தூற்றும் கோலேன் ஆகுக;
	ஓங்கிய சிறப்பின் உயர்ந்த கேள்வி
	மாங்குடி மருதன் தலைவன் ஆக,
15	உலகமொடு நிலைஇய பலர் புகழ் சிறப்பின்
	புலவர் பாடாது வரைக, என் நிலவரை;
	புரப்போர் புன்கண் கூர,
	இரப்போர்க்கு ஈயா இன்மை யான் உறவே.

97

	போர்க்கு உரைஇப் புகன்று கழித்த வாள்,
	உடன்றவர் காப்புடை மதில் அழித்தலின்,
	ஊன் உற மூழ்கி, உரு இழந்தனவே;
	வேலே, குறும்பு அடைந்த அரண் கடந்து, அவர்
5	நறுங் கள்ளின் நாடு நைத்தலின்,
	சுரை தழீஇய இருங் காழொடு
	மடை கலங்கி நிலை திரிந்தனவே;
	களிறே, எழூஉத் தாங்கிய கதவம் மலைத்து, அவர்
	குழூஉக் களிற்றுக் குறும்பு உடைத்தலின்,
10	பரூஉப் பிணிய தொடி கழிந்தனவே;
	மாவே, பரந்து ஒருங்கு மலைந்த மறவர்
	பொலம் பைந் தார் கெடப் பரிதலின்,
	களன் உழந்து அசைஇய மறுக் குளம்பினவே;
	அவன் தானும், நிலம் திரைக்கும் கடல் தானைப்
15	பொலந் தும்பைக் கழல் பாண்டில்
	கணை பொருத துளைத் தோலன்னே.
	ஆயிடை, உடன்றோர் உய்தல் யாவது? 'தடந் தாள்,
	பிணிக் கதிர், நெல்லின் செம்மல் மூதூர்
	நுமக்கு உரித்தாகல் வேண்டின், சென்று அவற்கு
20	இறுக்கல் வேண்டும், திறையே; மறுப்பின்,
	ஒல்வான் அல்லன், வெல்போரான்' எனச்
	சொல்லவும் தேறீராயின், மெல் இயல்,
	கழல் கனி வகுத்த துணைச் சில் ஓதி,
	குறுந் தொடி மகளிர் தோள் விடல்
25	இறும்பூது அன்று; அஃது அறிந்து ஆடுமினே.

116

	தீம் நீர்ப் பெருங் குண்டு சுனைப் பூத்த குவளைக்
	கூம்பு அவிழ் முழுநெறி புரள்வரும் அல்குல்,
	ஏந்து எழில் மழைக் கண், இன் நகை, மகளிர்
	புல் மூசு கவலைய முள் மிடை வேலி,
5	பஞ்சி முன்றில், சிற்றில் ஆங்கண்,
	பீரை நாறிய சுரை இவர் மருங்கின்,
	ஈத்து இலைக் குப்பை ஏறி, உமணர்
	உப்பு ஒய் ஒழுகை எண்ணுப மாதோ;
	நோகோ யானே; தேய்கமா, காலை!
10	பயில் பூஞ் சோலை மயில் எழுந்து ஆலவும்,
	பயில் இருஞ் சிலம்பில் கலை பாய்ந்து உகளவும்,
	கலையும் கொள்ளாவாக, பலவும்
	காலம் அன்றியும் மரம் பயம் பகரும்
	யாணர் அறாஅ வியல் மலை அற்றே
15	அண்ணல் நெடு வரை ஏறி, தந்தை
	பெரிய நறவின், கூர் வேல் பாரியது
	அருமை அறியார், போர் எதிர்ந்து வந்த
	வலம் படு தானை வேந்தர்
	பொலம் படைக் கலி மா எண்ணுவோரே.

135

	கொடுவரி வழங்கும் கோடு உயர் நெடு வரை,
	அரு விடர்ச் சிறு நெறி ஏறலின், வருந்தி,
	தடவரல் கொண்ட தகை மெல் ஒதுக்கின்,
	வளைக் கை விறலி என் பின்னள் ஆக,
5	பொன் வார்ந்தன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்
	வரி நவில் பனுவல் புலம் பெயர்ந்து இசைப்ப,
	படுமலை நின்ற பயம் கெழு சீறியாழ்
	ஒல்கல் உள்ளமொடு ஒரு புடைத் தழீஇ,
	புகழ்சால் சிறப்பின் நின் நல் இசை உள்ளி,
10	வந்தனென் எந்தை! யானே: என்றும்,
	மன்று படு பரிசிலர்க் காணின், கன்றொடு
	கறை அடி யானை இரியல் போக்கும்
	மலை கெழு நாடன்! மா வேள் ஆஅய்!
	களிறும் அன்றே; மாவும் அன்றே;
15	ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும் அன்றே;
	பாணர், பாடுநர், பரிசிலர், ஆங்கு அவர்,
	தமது எனத் தொடுக்குவராயின், 'எமது' எனப்
	பற்றல் தேற்றாப் பயங் கெழு தாயமொடு,
	அன்ன ஆக, நின் ஊழி; நின்னைக்
20	காண்டல் வேண்டிய அளவை வேண்டார்
	உறு முரண் கடந்த ஆற்றல்
	பொது மீக்கூற்றத்து நாடு கிழவோயே!

141

	'பாணன் சூடிய பசும் பொன் தாமரை
	மாண் இழை விறலி மாலையொடு விளங்க,
	கடும் பரி நெடுந் தேர் பூட்டு விட்டு அசைஇ,
	ஊரீர் போலச் சுரத்திடை இருந்தனிர்!
5	யாரீரோ?' என, வினவல் ஆனா,
	காரென் ஒக்கல், கடும் பசி, இரவல!
	வென் வேல் அண்ணல் காணா ஊங்கே,
	நின்னினும் புல்லியேம் மன்னே; இனியே,
	இன்னேம் ஆயினேம் மன்னே; என்றும்
10	உடாஅ, போரா ஆகுதல் அறிந்தும்,
	படாஅம் மஞ்ஞைக்கு ஈத்த எம் கோ,
	கடாஅ யானைக் கலி மான் பேகன்,
	'எத் துணை ஆயினும் ஈத்தல் நன்று' என,
	மறுமை நோக்கின்றோ அன்றே,
15	பிறர், வறுமை நோக்கின்று, அவன் கை வண்மையே.

146

	அன்ன ஆக: நின் அருங் கல வெறுக்கை
	அவை பெறல் வேண்டேம்; அடு போர்ப் பேக!
	சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி, நின் வன் புல
	நல் நாடு பாட, என்னை நயந்து
5	பரிசில் நல்குவைஆயின், குரிசில்! நீ
	நல்காமையின் நைவரச் சாஅய்,
	அருந் துயர் உழக்கும் நின் திருந்துஇழை அரிவை
	கலி மயில் கலாவம் கால் குவித்தன்ன,
	ஒலி மென் கூந்தல் கமழ் புகை கொளீஇ,
10	தண் கமழ் கோதை புனைய,
	வண் பரி நெடுந் தேர் பூண்க, நின் மாவே!

158

	முரசு கடிப்பு இகுப்பவும், வால் வளை துவைப்பவும்,
	அரசுடன் பொருத அண்ணல் நெடு வரை,
	கறங்கு வெள் அருவி கல் அலைத்து ஒழுகும்
	பறம்பின் கோமான் பாரியும்; பிறங்கு மிசைக்
5	கொல்லி ஆண்ட வல் வில் ஓரியும்;
	காரி ஊர்ந்து பேர் அமர்க் கடந்த,
	மாரி ஈகை, மறப் போர் மலையனும்;
	ஊராது ஏந்திய குதிரை, கூர் வேல்,
	கூவிளங் கண்ணி, கொடும் பூண், எழினியும்;
10	ஈர்ந் தண் சிலம்பின் இருள் தூங்கு நளி முழை,
	அருந் திறல் கடவுள் காக்கும் உயர் சிமை,
	பெருங் கல் நாடன் பேகனும்; திருந்து மொழி
	மோசி பாடிய ஆயும்; ஆர்வம் உற்று
	உள்ளி வருநர் உலைவு நனி தீர,
15	தள்ளாது ஈயும் தகைசால் வண்மை,
	கொள்ளார் ஓட்டிய, நள்ளியும் என ஆங்கு
	எழுவர் மாய்ந்த பின்றை, 'அழிவரப்
	பாடி வருநரும் பிறரும் கூடி
	இரந்தோர் அற்றம் தீர்க்கு' என, விரைந்து, இவண்
20	உள்ளி வந்தனென், யானே; விசும்புறக்
	கழை வளர் சிலம்பின் வழையொடு நீடி,
	ஆசினிக் கவினிய பலவின் ஆர்வுற்று,
	முள் புற முது கனி பெற்ற கடுவன்
	துய்த் தலை மந்தியைக் கையிடூஉப் பயிரும்,
25	அதிரா யாணர், முதிரத்துக் கிழவ!
	இவண் விளங்கு சிறப்பின், இயல் தேர்க் குமண!
	இசை மேந்தோன்றிய வண்மையொடு,
	பகை மேம்படுக, நீ ஏந்திய வேலே!

178

	கந்து முனிந்து உயிர்க்கும் யானையொடு, பணை முனிந்து
	கால் இயல் புரவி ஆலும் ஆங்கண்,
	மணல் மலி முற்றம் புக்க சான்றோர்
	உண்ணார் ஆயினும், தன்னொடு சூளுற்று,
5	'உண்ம்' என இரக்கும் பெரும் பெயர்ச் சாத்தன்
	ஈண்டோ இன் சாயலனே; வேண்டார்
	எறி படை மயங்கிய வெருவரு ஞாட்பின்,
	கள்ளுடைக் கலத்தர் உள்ளூர்க் கூறிய
	நெடுமொழி மறந்த சிறு பேராளர்
10	அஞ்சி நீங்கும்காலை,
	ஏமமாகத் தான் முந்துறுமே.

197

	வளி நடந்தன்ன வாச் செலல் இவுளியொடு
	கொடி நுடங்கு மிசைய தேரினர் எனாஅ,
	கடல் கண்டன்ன ஒண் படைத் தானையொடு
	மலை மாறு மலைக்கும் களிற்றினர் எனாஅ,
5	உரும் உரற்றன்ன உட்குவரு முரசமொடு
	செரு மேம்படூஉம் வென்றியர் எனாஅ,
	மண் கெழு தானை, ஒண் பூண், வேந்தர்
	வெண் குடைச் செல்வம் வியத்தலோ இலமே;
	எம்மால் வியக்கப்படூஉமோரே,
10	இடு முள் படப்பை மறி மேய்ந்து ஒழிந்த
	குறு நறு முஞ்ஞைக் கொழுங் கண் குற்றடகு,
	புன் புல வரகின் சொன்றியொடு, பெறூஉம்,
	சீறூர் மன்னர் ஆயினும், எம் வயின்
	பாடு அறிந்து ஒழுகும் பண்பினாரே;
15	மிகப் பேர் எவ்வம் உறினும், எனைத்தும்
	உணர்ச்சி இல்லோர் உடைமை உள்ளேம்;
	நல் அறிவு உடையோர் நல்குரவு
	உள்ளுதும், பெரும! யாம், உவந்து, நனி பெரிதே.

205

	முற்றிய திருவின் மூவர் ஆயினும்,
	பெட்பின்று ஈதல் யாம் வேண்டலமே;
	விறல் சினம் தணிந்த விரை பரிப் புரவி
	உறுவர் செல் சார்வு ஆகி, செறுவர்
5	தாள் உளம் தபுத்த வாள் மிகு தானை,
	வெள் வீ வேலிக் கோடைப் பொருந!
	சிறியவும் பெரியவும் புழை கெட விலங்கிய
	மான் கணம் தொலைச்சிய கடு விசைக் கத நாய்,
	நோன் சிலை, வேட்டுவ! நோய் இலையாகுக!
10	ஆர் கலி யாணர்த் தரீஇய, கால் வீழ்த்து,
	கடல்வயின் குழீஇய அண்ணல் அம் கொண்மூ
	நீர் இன்று பெயராவாங்கு, தேரொடு
	ஒளிறு மருப்பு ஏந்திய செம்மல்
	களிறு இன்று பெயரல, பரிசிலர் கடும்பே.

227

	நனி பேதையே, நயன் இல் கூற்றம்!
	விரகு இன்மையின் வித்து அட்டு உண்டனை;
	இன்னும் காண்குவை, நன் வாய் ஆகுதல்;
	ஒளிறு வாள் மறவரும், களிறும், மாவும்,
5	குருதி அம் குரூஉப் புனல் பொரு களத்து ஒழிய,
	நாளும் ஆனான் கடந்து அட்டு, என்றும் நின்
	வாடு பசி அருத்திய வசை தீர் ஆற்றல்
	நின் ஓர் அன்ன பொன் இயல் பெரும் பூண்
	வளவன் என்னும் வண்டு மூசு கண்ணி
10	இனையோற் கொண்டனைஆயின்,
	இனி யார், மற்று நின் பசி தீர்ப்போரே?

229

	ஆடு இயல் அழல் குட்டத்து
	ஆர் இருள் அரை இரவில்,
	முடப் பனையத்து வேர் முதலாக்
	கடைக் குளத்துக் கயம் காய,
5	பங்குனி உயர் அழுவத்து,
	தலை நாள்மீன் நிலை திரிய,
	நிலை நாள்மீன் அதன் எதிர் ஏர்தர,
	தொல் நாள்மீன் துறை படிய,
	பாசிச் செல்லாது, ஊசித் துன்னாது,
10	அளக்கர்த் திணை விளக்காகக்
	கனை எரி பரப்ப, கால் எதிர்பு பொங்கி,
	ஒரு மீன் வீழ்ந்தன்றால், விசும்பினானே;
	அது கண்டு, யாமும் பிறரும் பல் வேறு இரவலர்,
	'பறை இசை அருவி நல் நாட்டுப் பொருநன்
15	நோய் இலனாயின் நன்றுமன் தில்' என
	அழிந்த நெஞ்சம் மடிஉளம் பரப்ப,
	அஞ்சினம்; எழு நாள் வந்தன்று, இன்றே;
	மைந்துடை யானை கை வைத்து உறங்கவும்,
	திண் பிணி முரசம் கண் கிழிந்து உருளவும்,
20	காவல் வெண்குடை கால் பரிந்து உலறவும்,
	கால் இயல் கலி மாக் கதி இல வைகவும்,
	மேலோர் உலகம் எய்தினன்; ஆகலின்,
	ஒண் தொடி மகளிர்க்கு உறு துணை ஆகி,
	தன் துணை ஆயம் மறந்தனன்கொல்லோ
25	பகைவர்ப் பிணிக்கும் ஆற்றல், நசைவர்க்கு
	அளந்து கொடை அறியா ஈகை,
	மணி வரை அன்ன மாஅயோனே?

239

	தொடியுடைய தோள் மணந்தனன்;
	கடி காவில் பூச் சூடினன்;
	தண் கமழும் சாந்து நீவினன்;
	செற்றோரை வழி தபுத்தனன்;
5	நட்டோரை உயர்பு கூறினன்;
	'வலியர்' என, வழிமொழியலன்;
	'மெலியர்' என, மீக்கூறலன்;
	பிறரைத் தான் இரப்பு அறியலன்;
	இரந்தோர்க்கு மறுப்பு அறியலன்;
10	வேந்துடை அவையத்து ஓங்கு புகழ் தோற்றினன்;
	வருபடை எதிர் தாங்கினன்;
	பெயர்படை புறங்கண்டனன்;
	கடும் பரிய மாக் கடவினன்;
	நெடுந் தெருவில் தேர் வழங்கினன்;
15	ஓங்கு இயல களிறு ஊர்ந்தனன்;
	தீம் செறி தசும்பு தொலைச்சினன்;
	பாண் உவப்ப பசி தீர்த்தனன்;
	மயக்குடைய மொழி விடுத்தனன்; ஆங்குச்
	செய்ப எல்லாம் செய்தனன் ஆகலின்
20	இடுக ஒன்றோ! சுடுக ஒன்றோ!
	படு வழிப் படுக, இப் புகழ் வெய்யோன் தலையே!

240

	ஆடு நடைப் புரவியும், களிறும், தேரும்,
	வாடா யாணர் நாடும் ஊரும்,
	பாடுநர்க்கு அருகா ஆஅய் அண்டிரன்
	கோடு ஏந்து அல்குல், குறுந் தொடி மகளிரொடு,
5	காலன் என்னும் கண்ணிலி உய்ப்ப,
	மேலோர் உலகம் எய்தினன் எனாஅ,
	பொத்த அறையுள் போழ் வாய்க் கூகை,
	'சுட்டுக் குவி' எனச் செத்தோர்ப் பயிரும்
	கள்ளி அம் பறந்தலை ஒரு சிறை அல்கி,
10	ஒள் எரி நைப்ப உடம்பு மாய்ந்தது;
	புல்லென் கண்ணர் புரவலர்க் காணாது,
	கல்லென் சுற்றமொடு கையழிந்து, புலவர்
	வாடிய பசியராகி, பிறர்
	நாடு படு செலவினர் ஆயினர், இனியே.

273

	மா வாராதே; மா வாராதே;
	எல்லார் மாவும் வந்தன; எம் இல்,
	புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வற் தந்த
	செல்வன் ஊரும் மா வாராதே
5	இரு பேர் யாற்ற ஒரு பெருங் கூடல்
	விலங்கிடு பெரு மரம் போல,
	உலந்தன்றுகொல், அவன் மலைந்த மாவே?

299

	பருத்தி வேலிச் சீறூர் மன்னன்
	உழுத்து அதர் உண்ட ஓய் நடைப் புரவி,
	கடல் மண்டு தோணியின், படை முகம் போழ
	நெய்மிதி அருந்திய, கொய் சுவல் எருத்தின்,
5	தண்ணடை மன்னர், தாருடைப் புரவி,
	அணங்குடை முருகன் கோட்டத்துக்
	கலம் தொடா மகளிரின், இகந்து நின்றவ்வே.

302

	வெடி வேய் கொள்வது போல ஓடி,
	தாவுபு உகளும், மாவே; பூவே,
	விளங்குஇழை மகளிர் கூந்தல் கொண்ட;
	நரந்தப் பல் காழ்க் கோதை சுற்றிய
5	ஐது அமை பாணி வணர் கோட்டுச் சீறியாழ்க்
	கை வார் நரம்பின் பாணர்க்கு ஓக்கிய,
	நிரம்பா இயல்பின் கரம்பைச் சீறூர்;
	நோக்கினர்ச் செகுக்கும் காளை ஊக்கி,
	வேலின் அட்ட களிறு பெயர்த்து எண்ணின்,
10	விண் இவர் விசும்பின் மீனும்,
	தண் பெயல் உறையும், உறை ஆற்றாவே.

303

	நிலம் பிறக்கிடுவது போலக் குளம்பு குடையூஉ,
	உள்ளம் அழிக்கும் கொட்பின் மான்மேல்
	எள்ளுநர்ச் செகுக்கும் காளை கூர்த்த
	வெந் திறல் எஃகம் நெஞ்சு வடு விளைப்ப
5	ஆட்டிக் காணிய வருமே நெருநை,
	உரைசால் சிறப்பின் வேந்தர் முன்னர்,
	கரை பொரு முந்நீர்த் திமிலின் போழ்ந்து, அவர்
	கயந்தலை மடப் பிடி புலம்ப,
	இலங்கு மருப்பு யானை எறிந்த எற்கே.

304

	கொடுங் குழை மகளிர் கோதை சூட்டி,
	நடுங்கு பனிக் களைஇயர் நார் அரி பருகி,
	வளி தொழில் ஒழிக்கும் வண் பரிப் புரவி
	பண்ணற்கு விரைதி, நீயே; 'நெருநை,
5	எம்முன் தப்பியோன் தம்பியொடு, ஒராங்கு
	நாளைச் செய்குவென் அமர்' எனக் கூறி,
	புன் வயிறு அருத்தலும் செல்லான், வன் மான்
	கடவும் என்ப, பெரிதே; அது கேட்டு,
	வலம் படு முரசின் வெல் போர் வேந்தன்
10	இலங்கு இரும் பாசறை நடுங்கின்று
	'இரண்டு ஆகாது அவன் கூறியது' எனவே.

350

	தூர்ந்த கிடங்கின், சோர்ந்த ஞாயில்,
	சிதைந்த இஞ்சி, கதுவாய் மூதூர்
	யாங்கு ஆவதுகொல் தானே, தாங்காது?
	படு மழை உருமின் இரங்கு முரசின்
5	கடு மான் வேந்தர் காலை வந்து, எம்
	நெடு நிலை வாயில் கொட்குவர் மாதோ;
	பொருதாது அமைகுவர்அல்லர் போர் உழந்து,
	அடு முரண் முன்பின் தன்னையர் ஏந்திய
	வடிவேல் எஃகின் சிவந்த உண்கண்,
10	தொடி பிறழ் முன்கை, இளையோள்
	அணி நல் ஆகத்து அரும்பிய சுணங்கே.

351

	படு மணி மருங்கின பணைத் தாள் யானையும்,
	கொடி நுடங்கு மிசைய தேரும், மாவும்,
	படை அமை மறவரொடு, துவன்றிக் கல்லென,
	கடல் கண்டன்ன கண் அகன் தானை
5	வென்று எறி முரசின் வேந்தர், என்றும்,
	வண் கை எயினன் வாகை அன்ன
	இவள் நலம் தாராது அமைகுவர் அல்லர்;
	என் ஆவதுகொல் தானே தெண் நீர்ப்
	பொய்கை மேய்ந்த செவ் வரி நாரை
10	தேங் கொள் மருதின் பூஞ் சினை முனையின்,
	காமரு காஞ்சித் துஞ்சும்
	ஏமம்சால் சிறப்பின், இப் பணை நல் ஊரே?

352

	தேஎம் கொண்ட வெண் மண்டையான்,
	வீ...................................................................கறக்குந்து;
	அவல் வகுத்த பசுங் குடையான்,
	புதல் முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து;
5	ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக் கை மகளிர்
	குன்று ஏறிப் புனல் பாயின்,
	புற வாயால் புனல் வள
	............................................................ நொடை நறவின்
	மா வண் தித்தன் வெண்ணெல் வேலி
10	உறந்தை அன்ன உரைசால் நன் கலம்
	கொடுப்பவும் கொளாஅனெ
	.......................ர் தந்த நாகு இள வேங்கையின்,
	கதிர்த்து ஒளி திகழும் நுண் பல் சுணங்கின்
	மாக் கண் மலர்ந்த முலையள்; தன்னையும்
15	சிறு கோல் உளையும் புரவி ª..................
	...................................................................... யமரே.

361

	கார் எதிர் உருமின் உரறி, கல்லென,
	ஆர் உயிர்க்கு அலமரும் ஆராக் கூற்றம்!
	நின் வரவு அஞ்சலன் மாதோ; நன் பல
	கேள்வி முற்றிய வேள்வி அந்தணர்க்கு,
5	அருங் கலம் நீரொடு சிதறி, பெருந்தகைத்
	தாயின் நன்று பலர்க்கு ஈத்து,
	தெருள் நடை மா களிறொடு தன்
	அருள் பாடுநர்க்கு நன்கு அருளியும்,
	உருள் நடை ........................£ன்றதன்
10	தாள் சேருநர்க்கு இனிது ஈத்தும்,
	புரி மாலையர் பாடினிக்குப்
	பொலந் தாமரைப் பூம் பாணரொடு
	கலந்து அளைஇய நீள் இருக்கையால்
	பொறையொ............ மான் நோக்கின்,
15	வில் என விலங்கிய புருவத்து, வல்லென
	நல்கின் நா அஞ்சும் முள் எயிற்று, மகளிர்
	அல்குல் தாங்கா அசைஇ, மெல்லென
	............................................பொலங்கலத்து ஏந்தி,
	அமிழ்து என மடுப்ப மாந்தி, இகழ்விலன்,
20	நில்லா உலகத்து............... மை நீ
	சொல்ல வேண்டா................. முந்தறிந்த

368

	களிறு முகந்து பெயர்குவம் எனினே,
	ஒளிறு மழை தவிர்க்கும் குன்றம் போல,
	கைம்மா எல்லாம் கணை இடத் தொலைந்தன;
	கொடுஞ்சி நெடுந் தேர் முகக்குவம் எனினே;
5	கடும் பரி நல் மான் வாங்குவயின் ஒல்கி,
	நெடும் பீடு அழிந்து, நிலம் சேர்ந்தனவே;
	கொய் சுவல் புரவி முகக்குவம் எனினே,
	மெய் நிறைந்த வழுவொடு பெரும்பிறிதாகி,
	வளி வழக்கு அறுத்த வங்கம் போல,
10	குருதி அம் பெரும் புனல் கூர்ந்தனவே; ஆங்க
	முகவை இன்மையின் உகவை இன்றி,
	இரப்போர் இரங்கும் இன்னா வியன் களத்து,
	ஆள் அழிப்படுத்த வாள் ஏர் உழவ!
	கடாஅ யானைக் கால்வழி அன்ன என்
15	தெடாரித் தெண் கண் தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	பாடி வந்தது எல்லாம், கோடியர்
	முழவு மருள் திரு மணி மிடைந்த நின்
	அரவு உறழ் ஆரம் முகக்குவம் எனவே.

369

	இருப்பு முகஞ் செறித்த ஏந்து எழில் மருப்பின்,
	கருங் கை யானை கொண்மூ ஆக,
	நீள்மொழி மறவர் எறிவனர் உயர்த்த
	வாள் மின் ஆக, வயங்கு கடிப்பு அமைந்த
5	குருதிப் பலிய முரசு முழக்கு ஆக,
	அரசு அராப் பனிக்கும் அணங்கு உறு பொழுதின்,
	வெவ் விசைப் புரவி வீசு வளி ஆக,
	விசைப்புறு வல் வில் வீங்கு நாண் உகைத்த
	கணைத் துளி பொழிந்த கண் அகன் கிடக்கை.
10	ஈரச் செறுவயின் தேர் ஏர் ஆக,
	விடியல் புக்கு, நெடிய நீட்டி, நின்
	செருப் படை மிளிர்ந்த திருத்துறு பைஞ் சால்,
	பிடித்து எறி வெள் வேல் கணையமொடு வித்தி,
	விழுத் தலை சாய்த்த வெருவரு பைங் கூழ்,
15	பேய்மகள் பற்றிய பிணம் பிறங்கு பல் போர்பு,
	கண நரியோடு கழுது களம் படுப்ப,
	பூதம் காப்ப, பொலிகளம் தழீஇ,
	பாடுநர்க்கு இருந்த பீடுடையாள!
	தேய்வை வெண் காழ் புரையும் விசி பிணி
20	வேய்வை காணா விருந்தின் போர்வை
	அரிக் குரல் தடாரி உருப்ப ஒற்றி,
	பாடி வந்திசின்; பெரும! பாடு ஆன்று
	எழிலி தோயும் இமிழ் இசை அருவி,
	பொன்னுடை நெடுங் கோட்டு, இமையத்து அன்ன
25	ஓடை நுதல, ஒல்குதல் அறியா,
	துடி அடிக் குழவிய பிடி இடை மிடைந்த
	வேழ முகவை நல்குமதி
	தாழா ஈகைத் தகை வெய்யோயே!

373

	உருமிசை முழக்கு என முரசம் இசைப்ப,
	செரு நவில் வேழம் கொண்மூ ஆக,
	தேர் மா அழி துளி தலைஇ, நாம் உறக்
	கணைக் காற்று எடுத்த கண் அகன் பாசறை,
5	இழிதரு குருதியொடு ஏந்திய ஒள் வாள்
	பிழிவது போலப் பிட்டை ஊறு உவப்ப,
	மைந்தர் ஆடிய மயங்கு பெருந் தானை,
	கொங்கு புறம்பெற்ற கொற்ற வேந்தே!
	................................................தண்ட மாப் பொறி.
10	மடக் கண் மயில் இயல் மறலியாங்கு,
	நெடுஞ் சுவர் நல் இல் புலம்ப, கடை கழிந்து,
	மென் தோள் மகளிர் மன்றம் பேணார்,
	புண்ணுவ
	..........................அணியப் புரவி வாழ்க என,
15	சொல் நிழல் இன்மையின் நல் நிழல் சேர,
	நுண் பூண் மார்பின் புன் தலைச் சிறாஅர்
	அம்பு அழி பொழுதில் தமர் முகம் காணா,
	........................................................ற் றொக்கான
	வேந்து புறங்கொடுத்த வீய்ந்து உகு பறந்தலை,
20	மாடம் மயங்கு எரி மண்டி, கோடு இறுபு,
	உரும் எறி மலையின், இரு நிலம் சேர,
	சென்றோன் மன்ற, சொª
	........................ ண்ணறிநர் கண்டு கண் அலைப்ப,
	வஞ்சி முற்றம் வயக் களன் ஆக,
25	அஞ்சா மறவர் ஆட் போர்பு அழித்துக்
	கொண்டனை, பெரும! குட புலத்து அதரி;
	பொலிக அத்தை, நின் பணைதனற............ளம்!
	விளங்கு திணை வேந்தர் களம்தொறும் சென்று,
	''புகர்முக முகவை பொலிக!'' என்று ஏத்தி,
30	கொண்டனர்' என்ப, பெரியோர்; யானும்
	அம் கண் மாக் கிணை அதிர ஒற்ற,
	............... லென்ஆயினும், காதலின் ஏத்தி,
	நின்னோர் அன்னோர் பிறர் இவண் இன்மையின்,
	மன் எயில் முகவைக்கு வந்திசின், பெரும!
35	பகைவர் புகழ்ந்த ஆண்மை, நகைவர்க்குத்
	தா இன்று உதவும் பண்பின், பேயொடு
	கண நரி திரிதரூஉம் ஆங்கண், நிணன் அருந்து
	செஞ் செவி எருவை குழீஇ,
	அஞ்சுவரு கிடக்கைய களம் கிழவோயே!
40	திணை அது; துறை மறக்களவழி; ஏர்க்கள உருவகமும் ஆம்.

377

	பனி பழுநிய பல் யாமத்துப்
	பாறு தலை மயிர் நனைய,
	இனிது துஞ்சும் திரு நகர் வரைப்பின்,
	இனையல் அகற்ற, என் கிணை தொடாக் குறுகி,
5	'அவி உணவினோர் புறங்காப்ப,
	அற நெஞ்சத்தோன் வாழ, நாள்' என்று,
	அதற் கொண்டு வரல் ஏத்தி,
	'''கரவு இல்லாக் கவி வண் கையான்,
	வாழ்க!'' எனப் பெயர் பெற்றோர்
10	பிறர்க்கு உவமம் தான் அல்லது,
	தனக்கு உவமம் பிறர் இல்' என,
	அது நினைந்து, மதி மழுகி,
	ஆங்கு நின்ற எற் காணூஉச்
	'சேய் நாட்டுச் செல் கிணைஞனை!
15	நீ புரவலை, எமக்கு' என்ன,
	மலை பயந்த மணியும், கடறு பயந்த பொன்னும்,
	கடல் பயந்த கதிர் முத்தமும்,
	வேறு பட்ட உடையும், சேறுபட்ட தசும்பும்,
	கனவில் கண்டாங்கு, வருந்தாது நிற்ப,
20	நனவின் நல்கியோன், நசைசால் தோன்றல்;
	நாடு என மொழிவோர், 'அவன் நாடு' என மொழிவோர்;
	வேந்து என மொழிவோர், 'அவன் வேந்து' என மொழிவோர்;
	.........................பொற் கோட்டு யானையர்,
	கவர் பரிக் கச்சை நல் மான்,
25	வடி மணி, வாங்கு உருள,
	.....................,..........நல் தேர்க் குழுவினர்,
	கதழ் இசை வன்கணினர்,
	வாளின் வாழ்நர், ஆர்வமொடு ஈண்டி,
	கடல் ஒலி கொண்ட தானை
30	அடல் வெங் குருசில்! மன்னிய நெடிதே!

378

	தென் பரதவர் மிடல் சாய,
	வட வடுகர் வாள் ஓட்டிய,
	தொடை அமை கண்ணி, திருந்து வேல் தடக் கை,
	கடு மா கடைஇய விடு பரி வடிம்பின்,
5	நல் தார், கள்ளின், சோழன் கோயில்,
	புதுப் பிறை அன்ன சுதை சேய் மாடத்து,
	பனிக் கயத்து அன்ன நீள் நகர் நின்று, என்
	அரிக் கூடு மாக் கிணை இரிய ஒற்றி,
	எஞ்சா மரபின் வஞ்சி பாட,
10	எமக்கு என வகுத்த அல்ல, மிகப் பல,
	மேம்படு சிறப்பின் அருங் கல வெறுக்கை
	தாங்காது பொழிதந்தோனே; அது கண்டு,
	இலம்பாடு உழந்த என் இரும் பேர் ஒக்கல்,
	விரல் செறி மரபின செவித் தொடக்குநரும்,
15	செவித் தொடர் மரபின விரல் செறிக்குநரும்,
	அரைக்கு அமை மரபின மிடற்று யாக்குநரும்,
	மிடற்று அமை மரபின அரைக்கு யாக்குநரும்,
	கடுந் தெறல் இராமனுடன் புணர் சீதையை
	வலித்தகை அரக்கன் வௌவிய ஞான்றை,
20	நிலம் சேர் மதர் அணி கண்ட குரங்கின்
	செம் முகப் பெருங் கிளை இழைப் பொலிந்தாஅங்கு,
	அறாஅ அரு நகை இனிது பெற்றிகுமே
	இருங் கிளைத் தலைமை எய்தி,
	அரும்படர் எவ்வம் உழந்ததன்தலையே.

382

	கடல்படை அடல் கொண்டி,
	மண்டுற்ற மலிர் நோன் தாள்,
	தண் சோழ நாட்டுப் பொருநன்,
	அலங்கு உளை அணி இவுளி
5	நலங்கிள்ளி நசைப் பொருநரேம்;
	பிறர்ப் பாடிப் பெறல் வேண்டேம்;
	அவற் பாடுதும், 'அவன் தாள் வாழிய!' என;
	நெய் குய்ய ஊன் நவின்ற
	பல் சோற்றான், இன் சுவைய
10	நல்குரவின் பசித் துன்பின் நின்
	முன்னநாள் விட்ட மூது அறி சிறாஅரும்,
	யானும், ஏழ் மணி, அம் கேழ், அணி உத்தி,
	கண் கேள்வி, கவை நாவின்,
	நிறன் உற்ற, அராஅப் போலும்
15	வறன் ஒரீஇ வழங்கு வாய்ப்ப,
	விடுமதி அத்தை, கடு மான் தோன்றல்!
	நினதே, முந்நீர் உடுத்த இவ் வியன் உலகு, அறிய;
	எனதே, கிடைக் காழ் அன்ன தெண் கண் மாக் கிணை
	கண் அகத்து யாத்த நுண் அரிச் சிறு கோல்
20	ஏறிதொறும் நுடங்கியாங்கு, நின் பகைஞர்
	கேட்டொறும் நடுங்க, ஏத்துவென்,
	வென்ற தேர், பிறர் வேத்தவையானே.

387

	வள் உகிர வயல் ஆமை
	வெள் அகடு கண்டன்ன,
	வீங்கு விசிப் புதுப் போர்வைத்
	தெண் கண் மாக் கிணை இயக்கி, 'என்றும்
5	மாறு கொண்டோர் மதில் இடறி,
	நீறு ஆடிய நறுங் கவுள,
	பூம் பொறிப் பணை எருத்தின,
	வேறு வேறு பரந்து இயங்கி,
	வேந்துடை மிளை அயல் பரக்கும்
10	ஏந்து கோட்டு இரும் பிணர்த் தடக் கை,
	திருந்து தொழில் பல பகடு
	பகைப் புல மன்னர் பணிதிறை தந்து, நின்
	நகைப் புலவாணர் நல்குரவு அகற்றி,
	மிகப் பொலியர், தன் சேவடி அத்தை!' என்று,
15	யான் இசைப்பின், நனி நன்று எனா,
	பல பிற வாழ்த்த இருந்தோர் என்கோ?.........
	மருவ இன் நகர் அகன்.................................
	திருந்து கழல் சேவடி குறுகல் வேண்டி,
	வென்று இரங்கும் விறல் முரசினோன்,
20	என் சிறுமையின், இழித்து நோக்கான்,
	தன் பெருமையின் தகவு நோக்கி,
	குன்று உறழ்ந்த களிறு என்கோ?
	கொய் உளைய மா என்கோ?
	மன்று நிறையும் நிரை என்கோ?
25	மனைக் களமரொடு களம் என்கோ?
	ஆங்கு அவை, கனவு என மருள, வல்லே, நனவின்
	நல்கியோனே, நசைசால் தோன்றல்,
	ஊழி வாழி, பூழியர் பெரு மகன்!
	பிணர் மருப்பு யானைச் செரு மிகு நோன் தாள்
30	செல்வக் கடுங்கோ வாழியாதன்
	ஒன்னாத் தெவ்வர் உயர்குடை பணித்து, இவண்
	விடுவர் மாதோ நெடிதே நி
	புல் இலை வஞ்சிப் புற மதில் அலைக்கும்
	கல்லென் பொருநை மணலினும், ஆங்கண்
35	பல் ஊர் சுற்றிய கழனி
	எல்லாம் விளையும் நெல்லினும் பலவே.