உலக முதல்வன் சிவபரம்பொருள் என்பதைப் பலவகையில் அறிந்து கொண்டாலும் அவனது திருவருளை உணர்வது அரிது. காணக்கண்ணும் கேட்கக் காதும் பேச வாயும் படைத்தளித்த இறைவன் அதனோடு நின்று விடுவதில்லை. கண் காது முதலியவற்றினால் காண்பதும் கேட்பதுமாகிய செயல்கள் இனிது நடப்பதற்கு அவற்றின் உள்ளே பல நுண்ணிய கருவிகளை அளித்துள்ளான். அக்கருவிகளை இயக்குவது நாமல்ல. காணப்படும் பொருளுக்கு ஏற்பக் கண்களை விழித்தும் சுருக்கியும் பார்க்கலாம்; கேட்கப்படும் ஓசைக்கேற்பத் தலையைச் சாய்த்தும் நீட்டியும் காது கொடுத்துக் கேட்கலாம். அவற்றின் உள்ளிருக்கும் கருவிகளை நாம் ஒன்றும் செய்வதில்லை. அவைகள் செம்மையாக இயங்கினாலன்றிக் கண் காணாது; காது கேளாது. அவற்றோடு ஒன்றி நின்று செவ்வையாய் இயங்குமாறு செய்வது தான் இறைவன் திருவருள். கண்டதும் கேட்டதுமாகியவற்றை ஆராய்ந்து நலம் அறிந்து இன்புறச் செய்யும் கருவி மனம். மனம் என்பது உண்டு என்று யாரும் உரைப்பர்; ஆனால் அம் மனம் உடற்குள் எங்கே எப்படியிருக்கிறது என இன்றுவரை வளர்ந்து பெருகியுள்ள உடற்கூற்று விஞ்ஞானமும் முழுவதும் கண்டறியவில்லை. அதன் அமைப்பும் அது தொழில்புரியும் திறமும் மக்களறிவுக்கு இன்னும் எட்டியதில்லை. மனம் கருவியாக எண்ணி எண்ணி அறிவு நுண்ணியரான பெருமக்கள் உரைப்பது கேட்கின்றோமே யன்றி கண்டறியும் வாய்ப்பு, இன்னமும் தோன்றவில்லை. தோன்றாத் துணையாய் அறிவுக்கும் செயலுக்கும் கருவியாய் உளதெனப்படும் மனம், தன் தொழிலைச் செம்மையாய்ச் செய்தற்கு அதனுள் ஒன்றாய் நின்று இயக்குவதும் திருவருள்.