238

	கவி செந் தாழிக் குவி புறத்து இருந்த
	செவி செஞ் சேவலும் பொகுவலும் வெருவா,
	வாய் வன் காக்கையும் கூகையும் கூடி,
	பேஎய் ஆயமொடு பெட்டாங்கு வழங்கும்
5	காடு முன்னினனே, கள் காமுறுநன்;
	தொடி கழி மகளிரின் தொல் கவின் வாடி,
	பாடுநர் கடும்பும் பையென்றனவே;
	தோடு கொள் முரசும் கிழிந்தன, கண்ணே;
	ஆள் இல், வரை போல், யானையும் மருப்பு இழந்தனவே;
10	வெந் திறல் கூற்றம் பெரும் பேதுறுப்ப,
	எந்தை ஆகுல அதற் படல் அறியேன்;
	அந்தோ! அளியேன் வந்தனென்; மன்ற
	என் ஆகுவர்கொல், என் துன்னியோரே?
	மாரி இரவின், மரம் கவிழ் பொழுதின்,
15	ஆர் அஞர் உற்ற நெஞ்சமொடு, ஒராங்குக்
	கண் இல் ஊமன் கடல் பட்டாங்கு,
	வரை அளந்து அறியாத் திரை அரு நீத்தத்து,
	அவல மறு சுழி மறுகலின்,
	தவலே நன்றுமன்; தகுதியும் அதுவே.

342

	'கானக் காக்கைக் கலிச் சிறகு ஏய்க்கும்
	மயிலைக் கண்ணி, பெருந் தோள் குறுமகள்,
	ஏனோர் மகள்கொல் இவள்?' என விதுப்புற்று,
	என்னொடு வினவும் வென் வேல் நெடுந்தகை!
5	திரு நயத்தக்க பண்பின் இவள் நலனே
	பொருநர்க்கு அல்லது, பிறர்க்கு ஆகாதே;
	பைங் கால் கொக்கின் பகு வாய்ப் பிள்ளை
	மென் சேற்று அடைகரை மேய்ந்து உண்டதற்பின்,
	ஆரல் ஈன்ற ஐயவி முட்டை,
10	கூர் நல் இறவின் பிள்ளையொடு பெறூஉம்,
	தண் பணைக் கிழவன் இவள் தந்தையும்; வேந்தரும்
	பெறாஅமையின் பேர் அமர் செய்தலின்,
	கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு அழி களிறு எருதா,
	வாள் தக வைகலும் உழக்கும்
15	மாட்சியவர், இவள் தன்னைமாரே.

362

	ஞாயிற்று அன்ன ஆய் மணி மிடைந்த
	மதி உறழ் ஆரம் மார்பில் புரள,
	பலி பெறு முரசம் பாசறைச் சிலைப்ப,
	பொழிலகம் பரந்த பெ.................
5	.......................கும விசய வெண் கொடி
	அணங்கு உருத்தன்ன கணம் கொள் தானை,
	கூற்றத்து அன்ன மாற்று அரு முன்பின்,
	ஆக் குரல் காண்பின் அந்தணாளர்
	நான்மறைக் குறி .......................... யின்
10	அறம் குறித்தன்று; பொருள் ஆகுதலின்
	மருள் தீர்ந்து, மயக்கு ஒரீஇ,
	கை பெய்த நீர் கடற் பரப்ப,
	ஆம் இருந்த அடை நல்கி,
	சோறு கொடுத்து, மிகப் பெரிதும்
15	வீறு சான......................... நன்றும்
	சிறு வெள் என்பின் நெடு வெண் களரின்,
	வாய் வன் காக்கை கூகையொடு கூடிப்
	பகலும் கூவும் அகலுள் ஆங்கண்,
	காடு கண் மறைத்த கல்லென் சுற்றமொடு,
20	இல் என்று இல்வயின் பெயர, மெல்ல
	இடம் சிறிது ஒதுங்கல் அஞ்சி,
	உடம்பொடும் சென்மார், உயர்ந்தோர் நாட்டே.