3

	உவவு மதி உருவின் ஓங்கல் வெண் குடை
	நிலவுக் கடல் வரைப்பின் மண்ணகம் நிழற்ற,
	ஏம முரசம் இழுமென முழங்க,
	நேமி உய்த்த நேஎ நெஞ்சின்,
5	தவிரா ஈகை, கவுரியர் மருக!
	செயிர் தீர் கற்பின் சேயிழை கணவ!
	பொன் ஓடைப் புகர் அணி நுதல்,
	துன் அருந் திறல், கமழ் கடாஅத்து,
	எயிறு படையாக எயிற் கதவு இடாஅ,
10	கயிறு பிணிக்கொண்ட கவிழ் மணி மருங்கின்,
	பெருங் கை, யானை இரும் பிடர்த் தலை இருந்து,
	மருந்து இல் கூற்றத்து அருந் தொழில் சாயாக்
	கருங் கை ஒள் வாட் பெரும்பெயர் வழுதி!
	நிலம் பெயரினும், நின் சொல் பெயரல்;
15	பொலங் கழற் கால், புலர் சாந்தின்
	விலங்கு அகன்ற வியல் மார்ப!
	ஊர் இல்ல, உயவு அரிய,
	நீர் இல்ல, நீள் இடைய,
	பார்வல் இருக்கை, கவி கண் நோக்கின்,
20	செந் தொடை பிழையா வன்கண் ஆடவர்
	அம்பு விட, வீழ்ந்தோர் வம்பப் பதுக்கை,
	திருந்து சிறை வளை வாய்ப் பருந்து இருந்து உயவும்
	உன்ன மரத்த துன் அருங் கவலை,
	நின் நசை வேட்கையின் இரவலர் வருவர் அது
25	முன்னம் முகத்தின் உணர்ந்து, அவர்
	இன்மை தீர்த்தல் வன்மையானே.

43

	நிலமிசை வாழ்நர் அலமரல் தீர,
	தெறு கதிர்க் கனலி வெம்மை தாங்கி,
	கால் உணவு ஆக, சுடரொடு கொட்கும்
	அவிர்சடை முனிவரும் மருள, கொடுந்சிறைக்
5	கூர் உகிர்ப் பருந்தின் ஏறு குறித்து, ஒரீஇ,
	தன் அகம் புக்க குறு நடைப் புறவின்
	தபுதி அஞ்சிச் சீரை புக்க
	வரையா ஈகை உரவோன் மருக!
	நேரார்க் கடந்த முரண் மிகு திருவின்
10	தேர் வண் கிள்ளி தம்பி! வார் கோல்,
	கொடுமர மறவர் பெரும! கடு மான்
	கை வண் தோன்றல்! ஐயம் உடையேன்:
	'ஆர் புனை தெரியல் நின் முன்னோர் எல்லாம்
	பார்ப்பார் நோவன செய்யலர்; மற்று இது
15	நீர்த்தோ நினக்கு?' என வெறுப்பக் கூறி,
	நின் யான் பிழைத்தது நோவாய் என்னினும்,
	நீ பிழைத்தாய் போல் நனி நாணினையே;
	'தம்மைப் பிழைத்தோர்ப் பொறுக்கும் செம்மல்
	இக் குடிப் பிறந்தோர்க்கு எண்மை காணும்' என,
20	காண்தகு மொய்ம்ப! காட்டினை; ஆகலின்,
	யானே பிழைத்தனென்; சிறக்க நின் ஆயுள்
	மிக்கு வரும் இன் நீர்க் காவிரி
	எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே!

62

	வரு தார் தாங்கி, அமர் மிகல் யாவது?
	பொருது ஆண்டு ஒழிந்த மைந்தர் புண் தொட்டு,
	குருதி செங் கைக் கூந்தல் தீட்டி,
	நிறம் கிளர் உருவின் பேஎய்ப் பெண்டிர்
5	எடுத்து எறி அனந்தல் பறைச் சீர் தூங்க,
	பருந்து அருந்துற்ற தானையொடு, செரு முனிந்து,
	அறத்தின் மண்டிய மறப் போர் வேந்தர்
	தாம் மாய்ந்தனரே; குடை துளங்கினவே;
	உரைசால் சிறப்பின் முரைசு ஒழிந்தனவே;
10	பல் நூறு அடுக்கிய வேறு படு பைஞ் ஞிலம்
	இடம் கெட ஈண்டிய வியன் கண் பாசறை,
	களம் கொளற்கு உரியோர் இன்றி, தெறுவர,
	உடன் வீழ்ந்தன்றால், அமரே; பெண்டிரும்
	பாசடகு மிசையார், பனி நீர் மூழ்கார்,
15	மார்பகம் பொருந்தி ஆங்கு அமைந்தனரே;
	வாடாப் பூவின், இமையா நாட்டத்து,
	நாற்ற உணவினோரும் ஆற்ற
	அரும் பெறல் உலகம் நிறைய
	விருந்து பெற்றனரால்; பொலிக, நும் புகழே!

64

	நல் யாழ், ஆகுளி, பதலையொடு சுருக்கி,
	செல்லாமோதில் சில் வளை விறலி!
	களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை,
	விசும்பு ஆடு எருவை பசுந் தடி தடுப்ப,
5	பகைப் புலம் மரீஇய தகைப் பெருஞ் சிறப்பின்
	குடுமிக் கோமாற் கண்டு,
	நெடு நீர்ப் புற்கை நீத்தனம் வரற்கே?

150

	கூதிர்ப் பருந்தின் இருஞ் சிறகு அன்ன
	பாறிய சிதாரேன், பலவு முதல் பொருந்தி,
	தன்னும் உள்ளேன், பிறிது புலம் படர்ந்த என்
	உயங்கு படர் வருத்தமும் உலைவும் நோக்கி,
5	மான் கணம் தொலைச்சிய குருதி அம் கழல் கால்,
	வான் கதிர்த் திரு மணி விளங்கும் சென்னி,
	செல்வத் தோன்றல், ஓர் வல் வில் வேட்டுவன்,
	தொழுதனென் எழுவேற் கை கவித்து இரீஇ,
	இழுதின் அன்ன வால் நிணக் கொழுங் குறை,
10	கான் அதர் மயங்கிய இளையர் வல்லே
	தாம் வந்து எய்தாஅளவை, ஒய்யெனத்
	தான் ஞெலி தீயின் விரைவனன் சுட்டு, 'நின்
	இரும் பேர் ஒக்கலொடு தின்ம்' எனத் தருதலின்,
	அமிழ்தின் மிசைந்து, காய்பசி நீங்கி,
15	நல் மரன் நளிய நறுந் தண் சாரல்,
	கல் மிசை அருவி தண்ணெனப் பருகி,
	விடுத்தல் தொடங்கினேனாக, வல்லே,
	'பெறுதற்கு அரிய வீறுசால் நன் கலம்
	பிறிது ஒன்று இல்லை; காட்டு நாட்டேம்' என,
20	மார்பில் பூண்ட வயங்கு காழ் ஆரம்
	மடை செறி முன்கைக் கடகமொடு ஈத்தனன்;
	'எந் நாடோ?' என, நாடும் சொல்லான்;
	'யாரீரோ?' என, பேரும் சொல்லான்;
	பிறர் பிறர் கூற வழிக் கேட்டிசினே
25	'இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி
	அம் மலை காக்கும் அணி நெடுங் குன்றின்,
	பளிங்கு வகுத்தன்ன தீம் நீர்,
	நளி மலை நாடன் நள்ளி அவன்' எனவே.

179

	'ஞாலம் மீமிசை வள்ளியோர் மாய்ந்தென,
	ஏலாது கவிழ்ந்த என் இரவல் மண்டை
	மலர்ப்போர் யார்?' என வினவலின், மலைந்தோர்
	விசி பிணி முரசமொடு மண் பல தந்த
5	திரு வீழ் நுண் பூண் பாண்டியன் மறவன்,
	படை வேண்டுவழி வாள் உதவியும்,
	வினை வேண்டுவழி அறிவு உதவியும்,
	வேண்டுப வேண்டுப வேந்தன் தேஎத்து
	அசை நுகம் படாஅ ஆண்தகை உள்ளத்து,
10	தோலா நல் இசை, நாலை கிழவன்,
	பருந்து பசி தீர்க்கும் நற் போர்த்
	திருந்து வேல் நாகன் கூறினர், பலரே.

224

	அருப்பம் பேணாது அமர் கடந்ததூஉம்;
	துணை புணர் ஆயமொடு தசும்பு உடன் தொலைச்சி,
	இரு பாண் ஒக்கல் கடும்பு புரந்ததூஉம்;
	அறம் அறக் கண்ட நெறி மாண் அவையத்து,
5	முறை நற்கு அறியுநர் முன்னுறப் புகழ்ந்த
	தூ இயல் கொள்கைத் துகள் அறு மகளிரொடு,
	பருதி உருவின் பல் படைப் புரிசை,
	எருவை நுகர்ச்சி, யூப நெடுந் தூண்,
	வேத வேள்வித் தொழில் முடித்ததூஉம்;
10	அறிந்தோன் மன்ற அறிவுடையாளன்:
	இறந்தோன் தானே; அளித்து இவ் உலகம்!
	அருவி மாறி, அஞ்சு வரக் கருகி,
	பெரு வறங் கூர்ந்த வேனில் காலை,
	பசித்த ஆயத்துப் பயன் நிரை தருமார்,
15	பூ வாள் கோவலர் பூவுடன் உதிரக்
	கொய்து கட்டு அழித்த வேங்கையின்,
	மெல் இயல் மகளிரும் இழை களைந்தனரே.

269

	குயில் வாய் அன்ன கூர்முகை அதிரல்
	பயிலாது அல்கிய பல் காழ் மாலை
	மை இரும் பித்தை பொலியச் சூட்டி,
	புத்தகல் கொண்ட புலிக் கண் வெப்பர்
5	ஒன்று இரு முறை இருந்து உண்ட பின்றை,
	உவலைக் கண்ணித் துடியன் வந்தென,
	பிழி மகிழ் வல்சி வேண்ட, மற்று இது
	கொள்ளாய் என்ப, கள்ளின் வாழ்த்தி;
	கரந்தை நீடிய அறிந்து மாறு செருவில்
10	பல் ஆன் இன நிரை தழீஇய வில்லோர்,
	கொடுஞ் சிறைக் குரூஉப் பருந்து ஆர்ப்ப,
	தடிந்து மாறு பெயர்த்தது, இக் கருங் கை வாளே.

271

	நீர் அறவு அறியா நிலமுதல் கலந்த
	கருங் குரல் நொச்சிக் கண் ஆர் குரூஉத் தழை,
	மெல் இழை மகளிர் ஐது அகல் அல்குல்,
	தொடலை ஆகவும் கண்டனம்; இனியே,
5	வெருவரு குருதியொடு மயங்கி, உருவு கரந்து,
	ஒறுவாய்ப் பட்ட தெரியல் ஊன் செத்து,
	பருந்து கொண்டு உகப்ப யாம் கண்டனம்
	மறம் புகல் மைந்தன் மலைந்தமாறே!

370

	...............................................................................................................ளி,
	நாரும் போழும் செய்து உண்டு, ஒராங்குப்
	பசி தினத் திரங்கிய இரு பேர் ஒக்கற்கு
	ஆர் பதம் கண்ணென மாதிரம் துழைஇ,
5	வேர் உழந்து உலறி, மருங்கு செத்து ஒழிய வந்து,
	அத்தக் குடிஞைத் துடி மருள் தீம் குரல்,
	உழுஞ்சில் அம் கவட்டிடை இருந்த பருந்தின்
	பெடை பயிர் குரலோடு, இசைக்கும் ஆங்கண்,
	கழை காய்ந்து உலறிய வறம் கூர் நீள் இடை,
10	வரி மரல் திரங்கிய கானம் பிற்பட,
	பழுமரம் உள்ளிய பறவை போல,
	ஒண் படை மாரி வீழ் கனி பெய்தென,
	துவைத்து எழு குருதி நிலமிசைப் பரப்ப,
	விளைந்த செழுங் குரல் அரிந்து, கால் குவித்து,
15	படு பிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி,
	எருது களிறு ஆக, வாள் மடல் ஓச்சி,
	அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்,
	அகன் கண் தடாரி தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
	'வெந் திறல் வியன் களம் பொலிக!' என்று ஏத்தி,
20	இருப்பு முகம் செறித்த ஏந்து மருப்பின்
	வரை மருள் முகவைக்கு வந்தனென்; பெரும!
	வடி நவில் எஃகம் பாய்ந்தென, கிடந்த
	தொடியுடைத் தடக் கை ஓச்சி, வெருவார்
	இனத் தடி விராய வரிக் குடர் அடைச்சி,
25	அழு குரல் பேய்மகள் அயர, கழுகொடு
	செஞ் செவி எருவை திரிதரும்,
	அஞ்சுவரு கிடக்கைய களம் கிழவோயே!

373

	உருமிசை முழக்கு என முரசம் இசைப்ப,
	செரு நவில் வேழம் கொண்மூ ஆக,
	தேர் மா அழி துளி தலைஇ, நாம் உறக்
	கணைக் காற்று எடுத்த கண் அகன் பாசறை,
5	இழிதரு குருதியொடு ஏந்திய ஒள் வாள்
	பிழிவது போலப் பிட்டை ஊறு உவப்ப,
	மைந்தர் ஆடிய மயங்கு பெருந் தானை,
	கொங்கு புறம்பெற்ற கொற்ற வேந்தே!
	................................................தண்ட மாப் பொறி.
10	மடக் கண் மயில் இயல் மறலியாங்கு,
	நெடுஞ் சுவர் நல் இல் புலம்ப, கடை கழிந்து,
	மென் தோள் மகளிர் மன்றம் பேணார்,
	புண்ணுவ
	..........................அணியப் புரவி வாழ்க என,
15	சொல் நிழல் இன்மையின் நல் நிழல் சேர,
	நுண் பூண் மார்பின் புன் தலைச் சிறாஅர்
	அம்பு அழி பொழுதில் தமர் முகம் காணா,
	........................................................ற் றொக்கான
	வேந்து புறங்கொடுத்த வீய்ந்து உகு பறந்தலை,
20	மாடம் மயங்கு எரி மண்டி, கோடு இறுபு,
	உரும் எறி மலையின், இரு நிலம் சேர,
	சென்றோன் மன்ற, சொª
	........................ ண்ணறிநர் கண்டு கண் அலைப்ப,
	வஞ்சி முற்றம் வயக் களன் ஆக,
25	அஞ்சா மறவர் ஆட் போர்பு அழித்துக்
	கொண்டனை, பெரும! குட புலத்து அதரி;
	பொலிக அத்தை, நின் பணைதனற............ளம்!
	விளங்கு திணை வேந்தர் களம்தொறும் சென்று,
	''புகர்முக முகவை பொலிக!'' என்று ஏத்தி,
30	கொண்டனர்' என்ப, பெரியோர்; யானும்
	அம் கண் மாக் கிணை அதிர ஒற்ற,
	............... லென்ஆயினும், காதலின் ஏத்தி,
	நின்னோர் அன்னோர் பிறர் இவண் இன்மையின்,
	மன் எயில் முகவைக்கு வந்திசின், பெரும!
35	பகைவர் புகழ்ந்த ஆண்மை, நகைவர்க்குத்
	தா இன்று உதவும் பண்பின், பேயொடு
	கண நரி திரிதரூஉம் ஆங்கண், நிணன் அருந்து
	செஞ் செவி எருவை குழீஇ,
	அஞ்சுவரு கிடக்கைய களம் கிழவோயே!
40	திணை அது; துறை மறக்களவழி; ஏர்க்கள உருவகமும் ஆம்.