23

	'வெளிறு இல் நோன் காழ்ப் பணை நிலை முனைஇ,
	களிறு படிந்து உண்டென, கலங்கிய துறையும்;
	கார் நறுங் கடம்பின் பாசிலைத் தெரியல்,
	சூர் நவை, முருகன் சுற்றத்து அன்ன, நின்
5	கூர் நல் அம்பின் கொடு வில் கூளியர்
	கொள்வது கொண்டு, கொள்ளா மிச்சில்
	கொள் பதம் ஒழிய வீசிய புலனும்;
	வடி நவில் நவியம் பாய்தலின், ஊர்தொறும்
	கடி மரம் துளங்கிய காவும்; நெடு நகர்
10	வினை புனை நல் இல் வெவ் எரி நைப்ப,
	கனை எரி உரறிய மருங்கும்; நோக்கி,
	நண்ணார் நாண, நாள்தொறும் தலைச் சென்று,
	இன்னும் இன்ன பல செய்குவன், யாவரும்
	துன்னல் போகிய துணிவினோன்' என,
15	ஞாலம் நெளிய ஈண்டிய வியன் படை
	ஆலங்கானத்து அமர் கடந்து அட்ட
	கால முன்ப! நின் கண்டனென் வருவல்
	அறு மருப்பு எழில் கலை புலிப்பால் பட்டென,
	சிறு மறி தழீஇய தெறிநடை மடப் பிணை
20	பூளை நீடிய வெருவரு பறந்தலை
	வேளை வெண் பூக் கறிக்கும்
	ஆள் இல் அத்தம் ஆகிய காடே.

31

	சிறப்புடை மரபின் பொருளும் இன்பமும்
	அறத்து வழிப்படூஉம் தோற்றம் போல,
	இரு குடை பின்பட ஓங்கிய ஒரு குடை,
	உரு கெழு மதியின், நிவந்து, சேண் விளங்க,
5	நல் இசை வேட்டம் வேண்டி, வெல் போர்ப்
	பாசறை அல்லது நீ ஒல்லாயே;
	நுதிமுகம் மழுங்க மண்டி, ஒன்னார்
	கடி மதில் பாயும் நின் களிறு அடங்கலவே;
	'போர்' எனின், புகலும் புனை கழல் மறவர்,
10	'காடு இடைக் கிடந்த நாடு நனி சேஎய;
	செல்வேம் அல்லேம்' என்னார்; 'கல்லென்
	விழவுடை ஆங்கண் வேற்றுப் புலத்து இறுத்து,
	குண கடல் பின்னது ஆக, குட கடல்
	வெண் தலைப் புணரி நின் மான் குளம்பு அலைப்ப,
15	வல முறை வருதலும் உண்டு' என்று அலமந்து,
	நெஞ்சு நடுங்கு அவலம் பாய,
	துஞ்சாக் கண்ண, வட புலத்து அரசே.

33

	கான் உறை வாழ்க்கை, கத நாய், வேட்டுவன்
	மான் தசை சொரிந்த வட்டியும், ஆய்மகள்
	தயிர் கொடு வந்த தசும்பும், நிறைய,
	ஏரின் வாழ்நர் பேர் இல் அரிவையர்
5	குளக் கீழ் விளைந்த களக் கொள் வெண்ணெல்
	முகந்தனர் கொடுப்ப, உகந்தனர் பெயரும்
	தென்னம் பொருப்பன் நல் நாட்டுள்ளும்,
	ஏழ் எயில் கதவம் எறிந்து, கைக்கொண்டு, நின்
	பேழ்வாய் உழுவை பொறிக்கும் ஆற்றலை;
10	பாடுநர் வஞ்சி பாட, படையோர்
	தாது எரு மறுகின் பாசறை பொலிய,
	புலராப் பச்சிலை இடை இடுபு தொடுத்த
	மலரா மாலைப் பந்து கண்டன்ன
	ஊன் சோற்று அமலை பாண் கடும்பு அருத்தும்
15	செம்மற்று அம்ம, நின் வெம் முனை இருக்கை
	வல்லோன் தைஇய வரி வனப்பு உற்ற
	அல்லிப் பாவை ஆடு வனப்பு ஏய்ப்ப,
	காம இருவர் அல்லது, யாமத்துத்
	தனி மகன் வழங்காப் பனி மலர்க் காவின்,
20	ஒதுக்குஇன் திணி மணல் புதுப் பூம் பள்ளி
	வாயில் மாடந்தொறும் மை விடை வீழ்ப்ப,
	நீ ஆங்குக் கொண்ட விழவினும் பலவே.

90

	உடை வளை கடுப்ப மலர்ந்த காந்தள்
	அடை மல்கு குளவியொடு கமழும் சாரல்,
	மறப் புலி உடலின், மான் கணம் உளவோ?
	மருளின விசும்பின் மாதிரத்து ஈண்டிய
5	இருளும் உண்டோ, ஞாயிறு சினவின்?
	அச்சொடு தாக்கிப் பார் உற்று இங்கிய
	பண்டச் சாகாட்டு ஆழ்ச்சி சொல்லிய,
	வரி மணல் ஞெமர, கல் பக, நடக்கும்
	பெருமிதப் பகட்டுக்குத் துறையும் உண்டோ?
10	எழுமரம் கடுக்கும் தாள் தோய் தடக் கை
	வழு இல் வன் கை, மழவர் பெரும!
	இரு நிலம் மண் கொண்டு சிலைக்கும்
	பொருநரும் உளரோ, நீ களம் புகினே?

132

	முன் உள்ளுவோனைப் பின் உள்ளினேனே!
	ஆழ்க, என் உள்ளம்! போழ்க, என் நாவே!
	பாழ் ஊர்க் கிணற்றின் தூர்க, என் செவியே!
	நரந்தை நறும் புல் மேய்ந்த கவரி
5	குவளைப் பைஞ் சுனை பருகி, அயல
	தகரத் தண் நிழல் பிணையொடு வதியும்
	வட திசையதுவே வான் தோய் இமயம்.
	தென் திசை ஆஅய் குடி இன்றாயின்,
	பிறழ்வது மன்னோ, இம் மலர் தலை உலகே.

138

	ஆனினம் கலித்த அதர் பல கடந்து,
	மானினம் கலித்த மலை பின் ஒழிய,
	மீனினம் கலித்த துறை பல நீந்தி,
	உள்ளி வந்த, வள் உயிர்ச் சீறியாழ்,
5	சிதாஅர் உடுக்கை, முதாஅரிப் பாண!
	நீயே, பேர் எண்ணலையே; நின் இறை,
	'மாறி வா' என மொழியலன் மாதோ;
	ஒலி இருங் கதுப்பின் ஆயிழை கணவன்
	கிளி மரீஇய வியன் புனத்து
10	மரன் அணி பெருங் குரல் அனையன் ஆதலின்,
	நின்னை வருதல் அறிந்தனர் யாரே?

150

	கூதிர்ப் பருந்தின் இருஞ் சிறகு அன்ன
	பாறிய சிதாரேன், பலவு முதல் பொருந்தி,
	தன்னும் உள்ளேன், பிறிது புலம் படர்ந்த என்
	உயங்கு படர் வருத்தமும் உலைவும் நோக்கி,
5	மான் கணம் தொலைச்சிய குருதி அம் கழல் கால்,
	வான் கதிர்த் திரு மணி விளங்கும் சென்னி,
	செல்வத் தோன்றல், ஓர் வல் வில் வேட்டுவன்,
	தொழுதனென் எழுவேற் கை கவித்து இரீஇ,
	இழுதின் அன்ன வால் நிணக் கொழுங் குறை,
10	கான் அதர் மயங்கிய இளையர் வல்லே
	தாம் வந்து எய்தாஅளவை, ஒய்யெனத்
	தான் ஞெலி தீயின் விரைவனன் சுட்டு, 'நின்
	இரும் பேர் ஒக்கலொடு தின்ம்' எனத் தருதலின்,
	அமிழ்தின் மிசைந்து, காய்பசி நீங்கி,
15	நல் மரன் நளிய நறுந் தண் சாரல்,
	கல் மிசை அருவி தண்ணெனப் பருகி,
	விடுத்தல் தொடங்கினேனாக, வல்லே,
	'பெறுதற்கு அரிய வீறுசால் நன் கலம்
	பிறிது ஒன்று இல்லை; காட்டு நாட்டேம்' என,
20	மார்பில் பூண்ட வயங்கு காழ் ஆரம்
	மடை செறி முன்கைக் கடகமொடு ஈத்தனன்;
	'எந் நாடோ?' என, நாடும் சொல்லான்;
	'யாரீரோ?' என, பேரும் சொல்லான்;
	பிறர் பிறர் கூற வழிக் கேட்டிசினே
25	'இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி
	அம் மலை காக்கும் அணி நெடுங் குன்றின்,
	பளிங்கு வகுத்தன்ன தீம் நீர்,
	நளி மலை நாடன் நள்ளி அவன்' எனவே.

152

	'வேழம் வீழ்த்த விழுத் தொடைப் பகழி
	பேழ் வாய் உழுவையைப் பெரும்பிறிது உறீஇ,
	புழல் தலைப் புகர்க் கலை உருட்டி, உரல் தலைக்
	கேழற் பன்றி வீழ, அயலது
5	ஆழல் புற்றத்து உடும்பில் செற்றும்,
	வல் வில் வேட்டம் வலம் படுத்து இருந்தோன்,
	புகழ்சால் சிறப்பின் அம்பு மிகத் திளைக்கும்
	கொலைவன் யார்கொலோ? கொலைவன் மற்று இவன்
	விலைவன் போலான்; வெறுக்கை நன்கு உடையன்;
10	ஆரம் தாழ்ந்த அம் பகட்டு மார்பின்,
	சாரல் அருவிப் பய மலைக் கிழவன்,
	ஓரி கொலோ? அல்லன்கொல்லோ?
	பாடுவல், விறலி! ஓர் வண்ணம்; நீரும்
	மண் முழா அமைமின்; பண் யாழ் நிறுமின்;
15	கண் விடு தூம்பின் களிற்று உயிர் தொடுமின்;
	எல்லரி தொடுமின்; ஆகுளி தொடுமின்;
	பதலை ஒரு கண் பையென இயக்குமின்;
	மதலை மாக் கோல் கைவலம் தமின்' என்று,
	இறைவன் ஆகலின், சொல்லுபு குறுகி,
20	மூ ஏழ் துறையும் முறையுளிக் கழிப்பி,
	'கோ' எனப் பெயரிய காலை, ஆங்கு அது
	தன் பெயர் ஆகலின் நாணி, மற்று, 'யாம்
	நாட்டிடன் நாட்டிடன் வருதும்; ஈங்கு ஓர்
	வேட்டுவர் இல்லை, நின் ஒப்போர்' என,
25	வேட்டது மொழியவும் விடாஅன், வேட்டத்தில்
	தான் உயிர் செகுத்த மான் நிணப் புழுக்கோடு,
	ஆன் உருக்கு அன்ன வேரியை நல்கி,
	தன் மலைப் பிறந்த தா இல் நன் பொன்,
	பல் மணிக் குவையொடும் விரைஇ, 'கொண்ம்' என,
30	சுரத்திடை நல்கியோனே விடர்ச் சிமை
	ஓங்கு இருங் கொல்லிப் பொருநன்,
	ஓம்பா ஈகை விறல் வெய்யோனே!

157

	தமர் தற் தப்பின் அது நோன்றல்லும்,
	பிறர் கையறவு தான் நாணுதலும்,
	படைப் பழி தாரா மைந்தினன் ஆகலும்,
	வேந்துடை அவையத்து ஓங்குபு நடத்தலும்,
5	நும்மோர்க்குத் தகுவன அல்ல; எம்மோன்,
	சிலை செல மலர்ந்த மார்பின், கொலை வேல்,
	கோடல் கண்ணி, குறவர் பெருமகன்
	ஆடு மழை தவிர்க்கும் பயம் கெழு மீமிசை,
	எல் படு பொழுதின், இனம் தலைமயங்கி,
10	கட்சி காணாக் கடமான் நல் ஏறு
	மட மான் நாகு பிணை பயிரின், விடர் முழை
	இரும் புலிப் புகர்ப் போத்து ஓர்க்கும்
	பெருங் கல் நாடன் எம் ஏறைக்குத் தகுமே.

161

	நீண்டு ஒலி அழுவம் குறைபட முகந்துகொண்டு,
	ஈண்டு செலல் கொண்மூ வேண்டுவயின் குழீஇ,
	பெரு மலை அன்ன தோன்றல, சூல் முதிர்பு,
	உரும் உரறு கருவியொடு, பெயல் கடன் இறுத்து,
5	வள மழை மாறிய என்றூழ்க் காலை,
	மன்பதை எல்லாம் சென்று உண, கங்கைக்
	கரை பொரு மலி நீர் நிறைந்து தோன்றியாங்கு,
	எமக்கும் பிறர்க்கும் செம்மலைஆகலின்,
	'அன்பு இல் ஆடவர் கொன்று, ஆறு கவர,
10	சென்று தலைவருந அல்ல, அன்பு இன்று,
	வன் கலை தெவிட்டும், அருஞ் சுரம் இறந்தோர்க்கு,
	இற்றை நாளொடும் யாண்டு தலைப்பெயர' எனக்
	கண் பொறி போகிய கசிவொடு உரன் அழிந்து,
	அருந் துயர் உழக்கும் என் பெருந் துன்புறுவி நின்
15	தாள் படு செல்வம் காண்தொறும் மருள,
	பனை மருள் தடக் கையொடு முத்துப் பட முற்றிய
	உயர் மருப்பு ஏந்திய வரை மருள் நோன் பகடு,
	ஒளி திகழ் ஓடை பொலிய, மருங்கில்
	படு மணி இரட்ட, ஏறிச் செம்மாந்து,
20	செலல் நசைஇ உற்றனென் விறல் மிகு குருசில்!
	இன்மை துரப்ப, இசைதர வந்து, நின்
	வண்மையின் தொடுத்த என் நயந்தனை கேண்மதி!
	வல்லினும், வல்லேன்ஆயினும், வல்லே,
	என் அளந்து அறிந்தனை நோக்காது, சிறந்த
25	நின் அளந்து அறிமதி, பெரும! என்றும்
	வேந்தர் நாணப் பெயர்வேன்; சாந்து அருந்திப்
	பல் பொறிக் கொண்ட ஏந்து எழில் அகலம்
	மாண் இழை மகளிர் புல்லுதொறும் புகல,
	நாள் முரசு இரங்கும் இடனுடை வரைப்பில் நின்
30	தாள் நிழல் வாழ்நர் நன் கலம் மிகுப்ப,
	வாள் அமர் உழந்த நின் தானையும்,
	சீர் மிகு செல்வமும், ஏத்துகம் பலவே.

168

	அருவி ஆர்க்கும் கழை பயில் நனந் தலைக்
	கறி வளர் அடுக்கத்து மலர்ந்த காந்தள்
	கொழுங் கிழங்கு மிளிரக் கிண்டி, கிளையொடு,
	கடுங் கண் கேழல் உழுத பூழி,
5	நல் நாள் வரு பதம் நோக்கி, குறவர்
	உழாஅது வித்திய பரூஉக் குரல் சிறு தினை
	முந்து விளை யாணர் நாள் புதிது உண்மார்
	மரை ஆன் கறந்த நுரை கொள் தீம் பால்,
	மான் தடி புழுக்கிய புலவு நாறு குழிசி
10	வான் கேழ் இரும் புடை கழாஅது, ஏற்றி,
	சாந்த விறகின் உவித்த புன்கம்
	கூதளம் கவினிய குளவி முன்றில்,
	செழுங் கோள் வாழை அகல் இலைப் பகுக்கும்
	ஊராக் குதிரைக் கிழவ! கூர்வேல்,
15	நறை நார்த் தொடுத்த வேங்கை அம் கண்ணி,
	வடி நவில் அம்பின் வில்லோர் பெரும!
	கை வள் ஈகைக் கடு மான் கொற்ற!
	வையக வரைப்பில் தமிழகம் கேட்ப,
	பொய்யாச் செந் நா நெளிய ஏத்திப்
20	பாடுப என்ப பரிசிலர், நாளும்
	ஈயா மன்னர் நாண,
	வீயாது பரந்த நின் வசை இல் வான் புகழே.

193

	அதள் எறிந்தன்ன நெடு வெண் களரின்
	ஒருவன் ஆட்டும் புல்வாய் போல,
	ஓடி உய்தலும் கூடும்மன்;
	ஒக்கல் வாழ்க்கை தட்கும்மா காலே.

202

	வெட்சிக் கானத்து வேட்டுவர் ஆட்ட,
	கட்சி காணாக் கடமா நல் ஏறு
	கடறு மணி கிளர, சிதறு பொன் மிளிர,
	கடிய கதழும் நெடு வரைப் படப்பை
5	வென்றி நிலைஇய விழுப் புகழ் ஒன்றி,
	இரு பால் பெயரிய உரு கெழு மூதூர்,
	கோடி பல அடுக்கிய பொருள் நுமக்கு உதவிய
	நீடு நிலை அரையத்துக் கேடும் கேள், இனி:
	நுந்தை தாயம் நிறைவுற எய்திய
10	ஒலியல் கண்ணிப் புலிகடி மாஅல்!
	நும் போல் அறிவின் நுமருள் ஒருவன்
	புகழ்ந்த செய்யுள் கழாஅத்தலையை
	இகழ்ந்ததன் பயனே; இயல் தேர் அண்ணல்!
	எவ்வி தொல் குடிப் படீஇயர், மற்று, 'இவர்
15	கை வண் பாரி மகளிர்' என்ற என்
	தேற்றாப் புன்சொல் நோற்றிசின்; பெரும!
	விடுத்தனென்; வெலீஇயர், நின் வேலே! அடுக்கத்து,
	அரும்பு அற மலர்ந்த கருங் கால் வேங்கை
	மாத் தகட்டு ஒள் வீ தாய துறுகல்
20	இரும் புலி வரிப் புறம் கடுக்கும்
	பெருங் கல் வைப்பின் நாடு கிழவோயே!

205

	முற்றிய திருவின் மூவர் ஆயினும்,
	பெட்பின்று ஈதல் யாம் வேண்டலமே;
	விறல் சினம் தணிந்த விரை பரிப் புரவி
	உறுவர் செல் சார்வு ஆகி, செறுவர்
5	தாள் உளம் தபுத்த வாள் மிகு தானை,
	வெள் வீ வேலிக் கோடைப் பொருந!
	சிறியவும் பெரியவும் புழை கெட விலங்கிய
	மான் கணம் தொலைச்சிய கடு விசைக் கத நாய்,
	நோன் சிலை, வேட்டுவ! நோய் இலையாகுக!
10	ஆர் கலி யாணர்த் தரீஇய, கால் வீழ்த்து,
	கடல்வயின் குழீஇய அண்ணல் அம் கொண்மூ
	நீர் இன்று பெயராவாங்கு, தேரொடு
	ஒளிறு மருப்பு ஏந்திய செம்மல்
	களிறு இன்று பெயரல, பரிசிலர் கடும்பே.

247

	யானை தந்த முளி மர விறகின்
	கானவர் பொத்திய ஞெலி தீ விளக்கத்து,
	மட மான் பெரு நிரை வைகு துயில் எடுப்பி,
	மந்தி சீக்கும் அணங்குடை முன்றிலில்,
5	நீர் வார் கூந்தல் இரும் புறம் தாழ,
	பேர் அஞர்க் கண்ணள், பெருங் காடு நோக்கி,
	தெருமரும் அம்ம தானே தன் கொழுநன்
	முழவு கண் துயிலாக் கடியுடை வியல் நகர்ச்
	சிறு நனி தமியள் ஆயினும்,
10	இன் உயிர் நடுங்கும் தன் இளமை புறங்கொடுத்தே!

310

	பால் கொண்டு மடுப்பவும் உண்ணான் ஆகலின்,
	செறாஅது ஓச்சிய சிறு கோல் அஞ்சியொடு,
	உயவொடு வருந்தும் மன்னே! இனியே
	புகர் நிறம் கொண்ட களிறு அட்டு ஆனான்,
5	முன்நாள் வீழ்ந்த உரவோர் மகனே,
	உன்னிலன் என்னும், புண் ஒன்று அம்பு
	மான் உளை அன்ன குடுமித்
	தோல் மிசைக் கிடந்த புல் அணலோனே.

320

	முன்றில் முஞ்ஞையொடு முசுண்டை பம்பி,
	பந்தர் வேண்டாப் பலா தூங்கு நீழல்,
	கைம்மான் வேட்டுவன் கனை துயில் மடிந்தென,
	பார்வை மடப் பிணை தழீஇ, பிறிது ஓர்
5	தீர் தொழில் தனிக் கலை திளைத்து விளையாட,
	இன்புறு புணர்நிலை கண்ட மனையோள்
	கணவன் எழுதலும் அஞ்சி, கலையே
	பிணைவயின் தீர்தலும் அஞ்சி, யாவதும்,
	இல் வழங்காமையின், கல்லென ஒலித்து,
10	மான் அதள் பெய்த உணங்கு தினை வல்சி
	கானக் கோழியோடு இதல் கவர்ந்து உண்டென,
	ஆர நெருப்பின், ஆரல் நாற,
	தடிவு ஆர்ந்திட்ட முழு வள்ளூரம்
	இரும் பேர் ஒக்கலொடு ஒருங்கு இனிது அருந்தி,
15	தங்கினை சென்மோ, பாண! தங்காது,
	வேந்து தரு விழுக் கூழ் பரிசிலர்க்கு என்றும்
	அருகாது ஈயும் வண்மை
	உரைசால் நெடுந் தகை ஓம்பும் ஊரே.

323

	புலிப்பாற் பட்ட ஆமான் குழவிக்குச்
	சினம் கழி மூதாக் கன்று மடுத்து ஊட்டும்
	கா ... ... ... ... ..... ..... ...... ...... ..... க்கு
	உள்ளியது சுரக்கும் ஓம்பா ஈகை,
5	வெள் வேல் ஆவம்ஆயின், ஒள் வாள்
	கறையடி யானைக்கு அல்லது
	உறை கழிப்பு அறியா, வேலோன் ஊரே.

354

	அரைசு தலைவரினும் அடங்கல் ஆனா
	நிரை காழ் எஃகம் நீரின் மூழ்கப்
	புரையோர் சேர்ந்தென, தந்தையும் பெயர்க்கும்;
	வயல் அமர் கழனி வாயில் பொய்கை,
5	கயல் ஆர் நாரை உகைத்த வாளை
	புனலாடு மகளிர் வள மனை ஒய்யும்
	ஊர் கவின் இழப்பவும் வருவது கொல்லோ
	சுணங்கு அணிந்து எழிலிய அணந்து ஏந்து இள முலை,
	வீங்கு இறைப் பணைத் தோள், மடந்தை
10	மான் பிணை அன்ன மகிழ் மட நோக்கே?

374

	கானல் மேய்ந்து வியன் புலத்து அல்கும்
	புல்வாய் இரலை நெற்றி அன்ன,
	பொலம் இலங்கு சென்னிய பாறு மயிர் அவியத்
	தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்,
5	மன்றப் பலவின் மால் வரை பொருந்தி, என்
	தெண் கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	இருங் கலை ஓர்ப்ப இசைஇ, காண்வர,
	கருங் கோல் குறிஞ்சி அடுக்கம் பாட,
	புலிப் பல் தாலிப் புன் தலைச் சிறாஅர்
10	மான் கண் மகளிர், கான் தேர் அகன்று உவா
	சிலைப்பாற் பட்ட முளவுமான் கொழுங் குறை,
	விடர் முகை அடுக்கத்துச் சினை முதிர் சாந்தம்,
	புகர் முக வேழத்து மருப்பொடு, மூன்றும்,
	இருங் கேழ் வயப் புலி வரி அதள் குவைஇ,
15	விருந்து இறை நல்கும் நாடன், எம் கோன்,
	கழல் தொடி ஆஅய் அண்டிரன் போல,
	வண்மையும் உடையையோ? ஞாயிறு!
	கொன் விளங்குதியால் விசும்பினானே!