17

	தென் குமரி, வட பெருங்கல்,
	குண குட கடலா எல்லை,
	குன்று, மலை, காடு, நாடு,
	ஒன்று பட்டு வழிமொழிய,
5	கொடிது கடிந்து, கோல் திருத்தி,
	படுவது உண்டு, பகல் ஆற்றி,
	இனிது உருண்ட சுடர் நேமி
	முழுது ஆண்டோர் வழி காவல!
	குலை இறைஞ்சிய கோள் தாழை
10	அகல் வயல், மலை வேலி,
	நிலவு மணல் வியன் கானல்,
	தெண் கழிமிசைத் தீப் பூவின்,
	தண் தொண்டியோர் அடு பொருந!
	மாப் பயம்பின் பொறை போற்றாது,
15	நீடு குழி அகப்பட்ட
	பீடு உடைய எறுழ் முன்பின்,
	கோடு முற்றிய கொல் களிறு
	நிலை கலங்கக் குழி கொன்று,
	கிளை புகலத் தலைக்கூடியாங்கு
20	நீ பட்ட அரு முன்பின்
	பெருந் தளர்ச்சி, பலர் உவப்ப,
	பிறிது சென்று, மலர் தாயத்துப்
	பலர் நாப்பண் மீக்கூறலின்,
	'உண்டாகிய உயர் மண்ணும்,
25	சென்று பட்ட விழுக் கலனும்,
	பெறல் கூடும், இவன் நெஞ்சு உறப் பெறின்' எனவும்,
	'ஏந்து கொடி இறைப்புரிசை,
	வீங்கு சிறை, வியல்அருப்பம்,
	இழந்து வைகுதும், இனி நாம் இவன்
30	உடன்று நோக்கினன், பெரிது' எனவும்,
	வேற்று அரசு பணி தொடங்கு நின்
	ஆற்றலொடு புகழ் ஏத்தி,
	காண்கு வந்திசின், பெரும! ஈண்டிய
	மழை என மருளும் பல் தோல், மலை எனத்
35	தேன் இறை கொள்ளும் இரும் பல் யானை,
	உடலுநர் உட்க வீங்கி, கடல் என
	வான் நீர்க்கு ஊக்கும் தானை, ஆனாது
	கடு ஒடுங்கு எயிற்ற அரவுத் தலை பனிப்ப,
	இடி என முழங்கும் முரசின்,
40	வரையா ஈகைக் குடவர் கோவே!

37

	நஞ்சுடை வால் எயிற்று, ஐந் தலை சுமந்த,
	வேக வெந் திறல், நாகம் புக்கென,
	விசும்பு தீப் பிறப்பத் திருகி, பசுங் கொடிப்
	பெரு மலை விடரகத்து உரும் எறிந்தாங்கு,
5	புள் உறு புன்கண் தீர்த்த, வெள் வேல்,
	சினம் கெழு தானை, செம்பியன் மருக!
	கராஅம் கலித்த குண்டு கண் அகழி,
	இடம் கருங் குட்டத்து உடன் தொக்கு ஓடி,
	யாமம் கொள்பவர் சுடர் நிழல் கதூஉம்
10	கடு முரண் முதலைய நெடு நீர் இலஞ்சி,
	செம்பு உறழ் புரிசை, செம்மல் மூதூர்,
	வம்பு அணி யானை வேந்து அகத்து உண்மையின்,
	'நல்ல' என்னாது, சிதைத்தல்
	வல்லையால், நெடுந்தகை! செருவத்தானே.

89

	'இழை அணிப் பொலிந்த ஏந்து கோட்டு அல்குல்,
	மடவரல், உண்கண், வாள் நுதல், விறலி!
	பொருநரும் உளரோ, நும் அகன் தலை நாட்டு?' என,
	வினவல் ஆனாப் பொருபடை வேந்தே!
5	எறி கோல் அஞ்சா அரவின் அன்ன
	சிறு வல் மள்ளரும் உளரே; அதாஅன்று,
	பொதுவில் தூங்கும் விசியுறு தண்ணுமை
	வளி பொரு தெண் கண் கேட்பின்,
	'அது போர்' என்னும் என்னையும் உளனே.

126

	ஒன்னார் யானை ஓடைப் பொன் கொண்டு,
	பாணர் சென்னி பொலியத் தைஇ,
	வாடாத் தாமரை சூட்டிய விழுச் சீர்
	ஓடாப் பூட்கை உரவோன் மருக!
5	வல்லேம் அல்லேம் ஆயினும், வல்லே
	நின்வயின் கிளக்குவமாயின், கங்குல்
	துயில் மடிந்தன்ன தூங்கு இருள் இறும்பின்,
	பறை இசை அருவி, முள்ளூர்ப் பொருந!
	தெறல் அரு மரபின் நின் கிளையொடும் பொலிய,
10	நிலமிசைப் பரந்த மக்கட்கு எல்லாம்
	புலன் அழுக்கு அற்ற அந்தணாளன்,
	இரந்து செல் மாக்கட்கு இனி இடன் இன்றி,
	பரந்து இசை நிற்கப் பாடினன்; அதற்கொண்டு
	சினம் மிகு தானை வானவன் குட கடல்,
15	பொலம் தரு நாவாய் ஓட்டிய அவ் வழி,
	பிற கலம் செல்கலாது அனையேம் அத்தை,
	இன்மை துரப்ப, இசை தர வந்து, நின்
	வண்மையின் தொடுத்தனம், யாமே முள் எயிற்று
	அரவு எறி உருமின் முரசு எழுந்து இயம்ப,
20	அண்ணல் யானையொடு வேந்து களத்து ஒழிய,
	அருஞ் சமம் ததையத் தாக்கி, நன்றும்
	நண்ணாத் தெவ்வர்த் தாங்கும்
	பெண்ணை அம் படப்பை நாடு கிழவோயே!

211

	அஞ்சுவரு மரபின் வெஞ் சினப் புயலேறு
	அணங்குடை அரவின் அருந் தலை துமிய,
	நின்று காண்பன்ன நீள் மலை மிளிர,
	குன்று தூவ எறியும் அரவம் போல,
5	முரசு எழுந்து இரங்கும் தானையொடு தலைச்சென்று,
	அரைசு படக் கடக்கும் உரைசால் தோன்றல்! நின்
	உள்ளி வந்த ஓங்கு நிலைப் பரிசிலென்,
	'வள்ளியை ஆதலின் வணங்குவன் இவன்' என,
	கொள்ளா மாந்தர் கொடுமை கூற, நின்
10	உள்ளியது முடித்தோய் மன்ற; முன் நாள்
	கை உள்ளது போல் காட்டி, வழி நாள்
	பொய்யொடு நின்ற புறநிலை வருத்தம்
	நாணாய் ஆயினும், நாணக் கூறி, என்
	நுணங்கு செந் நா அணங்க ஏத்தி,
15	பாடப் பாடப் பாடுபுகழ் கொண்ட நின்
	ஆடு கொள் வியன் மார்பு தொழுதனென் பழிச்சிச்
	செல்வல் அத்தை, யானே வைகலும்,
	வல்சி இன்மையின் வயின்வயின் மாறி,
	இல் எலி மடிந்த தொல் சுவர் வரைப்பின்,
20	பாஅல் இன்மையின் பல் பாடு சுவைத்து,
	முலைக்கோள் மறந்த புதல்வனொடு,
	மனைத் தொலைந்திருந்த என் வாள்நுதல் படர்ந்தே.

260

	வளரத் தொடினும், வௌவுபு திரிந்து,
	விளரி உறுதரும் தீம் தொடை நினையா,
	தளரும் நெஞ்சம் தலைஇ, மனையோள்
	உளரும் கூந்தல் நோக்கி, களர
5	கள்ளி நீழல் கடவுள் வாழ்த்தி,
	பசி படு மருங்குலை, கசிபு, கைதொழாஅ,
	'காணலென்கொல்?' என வினவினை வரூஉம்
	பாண! கேண்மதி, யாணரது நிலையே:
	புரவுத் தொடுத்து உண்குவைஆயினும், இரவு எழுந்து
10	எவ்வம் கொள்குவைஆயினும், இரண்டும்,
	கையுள் போலும்; கடிது அண்மையவே
	முன் ஊர்ப் பூசலின் தோன்றி, தன் ஊர்
	நெடு நிரை தழீஇய மீளியாளர்
	விடு கணை நீத்தம் துடி புணை ஆக,
15	வென்றி தந்து, கொன்று கோள் விடுத்து,
	வையகம் புலம்ப வளைஇய பாம்பின்
	வை எயிற்று உய்ந்த மதியின், மறவர்
	கையகத்து உய்ந்த கன்றுடைப் பல் ஆன்
	நிரையொடு வந்த உரையன் ஆகி,
20	உரி களை அரவம் மான, தானே
	அரிது செல் உலகில் சென்றனன்; உடம்பே,
	கானச் சிற்றியாற்று அருங் கரைக் கால் உற்று,
	கம்பமொடு துளங்கிய இலக்கம் போல,
	அம்பொடு துளங்கி ஆண்டு ஒழிந்தன்றே;
25	உயர் இசை வெறுப்பத் தோன்றிய பெயரே,
	மடம்சால் மஞ்ஞை அணி மயிர் சூட்டி,
	இடம் பிறர் கொள்ளாச் சிறு வழி,
	படம் செய் பந்தர்க் கல் மிசையதுவே.

294

	'வெண்குடை மதியம் மேல் நிலாத் திகழ்தர,
	கண்கூடு இறுத்த கடல் மருள் பாசறை,
	குமரிப் படை தழீஇய கூற்று வினை ஆடவர்
	தமர் பிறர் அறியா அமர் மயங்கு அழுவத்து,
5	இறையும் பெயரும் தோற்றி, நுமருள்
	நாள் முறை தபுத்தீர் வம்மின், ஈங்கு' என,
	போர் மலைந்து ஒரு சிறை நிற்ப, யாவரும்
	அரவு உமிழ் மணியின் குறுகார்
	நிரை தார் மார்பின் நின் கேள்வனை, பிறரே.

309

	இரும்பு முகம் சிதைய நூறி, ஒன்னார்
	இருஞ் சமம் கடத்தல் ஏனோர்க்கும் எளிதே;
	நல் அரா உறையும் புற்றம் போலவும்,
	கொல் ஏறு திரிதரு மன்றம் போலவும்,
5	மாற்று அருந் துப்பின் மாற்றோர், 'பாசறை
	உளன்' என வெரூஉம் ஓர் ஒளி
	வலன் உயர் நெடு வேல் என்னைகண்ணதுவே.

329

	இல் அடு கள்ளின் சில் குடிச் சீறூர்ப்
	புடை நடு கல்லின் நாட் பலி ஊட்டி,
	நல் நீராட்டி, நெய்ந் நறைக் கொளீஇய,
	மங்குல் மாப் புகை மறுகுடன் கமழும்,
5	அரு முனை இருக்கைத்துஆயினும், வரி மிடற்று
	அரவு உறை புற்றத்து அற்றே நாளும்
	புரவலர் புன்கண் நோக்காது, இரவலர்க்கு
	அருகாது ஈயும் வண்மை,
	உரைசால், நெடுந்தகை ஓம்பும் ஊரே.

366

	விழுக் கடிப்பு அறைந்த முழுக் குரல் முரசம்
	ஒழுக்குடை மருங்கின் ஒரு மொழித்து ஆக,
	அரவு எறி உருமின் உரறுபு சிலைப்ப,
	ஒரு தாம் ஆகிய பெருமையோரும்,
5	தம் புகழ் நிறீஇச் சென்று மாய்ந்தனரே;
	அதனால், அறவோன் மகனே! மறவோர் செம்மால்!
	.............................உரைப்பக் கேண்மதி:
	நின் ஊற்றம் பிறர் அறியாது,
	பிறர் கூறிய மொழி தெரியா,
10	ஞாயிற்று எல்லை ஆள்வினைக்கு உதவி,
	இரவின் எல்லை வருவது நாடி,
	உரை.....................................................
	உழவு ஒழி பெரும் பகடு அழி தின்றாங்கு,
	செங் கண் மகளிரொடு சிறு துனி அளைஇ,
15	அம் கள் தேறல் ஆய் கலத்து உகுப்ப,
	கெடல் அருந் திருவ!
	மடை வேண்டுநர்க்கு இடை அருகாது,
	அவிழ் வேண்டுநர்க்கு இடை அருளி,
	விடை வீழ்த்துச் சூடு கிழிப்ப,
20	நீர் நிலை பெருத்த வார் மணல் அடை கரை,
	காவுதொறும்
	மடங்கல் உண்மை மாயமோ அன்றே.

369

	இருப்பு முகஞ் செறித்த ஏந்து எழில் மருப்பின்,
	கருங் கை யானை கொண்மூ ஆக,
	நீள்மொழி மறவர் எறிவனர் உயர்த்த
	வாள் மின் ஆக, வயங்கு கடிப்பு அமைந்த
5	குருதிப் பலிய முரசு முழக்கு ஆக,
	அரசு அராப் பனிக்கும் அணங்கு உறு பொழுதின்,
	வெவ் விசைப் புரவி வீசு வளி ஆக,
	விசைப்புறு வல் வில் வீங்கு நாண் உகைத்த
	கணைத் துளி பொழிந்த கண் அகன் கிடக்கை.
10	ஈரச் செறுவயின் தேர் ஏர் ஆக,
	விடியல் புக்கு, நெடிய நீட்டி, நின்
	செருப் படை மிளிர்ந்த திருத்துறு பைஞ் சால்,
	பிடித்து எறி வெள் வேல் கணையமொடு வித்தி,
	விழுத் தலை சாய்த்த வெருவரு பைங் கூழ்,
15	பேய்மகள் பற்றிய பிணம் பிறங்கு பல் போர்பு,
	கண நரியோடு கழுது களம் படுப்ப,
	பூதம் காப்ப, பொலிகளம் தழீஇ,
	பாடுநர்க்கு இருந்த பீடுடையாள!
	தேய்வை வெண் காழ் புரையும் விசி பிணி
20	வேய்வை காணா விருந்தின் போர்வை
	அரிக் குரல் தடாரி உருப்ப ஒற்றி,
	பாடி வந்திசின்; பெரும! பாடு ஆன்று
	எழிலி தோயும் இமிழ் இசை அருவி,
	பொன்னுடை நெடுங் கோட்டு, இமையத்து அன்ன
25	ஓடை நுதல, ஒல்குதல் அறியா,
	துடி அடிக் குழவிய பிடி இடை மிடைந்த
	வேழ முகவை நல்குமதி
	தாழா ஈகைத் தகை வெய்யோயே!

376

	விசும்பு நீத்தம் இறந்த ஞாயிற்றுப்
	பசுங் கதிர் மழுகிய சிவந்து வாங்கு அந்தி
	சிறு நனி பிறந்த பின்றை, செறி பிணிச்
	சிதாஅர் வள்பின் என் தெடாரி தழீஇ,
5	பாணர் ஆரும்அளவை, யான் தன்
	யாணர் நல் மனைக் கூட்டுமுதல் நின்றனென்;
	இமைத்தோர் விழித்த மாத்திரை, ஞெரேரென,
	குணக்கு எழு திங்கள் கனை இருள் அகற்ற,
	பண்டு அறிவாரா உருவோடு, என் அரைத்
10	தொன்று படு துளையொடு பரு இழை போகி,
	நைந்து கரை பறைந்த என் உடையும், நோக்கி,
	'விருந்தினன் அளியன், இவன்' என, பெருந்தகை
	நின்ற முரற்கை நீக்கி, நன்றும்
	அரவு வெகுண்டன்ன தேறலொடு, சூடு தருபு,
15	நிரயத்து அன்ன என் வறன் களைந்து, அன்றே,
	இரவினானே, ஈத்தோன் எந்தை;
	அன்றை ஞான்றினொடு இன்றின் ஊங்கும்,
	இரப்பச் சிந்தியேன், நிரப்பு அடு புணையின்;
	உளத்தின் அளக்கும் மிளிர்ந்த தகையேன்;
20	நிறைக் குளப் புதவின் மகிழ்ந்தனென் ஆகி,
	ஒரு நாள், இரவலர் வரையா வள்ளியோர் கடைத்தலை,
	ஞாங்கர் நெடுமொழி பயிற்றி,
	தோன்றல் செல்லாது, என் சிறு கிணைக் குரலே.

382

	கடல்படை அடல் கொண்டி,
	மண்டுற்ற மலிர் நோன் தாள்,
	தண் சோழ நாட்டுப் பொருநன்,
	அலங்கு உளை அணி இவுளி
5	நலங்கிள்ளி நசைப் பொருநரேம்;
	பிறர்ப் பாடிப் பெறல் வேண்டேம்;
	அவற் பாடுதும், 'அவன் தாள் வாழிய!' என;
	நெய் குய்ய ஊன் நவின்ற
	பல் சோற்றான், இன் சுவைய
10	நல்குரவின் பசித் துன்பின் நின்
	முன்னநாள் விட்ட மூது அறி சிறாஅரும்,
	யானும், ஏழ் மணி, அம் கேழ், அணி உத்தி,
	கண் கேள்வி, கவை நாவின்,
	நிறன் உற்ற, அராஅப் போலும்
15	வறன் ஒரீஇ வழங்கு வாய்ப்ப,
	விடுமதி அத்தை, கடு மான் தோன்றல்!
	நினதே, முந்நீர் உடுத்த இவ் வியன் உலகு, அறிய;
	எனதே, கிடைக் காழ் அன்ன தெண் கண் மாக் கிணை
	கண் அகத்து யாத்த நுண் அரிச் சிறு கோல்
20	ஏறிதொறும் நுடங்கியாங்கு, நின் பகைஞர்
	கேட்டொறும் நடுங்க, ஏத்துவென்,
	வென்ற தேர், பிறர் வேத்தவையானே.

383

	ஒண்பொறிச் சேவல் எடுப்ப, ஏற்றெழுந்து,
	தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்,
	நுண் கோல் சிறு கிணை சிலம்ப ஒற்றி,
	நெடுங் கடை நின்று, பகடு பல வாழ்த்தி,
5	தன் புகழ் ஏத்தினெனாக, ஊன் புலந்து,
	அருங் கடி வியல் நகர்க் குறுகல் வேண்டி,
	கூம்பு விடு மென் பிணி அவிழ்த்த ஆம்பல்
	தேம் பாய் உள்ள தம் கமழ் மடர் உள,
	பாம்பு உரி அன்ன வடிவின, காம்பின்
10	கழை படு சொலியின் இழை அணி வாரா,
	ஒண் பூங் கலிங்கம் உடீஇ, நுண் பூண்
	வசிந்து வாங்கு நுசுப்பின், அவ் வாங்கு உந்தி,
	கற்புடை மடந்தை தன் புறம் புல்ல,
	எற் பெயர்ந்த நோக்கி.....................................
15	.................................................கல் கொண்டு,
	அழித்துப் பிறந்தனெனாகி, அவ் வழி,
	பிறர், பாடு புகழ் பாடிப் படர்பு அறியேனே;
	குறு முலைக்கு அலமரும் பால் ஆர் வெண் மறி,
	நரை முக ஊகமொடு, உகளும், சென................
20	.......................கன்று பல கெழீஇய
	கான் கெழு நாடன், கடுந் தேர் அவியன், என
	ஒருவனை உடையேன்மன்னே, யானே;
	அறான்; எவன் பரிகோ, வெள்ளியது நிலையே?

393

	பதிமுதல் பழகாப் பழங்கண் வாழ்க்கைக்
	குறு நெடுந் துணையொடு கூமை வீதலின்,
	குடி முறை பாடி, ஒய்யென வருந்தி,
	அடல் நசை மறந்த எம் குழிசி மலர்க்கும்
5	கடன் அறியாளர் பிற நாட்டு இன்மையின்,
	'வள்ளன்மையின் எம் வரைவோர் யார்?' என,
	உள்ளிய உள்ளமொடு உலை நசை துணையா,
	.................... கவகம் எல்லாம் ஒருபால் பட்டென,
	மலர் தார் அண்ணல் நின் நல் இசை உள்ளி,
10	ஈர்ங்கை மறந்த என் இரும் பேர் ஒக்கல்
	கூர்ந்த எவ்வம் விட, கொழு நிணம் கிழிப்ப,
	கோடைப் பருத்தி வீடு நிறை பெய்த
	மூடைப் பண்டம் மிடை நிறைந்தன்ன,
	வெண் நிண மூரி அருள, நாள் உற
15	ஈன்ற அரவின் நா உருக் கடுக்கும் என்
	தொன்று படு சிதாஅர் துவர நீக்கி,
	போது விரி பகன்றைப் புது மலர் அன்ன,
	அகன்று மடி கலிங்கம் உடீஇ, செல்வமும்,
	கேடு இன்று நல்குமதி, பெரும! மாசு இல்
20	மதி புரை மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	ஆடுமகள் அல்குல் ஒப்ப வாடி,
	'கோடை ஆயினும், கோடி...............................
	காவிரி புரக்கும் நல் நாட்டுப் பொருந!
	வாய் வாள் வளவன்! வாழ்க! எனப்
25	பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுகம் பலவே.

397

	வெள்ளியும் இரு விசும்பு ஏர்தரும்; புள்ளும்
	உயர் சினைக் குடம்பைக் குரல் தோற்றினவே;
	பொய்கையும் போது கண் விழித்தன; பைபயச்
	சுடரும் சுருங்கின்று, ஒளியே; பாடு எழுந்து
5	இரங்குரல் முரசமொடு வலம்புரி ஆர்ப்ப,
	இரவுப் புறங்கண்ட காலைத் தோன்றி,
	எஃகு இருள் அகற்றும் ஏமப் பாசறை,
	வைகறை அரவம் கேளியர்! 'பல கோள்
	செய் தார் மார்ப! எழுமதி துயில்' என,
10	தெண் கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	நெடுங் கடைத் தோன்றியேனே; அது நயந்து,
	'உள்ளி வந்த பரிசிலன் இவன்' என,
	நெய்யுறப் பொரித்த குய்யுடை நெடுஞ் சூடு,
	மணிக் கலன் நிறைந்த மணம் நாறு தேறல்,
15	பாம்பு உரித்தன்ன வான் பூங் கலிங்கமொடு,
	மாரி அன்ன வண்மையின் சொரிந்து,
	வேனில் அன்ன என் வெப்பு நீங்க,
	அருங் கலம் நல்கியோனே; என்றும்,
	செறுவில் பூத்த சேயிதழ்த் தாமரை,
20	அறு தொழில் அந்தணர் அறம் புரிந்து எடுத்த
	தீயொடு விளங்கும் நாடன், வாய் வாள்
	வலம் படு தீவின் பொலம் பூண் வளவன்;
	எறி திரைப் பெருங் கடல் இறுதிக்கண் செலினும்,
	தெறு கதிர்க் கனலி தென் திசைத் தோன்றினும்,
25	'என்?' என்று அஞ்சலம், யாமே; வென் வேல்
	அருஞ் சமம் கடக்கும் ஆற்றல் அவன்
	திருந்து கழல் நோன் தாள் தண் நிழலேமே.

398

	மதி நிலாக் கரப்ப, வெள்ளி ஏர்தர,
	வகை மாண் நல் இல்........................
	பொறி மயிர் வாரணம் பொழுது அறிந்து இயம்ப,
	பொய்கைப் பூ முகை மலர, பாணர்
5	கை வல் சீறியாழ் கடன் அறிந்து இயக்க,
	இரவுப் புறம் பெற்ற ஏம வைகறை,
	பரிசிலர் விசையெ
	வரிசையின் இறுத்த வாய்மொழி வஞ்சன்,
	நகைவர் குறுகின் அல்லது, பகைவர்க்குப்
10	புலியினம் மடிந்த கல் அளை போல,
	துன்னல் போகிய பெரும் பெயர் மூதூர்,
	மதியத்து அன்ன என் அரிக் குரல் தடாரி,
	இரவுரை நெடுவார் அரிப்ப வட்டித்து,
	உள்ளி வருநர் கொள்கலம் நிறைப்போய்!
15	'தள்ளா நிலையை ஆகியர் எமக்கு' என
	என் வரவு அறீஇ,
	சிறிதிற்குப் பெரிது உவந்து,
	விரும்பிய முகத்தன் ஆகி, என் அரைத்
	துரும்பு படு சிதாஅர் நீக்கி, தன் அரைப்
20	புகை விரிந்தன்ன பொங்கு துகில் உடீஇ,
	அழல் கான்றன்ன அரும் பெறல் மண்டை,
	நிழல் காண் தேறல் நிறைய வாக்கி,
	யான் உண அருளல் அன்றியும், தான் உண்
	மண்டைய கண்ட மான் வறைக் கருனை,
25	கொக்கு உகிர் நிமிரல் ஒக்கல் ஆர,
	வரை உறழ் மார்பின், வையகம் விளக்கும்,
	விரவு மணி ஒளிர்வரும், அரவு உறழ் ஆரமொடு,
	புரையோன் மேனிப் பூத்தசல.......................
	முரைசெல அருளியோனே
30	........................யருவிப் பாயல் கோவே.