ளிர்த்தது, மாபூத்தது, மாகாய்த்தது எனவரும். இவ்வினை மர மாவிற்
கல்லது ஏலாது. பிறவும் அன்ன. 

‘மாவும்  மருதும்  ஓங்கின’  என்பது,  இனத்தான்  மாமரம்  என
விளங்கும். 

‘மாவும்  மரையும் புலபடர்ந்தன’ என்றால், விலங்கு  மா  என்பது
அறியப்படும். 

இனிச்  சார்பினான்  அறியவருமாறு : விற்பற்றி நின்று, ‘கோல் தா’
என்றால்,    கணைக்கோலின்மேல்    நிற்கும்,    அதற்குச்    சார்பு
அதுவாகலான்.  குதிரைமேலிருந்து,  ‘கோல்  தா’ என்றால், மத்திகைக்
கோலாம் ஆகலானும், சுள்ளற்கோலாம் ஆகலானும் செல்லும்; அதற்குச்
சார்பு அதுவாகலான். பிறவும் அன்ன. (53) 

54. ஒன்றுவினை மருங்கி னொன்றித் தோன்றும். 

இச்  சூத்திரம்  என்னுதலிற்றோ  வெனின்,  அம்  மூன்று  வகையான்
உணர்ந்தவாறு   போலாது,  உணராமை  நிற்குமாறுடைத்து  இச்சொல்
என்பது உணர்த்துதல் நுதலிற்று. 

உரை:  ஒன்று  வினை  என்பது  --  பொது  வினை  ;  பொது
வினையாயிற் பகுதியுணராமற் றோன்றும் என்றவாறு. 

அது  வருமாறு:  ‘மா வீழ்ந்தது’ என்றவிடத்து, இன்ன மா என்பது
உணர்த்தல் ஆகாது : பொதுவாய் நிற்கும். () 

55. வினைவேறு படாஅப் பலபொரு ளொருசொல்
நினையுங் காலைக் கிளந்தாங் கியலும். 

இச்   சூத்திரம்   என்னுதலிற்றோ  வெனின்,  வினை  வேறுபடாஅப்
பல்பொருள் ஆமாறு உணர்த்துதல் நுதலிற்று. 

உரை:  வினை  வேறுபடாஅப்  பல  பொருள்  ஒரு  சொல்லை
ஆராயுமிடத்து இன்னதென்று  அறியக் கிளந்தே சொல்லுக என்றவாறு. 

வரலாறு: ‘ஆன் கன்று நீருட்டுக’ என வரும். 

நினைதல் என்பது ஆராய்தல். 

ஆராயுமிடத்துக்   கிளந்து  கூறுக  எனவே,  ஆராய்ச்சி யில்லாத
இடத்தாயிற்   கிளவாதே   கூற   அமையும்   என்பதே   அமையும்.
ஆராய்ச்சியுடைய  நிலம் என்பது எருநிலம் ; யாதோ வெனின், ‘கன்று
நீருட்டுக’ என்றவிடத்து, ஆன் கன்றும், எருமைக் கன்றும், பூங்கன்றும்
எனப்  பலவும்  ஆங்கு  உளவாயின், அவன் சொன்ன கன்று  நிற்பப்,
பிறிதொரு கன்று நீரூட்டல் வழுவாம். அதனான், இன்னுழி இன்னகன்று
என்று கிளந்து சொல்லுக ; அல்லாக்கால், இன்ன கன்று என்று கிள