5

	எருமை அன்ன கருங் கல் இடை தோறு,
	ஆனின் பரக்கும் யானைய, முன்பின்,
	கானக நாடனை! நீயோ, பெரும!
	நீ ஓர் ஆகலின், நின் ஒன்று மொழிவல்:
5	அருளும் அன்பும் நீக்கி, நீங்கா
	நிரயம் கொள்பவரொடு ஒன்றாது, காவல்,
	குழவி கொள்பவரின், ஓம்புமதி!
	அளிதோ தானே; அது பெறல் அருங் குரைத்தே.

6

	வடாஅது பனி படு நெடு வரை வடக்கும்,
	தெனாஅது உரு கெழு குமரியின் தெற்கும்,
	குணாஅது கரை பொரு தொடு கடற் குணக்கும்,
	குடாஅது தொன்று முதிர் பௌவத்தின் குடக்கும்,
5	கீழது முப் புணர் அடுக்கிய முறை முதற் கட்டின்
	நீர் நிலை நிவப்பின் கீழும், மேலது
	ஆனிலை உலகத்தானும், ஆனாது,
	உருவும் புகழும் ஆகி, விரி சீர்த்
	தெரி கோல் ஞமன் போல, ஒரு திறம்
10	பற்றல் இலியரோ! நின் திறம் சிறக்க!
	செய் வினைக்கு எதிர்ந்த தெவ்வர் தேஎத்து,
	கடல் படை குளிப்ப மண்டி, அடர் புகர்ச்
	சிறு கண் யானை செவ்விதின் ஏவி,
	பாசவல் படப்பை ஆர் எயில் பல தந்து,
15	அவ் எயில் கொண்ட செய்வுறு நன் கலம்
	பரிசில் மாக்கட்கு வரிசையின் நல்கி,
	பணியியர் அத்தை, நின் குடையே முனிவர்
	முக் கட் செல்வர் நகர் வலம் செயற்கே!
	இறைஞ்சுக, பெரும! நின் சென்னி சிறந்த
20	நான்மறை முனிவர் ஏந்து கை எதிரே!
	வாடுக, இறைவ! நின் கண்ணி ஒன்னார்
	நாடு சுடு கமழ் புகை எறித்தலானே!
	செலியர் அத்தை, நின் வெகுளி வால் இழை
	மங்கையர் துனித்த வாள் முகத்து எதிரே!
25	ஆங்க, வென்றி எல்லாம் வென்று அகத்து அடக்கிய
	தண்டா ஈகைத் தகை மாண் குடுமி!
	தண் கதிர் மதியம் போலவும், தெறு சுடர்
	ஒண் கதிர் ஞாயிறு போலவும்,
	மன்னிய, பெரும! நீ நிலமிசையானே!

7

	களிறு கடைஇய தாள்,
	கழல் உரீஇய திருந்து அடி,
	கணை பொருது கவி வண் கையால்,
	கண் ஒளிர்வரூஉம் கவின் சாபத்து,
5	மா மறுத்த மலர் மார்பின்,
	தோல் பெயரிய எறுழ் முன்பின்,
	எல்லையும் இரவும் எண்ணாய், பகைவர்
	ஊர் சுடு விளக்கத்து அழு விளிக் கம்பலைக்
	கொள்ளை மேவலை; ஆகலின், நல்ல
10	இல்ல ஆகுபவால் இயல் தேர் வளவ!
	தண் புனல் பரந்த பூசல் மண் மறுத்து
	மீனின் செறுக்கும் யாணர்ப்
	பயன் திகழ் வைப்பின் பிறர் அகன் தலை நாடே.

9

	'ஆவும், ஆன் இயற் பார்ப்பன மாக்களும்,
	பெண்டிரும், பிணியுடையீரும், பேணித்
	தென் புல வாழ்நர்க்கு அருங் கடன் இறுக்கும்
	பொன் போல் புதல்வர்ப் பெறாஅதீரும்,
5	எம் அம்பு கடி விடுதும், நும் அரண் சேர்மின்' என,
	அறத்து ஆறு நுவலும் பூட்கை, மறத்தின்
	கொல் களிற்று மீமிசைக் கொடி விசும்பு நிழற்றும்
	எம் கோ, வாழிய, குடுமி தம் கோச்
	செந் நீர்ப் பசும் பொன் வயிரியர்க்கு ஈத்த,
10	முந்நீர் விழவின், நெடியோன்
	நல் நீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே!

12

	பாணர் தாமரை மலையவும், புலவர்
	பூ நுதல் யானையொடு புனை தேர் பண்ணவும்,
	அறனோ மற்று இது விறல் மாண் குடுமி!
	இன்னா ஆகப் பிறர் மண் கொண்டு,
5	இனிய செய்தி, நின் ஆர்வலர் முகத்தே?

13

	'இவன் யார்?' என்குவை ஆயின், இவனே
	புலி நிறக் கவசம் பூம் பொறி சிதைய,
	எய் கணை கிழித்த பகட்டு எழில் மார்பின்,
	மறலி அன்ன களிற்று மிசையோனே;
5	களிறே, முந்நீர் வழங்கு நாவாய் போலவும்,
	பல் மீன் நாப்பண் திங்கள் போலவும்,
	சுறவினத்து அன்ன வாளோர் மொய்ப்ப,
	மரீஇயோர் அறியாது, மைந்து பட்டன்றே;
	நோய் இலன் ஆகிப் பெயர்கதில் அம்ம!
10	பழன மஞ்ஞை உகுத்த பீலி
	கழனி உழவர் சூட்டொடு தொகுக்கும்,
	கொழு மீன், விளைந்த கள்ளின்,
	விழு நீர் வேலி நாடு கிழவோனே.

14

	கடுங் கண்ண கொல் களிற்றால்
	காப்பு உடைய எழு முருக்கி,
	பொன் இயல் புனை தோட்டியால்
	முன்பு துரந்து, சமம் தாங்கவும்;
5	பார் உடைத்த குண்டு அகழி
	நீர் அழுவ நிவப்புக் குறித்து,
	நிமிர் பரிய மா தாங்கவும்;
	ஆவம் சேர்ந்த புறத்தை தேர் மிசைச்
	சாப நோன் ஞாண் வடுக் கொள வழங்கவும்;
10	பரிசிலர்க்கு அருங் கலம் நல்கவும்; குரிசில்!
	வலிய ஆகும், நின் தாள் தோய் தடக் கை.
	புலவு நாற்றத்த பைந் தடி
	பூ நாற்றத்த புகை கொளீஇ, ஊன் துவை
	கறி சோறு உண்டு வருந்து தொழில் அல்லது,
15	பிறிது தொழில் அறியா ஆகலின், நன்றும்
	மெல்லிய பெரும! தாமே. நல்லவர்க்கு
	ஆர் அணங்கு ஆகிய மார்பின், பொருநர்க்கு
	இரு நிலத்து அன்ன நோன்மை,
	செரு மிகு சேஎய்! நிற் பாடுநர் கையே.

15

	கடுந் தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண்,
	வெள் வாய்க் கழுதைப் புல் இனம் பூட்டி,
	பாழ் செய்தனை, அவர் நனந் தலை நல் எயில்;
	புள்ளினம் இமிழும் புகழ்சால் விளை வயல்,
5	வெள் உளைக் கலி மான் கவி குளம்பு உகளத்
	தேர் வழங்கினை, நின் தெவ்வர் தேஎத்து;
	துளங்கு இயலான், பணை எருத்தின்,
	பாவு அடியான், செறல் நோக்கின்,
	ஒளிறு மருப்பின் களிறு அவர
10	காப்பு உடைய கயம் படியினை;
	அன்ன சீற்றத்து அனையை; ஆகலின்,
	விளங்கு பொன் எறிந்த நலம் கிளர் பலகையொடு
	நிழல் படு நெடு வேல் ஏந்தி, ஒன்னார்
	ஒண் படைக் கடுந் தார் முன்பு தலைக் கொண்மார்,
15	நசை தர வந்தோர் நசை பிறக்கு ஒழிய,
	வசை பட வாழ்ந்தோர் பலர்கொல்? புரை இல்
	நல் பனுவல், நால் வேதத்து,
	அருஞ் சீர்த்திப் பெருங் கண்ணுறை
	நெய்ம் மலி ஆவுதி பொங்க, பல் மாண்
20	வீயாச் சிறப்பின் வேள்வி முற்றி,
	யூபம் நட்ட வியன் களம் பலகொல்?
	யா பலகொல்லோ? பெரும! வார் உற்று
	விசி பிணிக்கொண்ட மண் கனை முழவின்
	பாடினி பாடும் வஞ்சிக்கு
25	நாடல் சான்ற மைந்தினோய்! நினக்கே.

16

	வினை மாட்சிய விரை புரவியொடு,
	மழை உருவின தோல் பரப்பி,
	முனை முருங்கத் தலைச் சென்று, அவர்
	விளை வயல் கவர்பூட்டி,
5	மனை மரம் விறகு ஆகக்
	கடி துறை நீர்க் களிறு படீஇ,
	எல்லுப் பட இட்ட சுடு தீ விளக்கம்
	செல் சுடர் ஞாயிற்றுச் செக்கரின் தோன்ற,
	புலம் கெட இறுக்கும் வரம்பு இல் தானை,
10	துணை வேண்டாச் செரு வென்றி,
	புலவு வாள், புலர் சாந்தின்,
	முருகற் சீற்றத்து, உரு கெழு குருசில்!
	மயங்கு வள்ளை, மலர் ஆம்பல்,
	பனிப் பகன்றை, கனிப் பாகல்,
15	கரும்பு அல்லது காடு அறியாப்
	பெருந் தண் பணை பாழ் ஆக,
	ஏம நல் நாடு ஒள் எரி ஊட்டினை,
	நாம நல் அமர் செய்ய,
	ஓராங்கு மலைந்தன, பெரும! நின் களிறே.

17

	தென் குமரி, வட பெருங்கல்,
	குண குட கடலா எல்லை,
	குன்று, மலை, காடு, நாடு,
	ஒன்று பட்டு வழிமொழிய,
5	கொடிது கடிந்து, கோல் திருத்தி,
	படுவது உண்டு, பகல் ஆற்றி,
	இனிது உருண்ட சுடர் நேமி
	முழுது ஆண்டோர் வழி காவல!
	குலை இறைஞ்சிய கோள் தாழை
10	அகல் வயல், மலை வேலி,
	நிலவு மணல் வியன் கானல்,
	தெண் கழிமிசைத் தீப் பூவின்,
	தண் தொண்டியோர் அடு பொருந!
	மாப் பயம்பின் பொறை போற்றாது,
15	நீடு குழி அகப்பட்ட
	பீடு உடைய எறுழ் முன்பின்,
	கோடு முற்றிய கொல் களிறு
	நிலை கலங்கக் குழி கொன்று,
	கிளை புகலத் தலைக்கூடியாங்கு
20	நீ பட்ட அரு முன்பின்
	பெருந் தளர்ச்சி, பலர் உவப்ப,
	பிறிது சென்று, மலர் தாயத்துப்
	பலர் நாப்பண் மீக்கூறலின்,
	'உண்டாகிய உயர் மண்ணும்,
25	சென்று பட்ட விழுக் கலனும்,
	பெறல் கூடும், இவன் நெஞ்சு உறப் பெறின்' எனவும்,
	'ஏந்து கொடி இறைப்புரிசை,
	வீங்கு சிறை, வியல்அருப்பம்,
	இழந்து வைகுதும், இனி நாம் இவன்
30	உடன்று நோக்கினன், பெரிது' எனவும்,
	வேற்று அரசு பணி தொடங்கு நின்
	ஆற்றலொடு புகழ் ஏத்தி,
	காண்கு வந்திசின், பெரும! ஈண்டிய
	மழை என மருளும் பல் தோல், மலை எனத்
35	தேன் இறை கொள்ளும் இரும் பல் யானை,
	உடலுநர் உட்க வீங்கி, கடல் என
	வான் நீர்க்கு ஊக்கும் தானை, ஆனாது
	கடு ஒடுங்கு எயிற்ற அரவுத் தலை பனிப்ப,
	இடி என முழங்கும் முரசின்,
40	வரையா ஈகைக் குடவர் கோவே!

19

	இமிழ் கடல் வளைஇய ஈண்டு அகன் கிடக்கை,
	தமிழ் தலைமயங்கிய தலையாலங்கானத்து,
	மன் உயிர்ப் பன்மையும், கூற்றத்து ஒருமையும்,
	நின்னொடு தூக்கிய வென் வேல் செழிய!
5	'இரும் புலி வேட்டுவன் பொறி அறிந்து மாட்டிய
	பெருங் கல் அடாரும் போன்ம்' என விரும்பி,
	முயங்கினேன் அல்லனோ, யானே மயங்கிக்
	குன்றத்து இறுத்த குரீஇ இனம் போல,
	அம்பு சென்று இறுத்த அரும் புண் யானைத்
10	தூம்புடைத் தடக் கை வாயொடு துமிந்து,
	நாஞ்சில் ஒப்ப, நிலம் மிசைப் புரள,
	எறிந்து களம் படுத்த ஏந்து வாள் வலத்தர்
	எந்தையொடு கிடந்தோர், எம் புன் தலைப் புதல்வர்;
	'இன்ன விறலும் உளகொல், நமக்கு?' என,
15	மூதில் பெண்டிர் கசிந்து அழ, நாணி,
	கூற்றுக் கண்ணோடிய வெருவரு பறந்தலை,
	எழுவர் நல் வலம் கடந்தோய்! நின்
	கழூஉ விளங்கு ஆரம் கவைஇய மார்பே?

22

	தூங்கு கையான் ஓங்கு நடைய,
	உறழ் மணியான் உயர் மருப்பின,
	பிறை நுதலான் செறல் நோக்கின,
	பா அடியான் பணை எருத்தின,
5	தேன் சிதைந்த வரை போல,
	மிஞிறு ஆர்க்கும் கமழ் கடாத்து,
	அயறு சோரும் இருஞ் சென்னிய,
	மைந்து மலிந்த மழ களிறு
	கந்து சேர்பு நிலைஇ வழங்க;
10	பாஅல் நின்று கதிர் சோரும்
	வான் உறையும் மதி போலும்
	மாலை வெண் குடை நீழலான்,
	வாள் மருங்கு இலோர் காப்பு உறங்க;
	அலங்கு செந்நெல் கதிர் வேய்ந்த
15	ஆய் கரும்பின் கொடிக் கூரை,
	சாறு கொண்ட களம் போல,
	வேறு வேறு பொலிவு தோன்ற;
	குற்று ஆனா உலக்கையான்
	கலிச் சும்மை வியல் ஆங்கண்,
20	பொலந் தோட்டுப் பைந் தும்பை
	மிசை அலங்கு உளைய பனைப் போழ் செரீஇ,
	சின மாந்தர் வெறிக் குரவை
	ஓத நீரின் பெயர்பு பொங்க;
	வாய் காவாது பரந்து பட்ட
25	வியன் பாசறைக் காப்பாள!
	வேந்து தந்த பணி திறையான்
	சேர்ந்தவர்தம் கடும்பு ஆர்த்தும்,
	ஓங்கு கொல்லியோர், அடு பொருந!
	வேழ நோக்கின் விறல் வெஞ் சேஎய்!
30	வாழிய, பெரும! நின் வரம்பு இல் படைப்பே,
	நிற் பாடிய வயங்கு செந் நாப்
	பின் பிறர் இசை நுவலாமை,
	ஓம்பாது ஈயும் ஆற்றல் எம் கோ!
	'மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை ஓம்பிய நாடே
35	புத்தேள் உலகத்து அற்று' எனக் கேட்டு வந்து,
	இனிது கண்டிசின்; பெரும! முனிவு இலை,
	வேறு புலத்து இறுக்கும் தானையொடு,
	சோறு பட நடத்தி நீ துஞ்சாய்மாறே!

23

	'வெளிறு இல் நோன் காழ்ப் பணை நிலை முனைஇ,
	களிறு படிந்து உண்டென, கலங்கிய துறையும்;
	கார் நறுங் கடம்பின் பாசிலைத் தெரியல்,
	சூர் நவை, முருகன் சுற்றத்து அன்ன, நின்
5	கூர் நல் அம்பின் கொடு வில் கூளியர்
	கொள்வது கொண்டு, கொள்ளா மிச்சில்
	கொள் பதம் ஒழிய வீசிய புலனும்;
	வடி நவில் நவியம் பாய்தலின், ஊர்தொறும்
	கடி மரம் துளங்கிய காவும்; நெடு நகர்
10	வினை புனை நல் இல் வெவ் எரி நைப்ப,
	கனை எரி உரறிய மருங்கும்; நோக்கி,
	நண்ணார் நாண, நாள்தொறும் தலைச் சென்று,
	இன்னும் இன்ன பல செய்குவன், யாவரும்
	துன்னல் போகிய துணிவினோன்' என,
15	ஞாலம் நெளிய ஈண்டிய வியன் படை
	ஆலங்கானத்து அமர் கடந்து அட்ட
	கால முன்ப! நின் கண்டனென் வருவல்
	அறு மருப்பு எழில் கலை புலிப்பால் பட்டென,
	சிறு மறி தழீஇய தெறிநடை மடப் பிணை
20	பூளை நீடிய வெருவரு பறந்தலை
	வேளை வெண் பூக் கறிக்கும்
	ஆள் இல் அத்தம் ஆகிய காடே.

24

	நெல் அரியும் இருந் தொழுவர்
	செஞ் ஞாயிற்று வெயில் முனையின்,
	தெண் கடல் திரை மிசைப் பாயுந்து;
	திண் திமில் வன் பரதவர்
5	வெப்பு உடைய மட்டு உண்டு,
	தண் குரவைச் சீர் தூங்குந்து;
	தூவல் கலித்த தேம் பாய் புன்னை
	மெல் இணர்க் கண்ணி மிலைந்த மைந்தர்
	எல் வளை மகளிர்த் தலைக் கை தரூஉந்து;
10	வண்டு பட மலர்ந்த தண் நறுங் கானல்
	முண்டகக் கோதை ஒண் தொடி மகளிர்
	இரும் பனையின் குரும்பை நீரும்,
	பூங் கரும்பின் தீம் சாறும்,
	ஓங்கு மணல் குவவுத் தாழைத்
15	தீம் நீரொடு உடன் விராஅய்,
	முந் நீர் உண்டு முந்நீர்ப் பாயும்;
	தாங்கா உறையுள் நல் ஊர் கெழீஇய
	ஓம்பா ஈகை மா வேள் எவ்வி
	புனல் அம் புதவின் மிழலையொடு கழனிக்
20	கயல் ஆர் நாரை போர்வில் சேக்கும்,
	பொன் அணி யானைத் தொல் முதிர் வேளிர்,
	குப்பை நெல்லின், முத்தூறு தந்த
	கொற்ற நீள் குடை, கொடித் தேர்ச் செழிய!
	நின்று நிலைஇயர் நின் நாள்மீன்; நில்லாது
25	படாஅச் செலீஇயர், நின் பகைவர் மீனே
	நின்னொடு, தொன்று மூத்த உயிரினும், உயிரொடு
	நின்று மூத்த யாக்கை அன்ன, நின்
	ஆடு குடி மூத்த விழுத் திணைச் சிறந்த
	வாளின் வாழ்நர் தாள் வலம் வாழ்த்த,
30	இரவல் மாக்கள் ஈகை நுவல,
	ஒண் தொடி மகளிர் பொலங்கலத்து ஏந்திய
	தண் கமழ் தேறல் மடுப்ப, மகிழ் சிறந்து,
	ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி, பெரும! 'ஆங்கு அது
	வல்லுநர் வாழ்ந்தோர்' என்ப தொல் இசை,
35	மலர் தலை உலகத்துத் தோன்றி,
	பலர், செலச் செல்லாது, நின்று விளிந்தோரே.

26

	நளி கடல் இருங் குட்டத்து
	வளி புடைத்த கலம் போல,
	களிறு சென்று களன் அகற்றவும்,
	களன் அகற்றிய வியல் ஆங்கண்
5	ஒளிறு இலைய எஃகு ஏந்தி,
	அரைசு பட அமர் உழக்கி,
	உரை செல முரசு வௌவி,
	முடித் தலை அடுப்பு ஆக,
	புனல் குருதி உலைக் கொளீஇ,
10	தொடித் தோள் துடுப்பின் துழந்த வல்சியின்,
	அடுகளம் வேட்ட அடு போர்ச் செழிய!
	ஆன்ற கேள்வி, அடங்கிய கொள்கை,
	நான் மறை முதல்வர் சுற்றம் ஆக,
	மன்னர் ஏவல் செய்ய, மன்னிய
15	வேள்வி முற்றிய வாய் வாள் வேந்தே!
	நோற்றோர் மன்ற நின் பகைவர், நின்னொடு
	மாற்றார் என்னும் பெயர் பெற்று,
	ஆற்றார் ஆயினும், ஆண்டு வாழ்வோரே.

30

	செஞ் ஞாயிற்றுச் செலவும்,
	அஞ் ஞாயிற்றுப் பரிப்பும்,
	பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும்,
	வளி திரிதரு திசையும்,
5	வறிது நிலைஇய காயமும், என்று இவை
	சென்று அளந்து அறிந்தோர் போல, என்றும்
	இனைத்து என்போரும் உளரே; அனைத்தும்
	அறி அறிவு ஆகாச் செறிவினை ஆகி,
	களிறு கவுள் அடுத்த எறிகல் போல
10	ஒளித்த துப்பினைஆதலின், வெளிப்பட
	யாங்ஙனம் பாடுவர், புலவர்? கூம்பொடு
	மீப் பாய் களையாது மிசைப் பரம் தோண்டாது
	புகாஅர்ப் புகுந்த பெருங் கலம் தகாஅர்
	இடைப் புலப் பெரு வழிச் சொரியும்
15	கடல் பல் தாரத்த நாடு கிழவோயே!

31

	சிறப்புடை மரபின் பொருளும் இன்பமும்
	அறத்து வழிப்படூஉம் தோற்றம் போல,
	இரு குடை பின்பட ஓங்கிய ஒரு குடை,
	உரு கெழு மதியின், நிவந்து, சேண் விளங்க,
5	நல் இசை வேட்டம் வேண்டி, வெல் போர்ப்
	பாசறை அல்லது நீ ஒல்லாயே;
	நுதிமுகம் மழுங்க மண்டி, ஒன்னார்
	கடி மதில் பாயும் நின் களிறு அடங்கலவே;
	'போர்' எனின், புகலும் புனை கழல் மறவர்,
10	'காடு இடைக் கிடந்த நாடு நனி சேஎய;
	செல்வேம் அல்லேம்' என்னார்; 'கல்லென்
	விழவுடை ஆங்கண் வேற்றுப் புலத்து இறுத்து,
	குண கடல் பின்னது ஆக, குட கடல்
	வெண் தலைப் புணரி நின் மான் குளம்பு அலைப்ப,
15	வல முறை வருதலும் உண்டு' என்று அலமந்து,
	நெஞ்சு நடுங்கு அவலம் பாய,
	துஞ்சாக் கண்ண, வட புலத்து அரசே.

35

	நளி இரு முந்நீர் ஏணி ஆக,
	வளி இடை வழங்கா வானம் சூடிய
	மண் திணி கிடக்கைத் தண் தமிழ்க் கிழவர்,
	முரசு முழங்கு தானை மூவருள்ளும்,
5	அரசு எனப்படுவது நினதே, பெரும!
	அலங்குகதிர்க் கனலி நால்வயின் தோன்றினும்,
	இலங்குகதிர் வெள்ளி தென் புலம் படரினும்,
	அம் தண் காவிரி வந்து கவர்பு ஊட்ட,
	தோடு கொள் வேலின் தோற்றம் போல,
10	ஆடு கண் கரும்பின் வெண் பூ நுடங்கும்
	நாடு எனப்படுவது நினதே அத்தை; ஆங்க
	நாடு கெழு செல்வத்துப் பீடு கெழு வேந்தே!
	நினவ கூறுவல்; எனவ கேண்மதி!
	அறம் புரிந்தன்ன செங்கோல் நாட்டத்து
15	முறை வேண்டு பொழுதில் பதன் எளியோர் ஈண்டு
	உறை வேண்டு பொழுதில் பெயல் பெற்றோரே;
	ஞாயிறு சுமந்த கோடு திரள் கொண்மூ
	மாக விசும்பின் நடுவு நின்றாங்கு,
	கண் பொர விளங்கு நின் விண் பொரு வியன்குடை
20	வெயில் மறைக் கொண்டன்றோ? அன்றே; வருந்திய
	குடி மறைப்பதுவே; கூர்வேல் வளவ!
	வெளிற்றுப் பனந் துணியின் வீற்றுவீற்றுக் கிடப்ப,
	களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை,
	வருபடை தாங்கி, பெயர் புறத்து ஆர்த்து,
25	பொருபடை தரூஉம் கொற்றமும் உழுபடை
	ஊன்று சால் மருங்கின் ஈன்றதன் பயனே;
	மாரி பொய்ப்பினும், வாரி குன்றினும்,
	இயற்கை அல்லன செயற்கையில் தோன்றினும்,
	காவலர்ப் பழிக்கும், இக் கண் அகல் ஞாலம்;
30	அது நற்கு அறிந்தனைஆயின், நீயும்
	நொதுமலாளர் பொதுமொழி கொள்ளாது,
	பகடு புறந்தருநர் பாரம் ஓம்பி,
	குடி புறந்தருகுவை ஆயின், நின்
	அடி புறந்தருகுவர், அடங்காதோரே.

37

	நஞ்சுடை வால் எயிற்று, ஐந் தலை சுமந்த,
	வேக வெந் திறல், நாகம் புக்கென,
	விசும்பு தீப் பிறப்பத் திருகி, பசுங் கொடிப்
	பெரு மலை விடரகத்து உரும் எறிந்தாங்கு,
5	புள் உறு புன்கண் தீர்த்த, வெள் வேல்,
	சினம் கெழு தானை, செம்பியன் மருக!
	கராஅம் கலித்த குண்டு கண் அகழி,
	இடம் கருங் குட்டத்து உடன் தொக்கு ஓடி,
	யாமம் கொள்பவர் சுடர் நிழல் கதூஉம்
10	கடு முரண் முதலைய நெடு நீர் இலஞ்சி,
	செம்பு உறழ் புரிசை, செம்மல் மூதூர்,
	வம்பு அணி யானை வேந்து அகத்து உண்மையின்,
	'நல்ல' என்னாது, சிதைத்தல்
	வல்லையால், நெடுந்தகை! செருவத்தானே.

38

	வரை புரையும் மழ களிற்றின் மிசை,
	வான் துடைக்கும் வகைய போல,
	விரவு உருவின கொடி நுடங்கும்
	வியன் தானை விறல் வேந்தே!
5	நீ, உடன்று நோக்கும்வாய் எரி தவழ,
	நீ, நயந்து நோக்கும்வாய் பொன் பூப்ப,
	செஞ் ஞாயிற்று நிலவு வேண்டினும்,
	வெண் திங்களுள் வெயில் வேண்டினும்,
	வேண்டியது விளைக்கும் ஆற்றலைஆகலின்,
10	நின் நிழல் பிறந்து, நின் நிழல் வளர்ந்த,
	எம் அளவு எவனோ மற்றே? 'இன் நிலைப்
	பொலம் பூங் காவின் நல் நாட்டோரும்
	செய் வினை மருங்கின் எய்தல் அல்லதை,
	உடையோர் ஈதலும் இல்லோர் இரத்தலும்
15	கடவது அன்மையின், கையறவு உடைத்து' என,
	ஆண்டுச் செய் நுகர்ச்சி ஈண்டும் கூடலின்,
	நின் நாடு உள்ளுவர், பரிசிலர்
	ஒன்னார் தேஎத்தும், நின்னுடைத்து எனவே.

39

	புறவின் அல்லல் சொல்லிய, கறை அடி
	யானை வால் மருப்பு எறிந்த வெண் கடைக்
	கோல் நிறை துலாஅம் புக்கோன் மருக!
	ஈதல் நின் புகழும் அன்றே; சார்தல்
5	ஒன்னார் உட்கும் துன் அருங் கடுந் திறல்
	தூங்கு எயில் எறிந்த நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின்,
	அடுதல் நின் புகழும் அன்றே; கெடு இன்று,
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் நின்று நிலையிற்று ஆகலின், அதனால்
10	முறைமை நின் புகழும் அன்றே; மறம் மிக்கு
	எழு சமம் கடந்த எழு உறழ் திணி தோள்,
	கண் ஆர் கண்ணி, கலி மான், வளவ!
	யாங்கனம் மொழிகோ யானே ஓங்கிய
	வரை அளந்து அறியாப் பொன் படு நெடுங் கோட்டு
15	இமயம் சூட்டிய ஏம விற்பொறி,
	மாண் வினை நெடுந் தேர், வானவன் தொலைய,
	வாடா வஞ்சி வாட்டும் நின்
	பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுங்காலே?

40

	நீயே, பிறர் ஓம்புறு மற மன் எயில்
	ஓம்பாது கடந்து அட்டு, அவர்
	முடி புனைந்த பசும் பொன் நின்
	அடி பொலியக் கழல் தைஇய
5	வல்லாளனை; வய வேந்தே!
	யாமே, நின், இகழ் பாடுவோர் எருத்து அடங்க,
	புகழ் பாடுவோர் பொலிவு தோன்ற,
	இன்று கண்டாங்குக் காண்குவம் என்றும்
	இன்சொல் எண் பதத்தை ஆகுமதி பெரும!
10	ஒரு பிடி படியும் சீறிடம்
	எழு களிறு புரக்கும் நாடு கிழவோயே!

41

	காலனும் காலம் பார்க்கும்; பாராது,
	வேல் ஈண்டு தானை விழுமியோர் தொலைய,
	வேண்டு இடத்து அடூஉம் வெல் போர் வேந்தே!
	திசை இரு நான்கும் உற்கம் உற்கவும்,
5	பெரு மரத்து, இலை இல் நெடுங் கோடு வற்றல் பற்றவும்,
	வெங் கதிர்க் கனலி துற்றவும், பிறவும்,
	அஞ்சுவரத் தகுந புள்ளுக் குரல் இயம்பவும்,
	எயிறு நிலத்து வீழவும், எண்ணெய் ஆடவும்,
	களிறு மேல் கொள்ளவும், காழகம் நீப்பவும்,
10	வெள்ளி நோன் படை கட்டிலொடு கவிழவும்,
	கனவின் அரியன காணா, நனவில்
	செருச் செய் முன்ப! நின் வரு திறன் நோக்கி,
	மையல் கொண்ட ஏமம் இல் இருக்கையர்,
	புதல்வர் பூங் கண் முத்தி, மனையோட்கு
15	எவ்வம் கரக்கும் பைதல் மாக்களொடு
	பெருங் கலக்குற்றன்றால் தானே காற்றோடு
	எரி நிகழ்ந்தன்ன செலவின்
	செரு மிகு வளவ! நின் சினைஇயோர் நாடே.

42

	ஆனா ஈகை, அடு போர், அண்ணல்! நின்
	யானையும் மலையின் தோன்றும்; பெரும! நின்
	தானையும் கடல் என முழங்கும்; கூர் நுனை
	வேலும் மின்னின் விளங்கும்; உலகத்து
5	அரைசு தலை பனிக்கும் ஆற்றலைஆதலின்,
	புரை தீர்ந்தன்று; அது புதுவதோ அன்றே;
	தண் புனல் பூசல் அல்லது, நொந்து,
	'களைக, வாழி, வளவ!' என்று, நின்
	முனைதரு பூசல் கனவினும் அறியாது,
10	புலி புறங்காக்கும் குருளை போல,
	மெலிவு இல் செங்கோல் நீ புறங்காப்ப,
	பெரு விறல் யாணர்த்து ஆகி, அரிநர்
	கீழ் மடைக் கொண்ட வாளையும், உழவர்
	படை மிளிர்ந்திட்ட யாமையும், அறைநர்
15	கரும்பில் கொண்ட தேனும், பெருந் துறை
	நீர் தரு மகளிர் குற்ற குவளையும்,
	வன் புலக் கேளிர்க்கு வரு விருந்து அயரும்
	மென் புல வைப்பின் நல் நாட்டுப் பொருந!
	மலையின் இழிந்து, மாக் கடல் நோக்கி,
20	நில வரை இழிதரும் பல் யாறு போல,
	புலவர் எல்லாம் நின் நோக்கினரே;
	நீயே, மருந்து இல் கணிச்சி வருந்த வட்டித்துக்
	கூற்று வெகுண்டன்ன முன்பொடு,
	மாற்று இரு வேந்தர் மண் நோக்கினையே.

44

	இரும் பிடித் தொழுதியொடு பெருங் கயம் படியா,
	நெல்லுடைக் கவளமொடு நெய்ம் மிதி பெறாஅ,
	திருந்து அரை நோன் வெளில் வருந்த ஒற்றி,
	நிலமிசைப் புரளும் கைய, வெய்து உயிர்த்து,
5	அலமரல் யானை உரும் என முழங்கவும்,
	பால் இல் குழவி அலறவும், மகளிர்
	பூ இல் வறுந் தலை முடிப்பவும், நீர் இல்
	வினை புனை நல் இல் இனைகூஉக் கேட்பவும்,
	இன்னாது அம்ம, ஈங்கு இனிது இருத்தல்;
10	துன் அருந் துப்பின் வய மான் தோன்றல்!
	அறவை ஆயின்,' நினது' எனத் திறத்தல்;
	மறவை ஆயின், போரொடு திறத்தல்;
	அறவையும் மறவையும் அல்லையாக,
	திறவாது அடைத்த திண் நிலைக் கதவின்
15	நீள் மதில் ஒரு சிறை ஒடுங்குதல்
	நாணுத்தகவு உடைத்து, இது காணுங்காலே.

46

	நீயே, புறவின் அல்லல் அன்றியும், பிறவும்
	இடுக்கண் பலவும் விடுத்தோன் மருகனை,
	இவரே, புலன் உழுது உண்மார் புன்கண் அஞ்சி,
	தமது பகுத்து உண்ணும் தண் நிழல் வாழ்நர்;
5	களிறு கண்டு அழூஉம் அழாஅல் மறந்த
	புன் தலைச் சிறாஅர்; மன்று மருண்டு நோக்கி,
	விருந்தின் புன்கண் நோவுடையர்;
	கேட்டனைஆயின், நீ வேட்டது செய்ம்மே!

53

	முதிர் வார் இப்பி முத்த வார் மணல்,
	கதிர் விடு மணியின் கண் பொரு மாடத்து,
	இலங்கு வளை மகளிர் தெற்றி ஆடும்
	விளங்கு சீர் விளங்கில் விழுமம் கொன்ற
5	களம் கொள் யானை, கடு மான், பொறைய!
	விரிப்பின் அகலும்; தொகுப்பின் எஞ்சும்;
	மம்மர் நெஞ்சத்து எம்மனோர்க்கு ஒருதலை
	கைம்முற்றல, நின் புகழே, என்றும்;
	ஒளியோர் பிறந்த இம் மலர் தலை உலகத்து
10	வாழேம் என்றலும் அரிதே 'தாழாது
	செறுத்த செய்யுள் செய் செந் நாவின்,
	வெறுத்த கேள்வி, விளங்கு புகழ்க் கபிலன்
	இன்று உளன் ஆயின், நன்றுமன்' என்ற நின்
	ஆடு கொள் வரிசைக்கு ஒப்ப,
15	பாடுவல் மன்னால், பகைவரைக் கடப்பே.

55

	ஓங்கு மலைப் பெரு வில் பாம்பு ஞாண் கொளீஇ,
	ஒரு கணை கொண்டு மூஎயில் உடற்றி,
	பெரு விறல் அமரர்க்கு வென்றி தந்த
	கறை மிடற்று அண்ணல் காமர் சென்னிப்
5	பிறை நுதல் விளங்கும் ஒரு கண் போல,
	வேந்து மேம்பட்ட பூந் தார் மாற!
	கடுஞ் சினத்த கொல் களிறும்; கதழ் பரிய கலி மாவும்,
	நெடுங் கொடிய நிமிர் தேரும், நெஞ்சு உடைய புகல் மறவரும், என
	நான்குடன் மாண்டதுஆயினும், மாண்ட
10	அற நெறி முதற்றே, அரசின் கொற்றம்;
	அதனால், 'நமர்' எனக் கோல் கோடாது,
	'பிறர்' எனக் குணம் கொல்லாது,
	ஞாயிற்று அன்ன வெந் திறல் ஆண்மையும்,
	திங்கள் அன்ன தண் பெருஞ் சாயலும்,
15	வானத்து அன்ன வண்மையும், மூன்றும்,
	உடையை ஆகி, இல்லோர் கையற,
	நீ நீடு வாழிய நெடுந்தகை! தாழ் நீர்
	வெண் தலைப் புணரி அலைக்கும் செந்தில்
	நெடு வேள் நிலைஇய காமர் வியன் துறை,
20	கடு வளி தொகுப்ப ஈண்டிய
	வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே!

57

	வல்லார் ஆயினும், வல்லுநர் ஆயினும்,
	புகழ்தல் உற்றோர்க்கு மாயோன் அன்ன,
	உரைசால் சிறப்பின் புகழ்சால் மாற!
	நின் ஒன்று கூறுவது உடையேன்: என் எனின்,
5	நீயே, பிறர் நாடு கொள்ளும்காலை, அவர் நாட்டு
	இறங்கு கதிர்க் கழனி நின் இளையரும் கவர்க;
	நனந் தலைப் பேர் ஊர் எரியும் நைக்க;
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன நின் ஒளிறு இலங்கு நெடு வேல்
	ஒன்னார்ச் செகுப்பினும் செகுக்க; என்னதூஉம்
10	கடிமரம் தடிதல் ஓம்பு நின்
	நெடு நல் யானைக்குக் கந்து ஆற்றாவே.

63

	எனைப் பல் யானையும் அம்பொடு துளங்கி,
	விளைக்கும் வினை இன்றிப் படை ஒழிந்தனவே;
	விறல் புகழ் மாண்ட புரவி எல்லாம்
	மறத் தகை மைந்தரொடு ஆண்டுப் பட்டனவே;
5	தேர் தர வந்த சான்றோர் எல்லாம்,
	தோல் கண் மறைப்ப, ஒருங்கு மாய்ந்தனரே;
	விசித்து வினை மாண்ட மயிர்க் கண் முரசம்,
	பொறுக்குநர் இன்மையின், இருந்து விளிந்தனவே;
	சாந்து அமை மார்பில் நெடு வேல் பாய்ந்தென,
10	வேந்தரும் பொருது, களத்து ஒழிந்தனர்; இனியே,
	என் ஆவதுகொல்தானே கழனி
	ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக் கை மகளிர்
	பாசவல் முக்கி, தண் புனல் பாயும்,
	யாணர் அறாஅ வைப்பின்
15	காமர் கிடக்கை அவர் அகன் தலை நாடே?

64

	நல் யாழ், ஆகுளி, பதலையொடு சுருக்கி,
	செல்லாமோதில் சில் வளை விறலி!
	களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை,
	விசும்பு ஆடு எருவை பசுந் தடி தடுப்ப,
5	பகைப் புலம் மரீஇய தகைப் பெருஞ் சிறப்பின்
	குடுமிக் கோமாற் கண்டு,
	நெடு நீர்ப் புற்கை நீத்தனம் வரற்கே?

66

	நளி இரு முந்நீர் நாவாய் ஓட்டி,
	வளி தொழில் ஆண்ட உரவோன் மருக!
	களி இயல் யானைக் கரிகால்வளவ!
	சென்று, அமர்க் கடந்த நின் ஆற்றல் தோன்ற
5	வென்றோய்! நின்னினும் நல்லன் அன்றே
	கலி கொள் யாணர் வெண்ணிப் பறந்தலை,
	மிகப் புகழ் உலகம் எய்தி,
	புறப் புண் நாணி, வடக்கிருந்தோனே?

68

	உடும்பு உரித்தன்ன என்பு எழு மருங்கின்
	கடும்பின் கடும் பசி களையுநர்க் காணாது,
	சில் செவித்து ஆகிய கேள்வி நொந்து நொந்து,
	ஈங்கு எவன் செய்தியோ? பாண! 'பூண் சுமந்து,
5	அம் பகட்டு எழிலிய செம் பொறி ஆகத்து
	மென்மையின் மகளிர்க்கு வணங்கி, வன்மையின்
	ஆடவர்ப் பிணிக்கும் பீடு கெழு நெடுந் தகை,
	புனிறு தீர் குழவிக்கு இலிற்று முலை போலச்
	சுரந்த காவிரி மரம் கொல் மலி நீர்
10	மன்பதை புரக்கும் நல் நாட்டுப் பொருநன்,
	உட்பகை ஒரு திறம் பட்டென, புட் பகைக்கு
	ஏவான் ஆகலின், சாவேம் யாம்' என,
	நீங்கா மறவர் வீங்கு தோள் புடைப்ப,
	தணி பறை அறையும் அணி கொள் தேர் வழி,
15	கடுங் கள் பருகுநர் நடுங்கு கை உகுத்த
	நறுஞ் சேறு ஆடிய வறுந் தலை யானை
	நெடு நகர் வரைப்பில் படு முழா ஓர்க்கும்
	உறந்தையோனே குருசில்;
	பிறன் கடை மறப்ப, நல்குவன், செலினே.

69

	கையது, கடன் நிறை யாழே; மெய்யது,
	புரவலர் இன்மையின் பசியே; அரையது,
	வேற்று இழை நுழைந்த வேர் நனை சிதாஅர்
	ஓம்பி உடுத்த உயவல் பாண!
5	பூட்கை இல்லோன் யாக்கை போலப்
	பெரும் புல்லென்ற இரும் பேர் ஒக்கலை;
	வையகம் முழுதுடன் வளைஇ, பையென
	என்னை வினவுதி ஆயின், மன்னர்
	அடு களிறு உயவும் கொடி கொள் பாசறை,
10	குருதிப் பரப்பின் கோட்டு மா தொலைச்சி,
	புலாக் களம் செய்த கலாஅத் தானையன்
	பிறங்கு நிலை மாடத்து உறந்தையோனே;
	பொருநர்க்கு ஓக்கிய வேலன், ஒரு நிலைப்
	பகைப் புலம் படர்தலும் உரியன்; தகைத் தார்
15	ஒள் எரி புரையும் உரு கெழு பசும் பூண்
	கிள்ளி வளவற் படர்குவை ஆயின்,
	நெடுங் கடை நிற்றலும் இலையே; கடும் பகல்
	தேர் வீசு இருக்கை ஆர நோக்கி,
	நீ அவற் கண்ட பின்றை, பூவின்
20	ஆடு வண்டு இமிராத் தாமரை
	சூடாயாதல் அதனினும் இலையே.

72

	'நகுதக்கனரே, நாடு மீக்கூறுநர்;
	இளையன் இவன்' என உளையக் கூறி,
	'படு மணி இரட்டும் பா அடிப் பணைத் தாள்
	நெடு நல் யானையும், தேரும், மாவும்,
5	படை அமை மறவரும், உடையம் யாம்' என்று
	உறு துப்பு அஞ்சாது, உடல் சினம் செருக்கி,
	சிறு சொல் சொல்லிய சினம் கெழு வேந்தரை
	அருஞ் சமம் சிதையத் தாக்கி, முரசமொடு
	ஒருங்கு அகப்படேஎன் ஆயின் பொருந்திய
10	என் நிழல் வாழ்நர் செல் நிழல் காணாது,
	'கொடியன் எம் இறை' எனக் கண்ணீர் பரப்பி,
	குடி பழி தூற்றும் கோலேன் ஆகுக;
	ஓங்கிய சிறப்பின் உயர்ந்த கேள்வி
	மாங்குடி மருதன் தலைவன் ஆக,
15	உலகமொடு நிலைஇய பலர் புகழ் சிறப்பின்
	புலவர் பாடாது வரைக, என் நிலவரை;
	புரப்போர் புன்கண் கூர,
	இரப்போர்க்கு ஈயா இன்மை யான் உறவே.

73

	மெல்ல வந்து, என் நல் அடி பொருந்தி,
	'ஈ' என இரக்குவர் ஆயின், சீருடை
	முரசு கெழு தாயத்து அரசோ தஞ்சம்;
	இன் உயிர் ஆயினும் கொடுக்குவென், இந் நிலத்து;
5	ஆற்றல் உடையோர் ஆற்றல் போற்றாது, என்
	உள்ளம் எள்ளிய மடவோன், தெள்ளிதின்
	துஞ்சு புலி இடறிய சிதடன் போல,
	உய்ந்தனன் பெயர்தலோ அரிதே; மைந்துடைக்
	கழை தின் யானைக் கால் அகப்பட்ட
10	வன் திணி நீள் முளை போல, சென்று, அவண்
	வருந்தப் பொரேஎன்ஆயின், பொருந்திய
	தீது இல் நெஞ்சத்துக் காதல் கொள்ளாப்
	பல் இருங் கூந்தல் மகளிர்
	ஒல்லா முயக்கிடைக் குழைக, என் தாரே!

79

	மூதூர் வாயில் பனிக் கயம் மண்ணி,
	மன்ற வேம்பின் ஒண் குழை மலைந்து,
	தெண் கிணை முன்னர்க் களிற்றின் இயலி,
	வெம் போர்ச் செழியனும் வந்தனன்; எதிர்ந்த
5	வம்ப மள்ளரோ பலரே;
	எஞ்சுவர் கொல்லோ, பகல் தவச் சிறிதே?

80

	இன் கடுங் கள்ளின் ஆமூர் ஆங்கண்,
	மைந்துடை மல்லன் மத வலி முருக்கி,
	ஒரு கால் மார்பு ஒதுங்கின்றே; ஒரு கால்
	வரு தார் தாங்கிப் பின் ஒதுங்கின்றே
5	நல்கினும் நல்கான் ஆயினும், வெல் போர்ப்
	பொரல் அருந் தித்தன் காண்கதில் அம்ம
	பசித்துப் பணை முயலும் யானை போல,
	இரு தலை ஒசிய எற்றி,
	களம் புகு மல்லற் கடந்து அடு நிலையே.

81

	ஆர்ப்பு எழு கடலினும் பெரிது; அவன் களிறே
	கார்ப் பெயல் உருமின் முழங்கல் ஆனாவே;
	யார்கொல் அளியர்தாமே ஆர் நார்ச்
	செறியத் தொடுத்த கண்ணிக்
5	கவி கை மள்ளன் கைப்பட்டோரே?

93

	திண் பிணி முரசம் இழுமென முழங்கச்
	சென்று, அமர் கடத்தல் யாவது? வந்தோர்
	தார் தாங்குதலும் ஆற்றார், வெடிபட்டு,
	ஓடல் மரீஇய பீடு இல் மன்னர்
5	நோய்ப்பால் விளிந்த யாக்கை தழீஇ,
	காதல் மறந்து, அவர் தீது மருங்கு அறுமார்,
	அறம் புரி கொள்கை நான்மறை முதல்வர்
	திறம் புரி பசும் புல் பரப்பினர் கிடப்பி,
	'மறம் கந்தாக நல் அமர் வீழ்ந்த
10	நீள் கழல் மறவர் செல்வுழிச் செல்க!' என
	வாள் போழ்ந்து அடக்கலும் உய்ந்தனர் மாதோ
	வரி ஞிமிறு ஆர்க்கும் வாய் புகு கடாஅத்து
	அண்ணல் யானை அடு களத்து ஒழிய,
	அருஞ் சமம் ததைய நூறி, நீ,
15	பெருந் தகை! விழுப் புண் பட்ட மாறே.

94

	ஊர்க் குறுமாக்கள் வெண் கோடு கழாஅலின்,
	நீர்த் துறை படியும் பெருங் களிறு போல
	இனியை, பெரும! எமக்கே; மற்று அதன்
	துன் அருங் கடாஅம் போல
5	இன்னாய், பெரும! நின் ஒன்னாதோர்க்கே.

96

	அலர் பூந் தும்பை அம் பகட்டு மார்பின்,
	திரண்டு நீடு தடக்கை, என்னை இளையோற்கு
	இரண்டு எழுந்தனவால், பகையே: ஒன்றே,
	பூப் போல் உண்கண் பசந்து, தோள் நுணுகி,
5	நோக்கிய மகளிர்ப் பிணித்தன்று; ஒன்றே,
	'விழவின்றுஆயினும், படு பதம் பிழையாது,
	மை ஊன் மொசித்த ஒக்கலொடு, துறை நீர்க்
	கைமான் கொள்ளுமோ?' என,
	உறையுள் முனியும், அவன் செல்லும் ஊரே.

97

	போர்க்கு உரைஇப் புகன்று கழித்த வாள்,
	உடன்றவர் காப்புடை மதில் அழித்தலின்,
	ஊன் உற மூழ்கி, உரு இழந்தனவே;
	வேலே, குறும்பு அடைந்த அரண் கடந்து, அவர்
5	நறுங் கள்ளின் நாடு நைத்தலின்,
	சுரை தழீஇய இருங் காழொடு
	மடை கலங்கி நிலை திரிந்தனவே;
	களிறே, எழூஉத் தாங்கிய கதவம் மலைத்து, அவர்
	குழூஉக் களிற்றுக் குறும்பு உடைத்தலின்,
10	பரூஉப் பிணிய தொடி கழிந்தனவே;
	மாவே, பரந்து ஒருங்கு மலைந்த மறவர்
	பொலம் பைந் தார் கெடப் பரிதலின்,
	களன் உழந்து அசைஇய மறுக் குளம்பினவே;
	அவன் தானும், நிலம் திரைக்கும் கடல் தானைப்
15	பொலந் தும்பைக் கழல் பாண்டில்
	கணை பொருத துளைத் தோலன்னே.
	ஆயிடை, உடன்றோர் உய்தல் யாவது? 'தடந் தாள்,
	பிணிக் கதிர், நெல்லின் செம்மல் மூதூர்
	நுமக்கு உரித்தாகல் வேண்டின், சென்று அவற்கு
20	இறுக்கல் வேண்டும், திறையே; மறுப்பின்,
	ஒல்வான் அல்லன், வெல்போரான்' எனச்
	சொல்லவும் தேறீராயின், மெல் இயல்,
	கழல் கனி வகுத்த துணைச் சில் ஓதி,
	குறுந் தொடி மகளிர் தோள் விடல்
25	இறும்பூது அன்று; அஃது அறிந்து ஆடுமினே.

98

	முனைத் தெவ்வர் முரண் அவியப்
	பொரக் குறுகிய நுதி மருப்பின் நின்
	இனக் களிறு செலக் கண்டவர்
	மதில் கதவம் எழுச் செல்லவும்,
5	பிணன் அழுங்கக் களன் உழக்கிச்
	செலவு அசைஇய மறுக் குளம்பின் நின்
	இன நல் மாச் செலக் கண்டவர்
	கவை முள்ளின் புழை அடைப்பவும்,
	மார்புறச் சேர்ந்து ஒல்காத்
10	தோல் செறிப்பு இல் நின் வேல் கண்டவர்
	தோல் கழியொடு பிடி செறிப்பவும்,
	வாள் வாய்த்த வடுப் பரந்த நின்
	மற மைந்தர் மைந்து கண்டவர்
	புண் படு குருதி அம்பு ஒடுக்கவும்,
15	நீயே, ஐயவி புகைப்பவும் தாங்காது, ஒய்யென,
	உறுமுறை மரபின் புறம் நின்று உய்க்கும்
	கூற்றத்து அனையை; ஆகலின், போற்றார்
	இரங்க விளிவதுகொல்லோ வரம்பு அணைந்து
	இறங்குகதிர் அலம்வரு கழனி,
20	பெரும் புனல் படப்பை, அவர் அகன் தலை நாடே!

100

	கையது வேலே; காலன புனை கழல்;
	மெய்யது வியரே; மிடற்றது பசும் புண்;
	வட்கர் போகிய வளர் இளம் போந்தை
	உச்சிக் கொண்ட ஊசி வெண் தோட்டு,
5	வெட்சி மா மலர், வேங்கையொடு விரைஇ,
	சுரி இரும் பித்தை பொலியச் சூடி,
	வரிவயம் பொருத வயக் களிறு போல,
	இன்னும் மாறாது சினனே; அன்னோ!
	உய்ந்தனர் அல்லர், இவன் உடற்றியோரே;
10	செறுவர் நோக்கிய கண், தன்
	சிறுவனை நோக்கியும், சிவப்பு ஆனாவே.

101

	ஒரு நாள் செல்லலம்; இரு நாள் செல்லலம்;
	பல நாள் பயின்று, பலரொடு செல்லினும்,
	தலை நாள் போன்ற விருப்பினன்மாதோ
	இழை அணி யானை இயல் தேர் அஞ்சி
5	அதியமான்; பரிசில் பெறூஉம் காலம்
	நீட்டினும், நீட்டாதுஆயினும், களிறு தன்
	கோட்டு இடை வைத்த கவளம் போலக்
	கையகத்தது; அது பொய் ஆகாதே;
	அருந்த ஏமாந்த நெஞ்சம்!
10	வருந்த வேண்டா; வாழ்க, அவன் தாளே!

103

	ஒரு தலைப் பதலை தூங்க, ஒரு தலைத்
	தூம்பு அகச் சிறு முழாத் தூங்கத் தூக்கி,
	'கவிழ்ந்த மண்டை மலர்க்குநர் யார்?' எனச்
	சுரன்முதல் இருந்த சில் வளை விறலி!
5	செல்வைஆயின், சேணோன் அல்லன்;
	முனை சுட எழுந்த மங்குல் மாப் புகை
	மலை சூழ் மஞ்சின், மழ களிறு அணியும்
	பகைப் புலத்தோனே, பல் வேல் அஞ்சி;
	பொழுது இடைப்படாஅப் புலரா மண்டை
10	மெழுகு மெல் அடையின் கொழு நிணம் பெருப்ப,
	அலத்தற் காலை ஆயினும்,
	புரத்தல் வல்லன்; வாழ்க, அவன் தாளே!

104

	போற்றுமின், மறவீர்! சாற்றுதும், நும்மை:
	ஊர்க் குறுமாக்கள் ஆடக் கலங்கும்
	தாள் படு சில் நீர்க் களிறு அட்டு வீழ்க்கும்
	ஈர்ப்புடைக் கராஅத்து அன்ன என்னை
5	நுண் பல் கருமம் நினையாது,
	'இளையன்' என்று இகழின், பெறல் அரிது, ஆடே.

109

	அளிதோதானே, பாரியது பறம்பே!
	நளி கொள் முரசின் மூவிரும் முற்றினும்,
	உழவர் உழாதன நான்கு பயன் உடைத்தே:
	ஒன்றே, சிறியிலை வெதிரின் நெல் விளையும்மே;
5	இரண்டே, தீம் சுளைப் பலவின் பழம் ஊழ்க்கும்மே;
	மூன்றே, கொழுங் கொடி வள்ளிக் கிழங்கு வீழ்க்கும்மே;
	நான்கே, அணி நிற ஓரி பாய்தலின், மீது அழிந்து,
	திணி நெடுங் குன்றம் தேன் சொரியும்மே.
	வான் கண் அற்று, அவன் மலையே; வானத்து,
10	மீன் கண் அற்று, அதன் சுனையே; ஆங்கு,
	மரம்தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும்,
	புலம்தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும்,
	தாளின் கொள்ளலிர்; வாளின் தாரலன்;
	யான் அறிகுவென், அது கொள்ளும் ஆறே:
15	சுகிர் புரி நரம்பின் சீறியாழ் பண்ணி,
	விரை ஒலி கூந்தல் நும் விறலியர் பின் வர,
	ஆடினிர் பாடினிர் செலினே,
	நாடும் குன்றும் ஒருங்கு ஈயும்மே.

114

	ஈண்டு நின்றோர்க்கும் தோன்றும்; சிறு வரை
	சென்று நின்றோர்க்கும் தோன்றும், மன்ற
	களிறு மென்று இட்ட கவளம் போல,
	நறவுப் பிழிந்து இட்ட கோதுடைச் சிதறல்
5	வார் அசும்பு ஒழுகும் முன்றில்,
	தேர் வீசு இருக்கை, நெடியோன் குன்றே.

115

	பாணர் மண்டை நிறையப் பெய்ம்மார்,
	வாக்க உக்க தேக் கள் தேறல்
	கல் அலைத்து ஒழுகும்மன்னே! பல் வேல்,
5	அண்ணல் யானை, வேந்தர்க்கு
	இன்னான் ஆகிய இனியோன் குன்றே.

119

	கார்ப் பெயல் தலைஇய காண்பு இன் காலை,
	களிற்று முக வரியின் தெறுழ் வீ பூப்ப,
	செம் புற்று ஈயலின் இன் அளைப் புளித்து;
	மென் தினை யாணர்த்து; நந்தும் கொல்லோ
5	நிழல் இல் நீள் இடைத் தனி மரம் போல,
	பணை கெழு வேந்தரை இறந்தும்
	இரவலர்க்கு ஈயும் வள்ளியோன் நாடே!

125

	பருத்திப் பெண்டின் பனுவல் அன்ன,
	நெருப்புச் சினம் தணிந்த நிணம் தயங்கு கொழுங் குறை,
	பரூஉக் கள் மண்டையொடு, ஊழ் மாறு பெயர
	உண்கும், எந்தை! நிற் காண்கு வந்திசினே,
5	நள்ளாதார் மிடல் சாய்த்த
	வல்லாள! நின் மகிழ் இருக்கையே.
	உழுத நோன் பகடு அழி தின்றாங்கு
	நல் அமிழ்து ஆக, நீ நயந்து உண்ணும் நறவே;
	குன்றத்து அன்ன களிறு பெயர,
10	கடந்து அட்டு வென்றோனும், நிற் கூறும்மே;
	'வெலீஇயோன் இவன்' என,
	'கழல் அணிப் பொலிந்த சேவடி நிலம் கவர்பு
	விரைந்து வந்து, சமம் தாங்கிய,
	வல் வேல் மலையன் அல்லன் ஆயின்,
15	நல் அமர் கடத்தல் எளிதுமன், நமக்கு' எனத்
	தோற்றோன்தானும், நிற் கூறும்மே,
	'தொலைஇயோன் இவன்' என,
	ஒரு நீ ஆயினை பெரும! பெரு மழைக்கு
	இருக்கை சான்ற உயர் மலைத்
20	திருத் தகு சேஎய்! நிற் பெற்றிசினோர்க்கே.

126

	ஒன்னார் யானை ஓடைப் பொன் கொண்டு,
	பாணர் சென்னி பொலியத் தைஇ,
	வாடாத் தாமரை சூட்டிய விழுச் சீர்
	ஓடாப் பூட்கை உரவோன் மருக!
5	வல்லேம் அல்லேம் ஆயினும், வல்லே
	நின்வயின் கிளக்குவமாயின், கங்குல்
	துயில் மடிந்தன்ன தூங்கு இருள் இறும்பின்,
	பறை இசை அருவி, முள்ளூர்ப் பொருந!
	தெறல் அரு மரபின் நின் கிளையொடும் பொலிய,
10	நிலமிசைப் பரந்த மக்கட்கு எல்லாம்
	புலன் அழுக்கு அற்ற அந்தணாளன்,
	இரந்து செல் மாக்கட்கு இனி இடன் இன்றி,
	பரந்து இசை நிற்கப் பாடினன்; அதற்கொண்டு
	சினம் மிகு தானை வானவன் குட கடல்,
15	பொலம் தரு நாவாய் ஓட்டிய அவ் வழி,
	பிற கலம் செல்கலாது அனையேம் அத்தை,
	இன்மை துரப்ப, இசை தர வந்து, நின்
	வண்மையின் தொடுத்தனம், யாமே முள் எயிற்று
	அரவு எறி உருமின் முரசு எழுந்து இயம்ப,
20	அண்ணல் யானையொடு வேந்து களத்து ஒழிய,
	அருஞ் சமம் ததையத் தாக்கி, நன்றும்
	நண்ணாத் தெவ்வர்த் தாங்கும்
	பெண்ணை அம் படப்பை நாடு கிழவோயே!

127

	'களங்கனி அன்ன கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்ப்
	பாடு இன் பனுவல் பாணர் உய்த்தென,
	களிறு இலவாகிய புல் அரை நெடு வெளில்,
	கான மஞ்ஞை கணனொடு சேப்ப,
5	ஈகை அரிய இழை அணி மகளிரொடு
	சாயின்று' என்ப, ஆஅய் கோயில்;
	சுவைக்கு இனிது ஆகிய குய்யுடை அடிசில்
	பிறர்க்கு ஈவு இன்றித் தம் வயிறு அருத்தி,
	உரைசால் ஓங்கு புகழ் ஒரீஇய
10	முரைசு கெழு செல்வர் நகர் போலாதே.

129

	குறி இறைக் குரம்பைக் குறவர் மாக்கள்
	வாங்கு அமைப் பழுனிய தேறல் மகிழ்ந்து,
	வேங்கை முன்றில் குரவை அயரும்,
	தீம் சுளைப் பலவின், மா மலைக் கிழவன்
5	ஆஅய் அண்டிரன், அடு போர் அண்ணல்
	இரவலர்க்கு ஈத்த யானையின், கரவு இன்று,
	வானம் மீன் பல பூப்பின், ஆனாது
	ஒரு வழிக் கரு வழி இன்றிப்
	பெரு வெள்ளென்னின், பிழையாது மன்னே.

130

	விளங்கு மணிக் கொடும் பூண் ஆஅய்! நின் நாட்டு
	இளம் பிடி ஒரு சூல் பத்து ஈனும்மோ?
	நின்னும் நின்மலையும் பாடி வருநர்க்கு,
	இன் முகம் கரவாது, உவந்து நீ அளித்த
5	அண்ணல் யானை எண்ணின், கொங்கர்க்
	குட கடல் ஓட்டிய ஞான்றைத்
	தலைப்பெயர்த்திட்ட வேலினும் பலவே!

131

	மழைக் கணம் சேக்கும் மா மலைக் கிழவன்,
	வழைப் பூங் கண்ணி வாய் வாள் அண்டிரன்,
	குன்றம் பாடினகொல்லோ
	களிறு மிக உடைய இக் கவின் பெறு காடே?

135

	கொடுவரி வழங்கும் கோடு உயர் நெடு வரை,
	அரு விடர்ச் சிறு நெறி ஏறலின், வருந்தி,
	தடவரல் கொண்ட தகை மெல் ஒதுக்கின்,
	வளைக் கை விறலி என் பின்னள் ஆக,
5	பொன் வார்ந்தன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்
	வரி நவில் பனுவல் புலம் பெயர்ந்து இசைப்ப,
	படுமலை நின்ற பயம் கெழு சீறியாழ்
	ஒல்கல் உள்ளமொடு ஒரு புடைத் தழீஇ,
	புகழ்சால் சிறப்பின் நின் நல் இசை உள்ளி,
10	வந்தனென் எந்தை! யானே: என்றும்,
	மன்று படு பரிசிலர்க் காணின், கன்றொடு
	கறை அடி யானை இரியல் போக்கும்
	மலை கெழு நாடன்! மா வேள் ஆஅய்!
	களிறும் அன்றே; மாவும் அன்றே;
15	ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும் அன்றே;
	பாணர், பாடுநர், பரிசிலர், ஆங்கு அவர்,
	தமது எனத் தொடுக்குவராயின், 'எமது' எனப்
	பற்றல் தேற்றாப் பயங் கெழு தாயமொடு,
	அன்ன ஆக, நின் ஊழி; நின்னைக்
20	காண்டல் வேண்டிய அளவை வேண்டார்
	உறு முரண் கடந்த ஆற்றல்
	பொது மீக்கூற்றத்து நாடு கிழவோயே!

137

	இரங்கு முரசின், இனம்சால் யானை,
	முந்நீர் ஏணி விறல் கெழு மூவரை
	இன்னும் ஓர் யான் அவா அறியேனே;
	நீயே, முன் யான் அறியுமோனே துவன்றிய
5	கயத்து இட்ட வித்து வறத்தின் சாவாது,
	கழைக் கரும்பின் ஒலிக்குந்து,
	கொண்டல் கொண்ட நீர் கோடை காயினும்,
	கண் அன்ன மலர் பூக்குந்து,
	கருங் கால் வேங்கை மலரின், நாளும்
10	பொன் அன்ன வீ சுமந்து,
	மணி அன்ன நீர் கடல் படரும்;
	செவ் வரைப் படப்பை நாஞ்சில் பொருந!
	சிறு வெள் அருவிப் பெருங் கல் நாடனை!
	நீ வாழியர்! நின் தந்தை
15	தாய் வாழியர், நிற் பயந்திசினோரே!

140

	தடவு நிலைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன்
	மடவன், மன்ற; செந் நாப் புலவீர்!
	வளைக் கை விறலியர் படப்பைக் கொய்த
	அடகின் கண்ணுறைஆக யாம் சில
5	அரிசி வேண்டினேமாக, தான் பிற
	வரிசை அறிதலின், தன்னும் தூக்கி,
	இருங் கடறு வளைஇய குன்றத்து அன்னது ஓர்
	பெருங் களிறு நல்கியோனே; அன்னது ஓர்
	தேற்றா ஈகையும் உளதுகொல்?
10	போற்றார் அம்ம, பெரியோர் தம் கடனே?

141

	'பாணன் சூடிய பசும் பொன் தாமரை
	மாண் இழை விறலி மாலையொடு விளங்க,
	கடும் பரி நெடுந் தேர் பூட்டு விட்டு அசைஇ,
	ஊரீர் போலச் சுரத்திடை இருந்தனிர்!
5	யாரீரோ?' என, வினவல் ஆனா,
	காரென் ஒக்கல், கடும் பசி, இரவல!
	வென் வேல் அண்ணல் காணா ஊங்கே,
	நின்னினும் புல்லியேம் மன்னே; இனியே,
	இன்னேம் ஆயினேம் மன்னே; என்றும்
10	உடாஅ, போரா ஆகுதல் அறிந்தும்,
	படாஅம் மஞ்ஞைக்கு ஈத்த எம் கோ,
	கடாஅ யானைக் கலி மான் பேகன்,
	'எத் துணை ஆயினும் ஈத்தல் நன்று' என,
	மறுமை நோக்கின்றோ அன்றே,
15	பிறர், வறுமை நோக்கின்று, அவன் கை வண்மையே.

142

	அறு குளத்து உகுத்தும், அகல் வயல் பொழிந்தும்,
	உறும் இடத்து உதவாது உவர் நிலம் ஊட்டியும்,
	வரையா மரபின் மாரிபோல,
	கடாஅ யானைக் கழல் கால் பேகன்
5	கொடைமடம் படுதல் அல்லது,
	படைமடம் படான், பிறர் படை மயக்குறினே.

145

	'மடத் தகை மா மயில் பனிக்கும்' என்று அருளி,
	படாஅம் ஈத்த கெடாஅ நல் இசை,
	கடாஅ யானைக் கலி மான் பேக!
	பசித்தும் வாரேம்; பாரமும் இலமே;
5	களங்கனி அன்ன கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்
	நயம் புரிந்து உறையுநர் நடுங்கப் பண்ணி,
	'அறம் செய்தீமோ, அருள் வெய்யோய்!' என,
	இஃது யாம் இரந்த பரிசில்: அஃது இருளின்,
	இன மணி நெடுந் தேர் ஏறி,
10	இன்னாது உறைவி அரும் படர் களைமே!