34

	'ஆன் முலை அறுத்த அறனிலோர்க்கும்,
	மாண் இழை மகளிர் கருச் சிதைத்தோர்க்கும்,
	பார்ப்பார்த் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும்,
	வழுவாய் மருங்கில் கழுவாயும் உள' என,
5	'நிலம் புடைபெயர்வது ஆயினும், ஒருவன்
	செய்தி கொன்றோர்க்கு உய்தி இல்' என,
	அறம் பாடின்றே ஆயிழை கணவ!
	'காலை அந்தியும், மாலை அந்தியும்,
	புறவுக் கரு அன்ன புன் புல வரகின்
10	பால் பெய் புன்கம் தேனொடு மயக்கி,
	குறு முயல் கொழுஞ் சூடு கிழித்த ஒக்கலொடு,
	இரத்தி நீடிய அகன் தலை மன்றத்து,
	கரப்பு இல் உள்ளமொடு வேண்டு மொழி பயிற்றி,
	அமலைக் கொழுஞ் சோறு ஆர்ந்த பாணர்க்கு
15	அகலாச் செல்வம் முழுவதும் செய்தோன்,
	எம் கோன், வளவன் வாழ்க!' என்று, நின்
	பீடு கெழு நோன் தாள் பாடேன் ஆயின்,
	படுபு அறியலனே, பல் கதிர்ச் செல்வன்;
	யானோ தஞ்சம்; பெரும! இவ் உலகத்து,
20	சான்றோர் செய்த நன்று உண்டாயின்,
	இமயத்து ஈண்டி, இன் குரல் பயிற்றி,
	கொண்டல் மா மழை பொழிந்த
	நுண் பல் துளியினும் வாழிய, பலவே!

39

	புறவின் அல்லல் சொல்லிய, கறை அடி
	யானை வால் மருப்பு எறிந்த வெண் கடைக்
	கோல் நிறை துலாஅம் புக்கோன் மருக!
	ஈதல் நின் புகழும் அன்றே; சார்தல்
5	ஒன்னார் உட்கும் துன் அருங் கடுந் திறல்
	தூங்கு எயில் எறிந்த நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின்,
	அடுதல் நின் புகழும் அன்றே; கெடு இன்று,
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் நின்று நிலையிற்று ஆகலின், அதனால்
10	முறைமை நின் புகழும் அன்றே; மறம் மிக்கு
	எழு சமம் கடந்த எழு உறழ் திணி தோள்,
	கண் ஆர் கண்ணி, கலி மான், வளவ!
	யாங்கனம் மொழிகோ யானே ஓங்கிய
	வரை அளந்து அறியாப் பொன் படு நெடுங் கோட்டு
15	இமயம் சூட்டிய ஏம விற்பொறி,
	மாண் வினை நெடுந் தேர், வானவன் தொலைய,
	வாடா வஞ்சி வாட்டும் நின்
	பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுங்காலே?

43

	நிலமிசை வாழ்நர் அலமரல் தீர,
	தெறு கதிர்க் கனலி வெம்மை தாங்கி,
	கால் உணவு ஆக, சுடரொடு கொட்கும்
	அவிர்சடை முனிவரும் மருள, கொடுந்சிறைக்
5	கூர் உகிர்ப் பருந்தின் ஏறு குறித்து, ஒரீஇ,
	தன் அகம் புக்க குறு நடைப் புறவின்
	தபுதி அஞ்சிச் சீரை புக்க
	வரையா ஈகை உரவோன் மருக!
	நேரார்க் கடந்த முரண் மிகு திருவின்
10	தேர் வண் கிள்ளி தம்பி! வார் கோல்,
	கொடுமர மறவர் பெரும! கடு மான்
	கை வண் தோன்றல்! ஐயம் உடையேன்:
	'ஆர் புனை தெரியல் நின் முன்னோர் எல்லாம்
	பார்ப்பார் நோவன செய்யலர்; மற்று இது
15	நீர்த்தோ நினக்கு?' என வெறுப்பக் கூறி,
	நின் யான் பிழைத்தது நோவாய் என்னினும்,
	நீ பிழைத்தாய் போல் நனி நாணினையே;
	'தம்மைப் பிழைத்தோர்ப் பொறுக்கும் செம்மல்
	இக் குடிப் பிறந்தோர்க்கு எண்மை காணும்' என,
20	காண்தகு மொய்ம்ப! காட்டினை; ஆகலின்,
	யானே பிழைத்தனென்; சிறக்க நின் ஆயுள்
	மிக்கு வரும் இன் நீர்க் காவிரி
	எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே!

46

	நீயே, புறவின் அல்லல் அன்றியும், பிறவும்
	இடுக்கண் பலவும் விடுத்தோன் மருகனை,
	இவரே, புலன் உழுது உண்மார் புன்கண் அஞ்சி,
	தமது பகுத்து உண்ணும் தண் நிழல் வாழ்நர்;
5	களிறு கண்டு அழூஉம் அழாஅல் மறந்த
	புன் தலைச் சிறாஅர்; மன்று மருண்டு நோக்கி,
	விருந்தின் புன்கண் நோவுடையர்;
	கேட்டனைஆயின், நீ வேட்டது செய்ம்மே!

319

	பூவல் படுவில் கூவல் தோண்டிய
	செங் கண் சில் நீர் பெய்த சீறில்
	முன்றில் இருந்த முது வாய்ச் சாடி
	யாம் கஃடு உண்டென, வறிது மாசு இன்று;
5	படலை முன்றில் சிறு தினை உணங்கல்
	புறவும் இதலும் அறவும் உண்கெனப்
	பெய்தற்கு எல்லின்று பொழுதே; அதனான்,
	முயல் சுட்ட ஆயினும் தருகுவேம்; புகுதந்து
	ஈங்கு இருந்தீமோ, முது வாய்ப் பாண!
10	கொடுங் கோட்டு ஆமான் நடுங்கு தலைக் குழவி
	புன் தலைச் சிறாஅர் கன்று எனப் பூட்டும்
	சீறூர் மன்னன் நெருநை ஞாங்கர்,
	வேந்து விடு தொழிலொடு சென்றனன்; வந்து, நின்
	பாடினி மாலை அணிய,
15	வாடாத் தாமரை சூட்டுவன் நினக்கே.