குமரனொ டொப்போன் மற்றிவள் புதைபூண் வனமுலைப் போகம் பெறுகென மரபறி மகடூஉப் பரவினள் பாட அன்ன னாக வென்னயந் தோனெனப் பொன்னிழை மாதர் தன்மனத் திழைப்பத் தலைநாட் டான மிலக்கணத் தியைந்தபின் மாயிரு ஞாலத்து மன்னவன் மகளே ஞாயிறு படாமற் கோயில் புகுதல் இன்றை நன்னாட் கியல்புமற் றறிகெனத் தொன்றியன் மகளிர் தொழுதனர் கூறச் செய்வதை யறியலள் வெய்துயிர்ப் பளைஇத் தெய்வத் தானம் புல்லென வையத் திலங்கிழை மாத ரேற்ற வேறிப் பொலந்தொடி மகளிர் பொலிவொடு சூழ வந்த பொழுதிற் கதுமென நோக்கிய அந்த ணாளற் கணிநல னொழியப் பெருநகர் புகழத் திருநகர் புக்கபின் இகலடு தானை யிறைமீக்கூறிய தவலரும் வென்றித் தருசகன் றங்கை கொங்கலர் கோதை நங்கைநம் பெருமகள் புகழ்தற் காகாப் பொருவில் கோலத்துப் பவழச் செவ்வாய்ப் பதுமா பதிதன் கன்னி நோன்பின் கடைமுடி விதனொடு முன்னிமுற்றுமின்ன தீமென நச்சுவனர் வரூஉ நான்மறை யாளரை அச்சங் கொள்ள வகற்றன்மி னென்றுதன் ஆணைவைத் தகன்றனள் யாண ரமைத்தவிஃ தறிமி னீரெனப் பொறியமை புதவிற் கடைமுதல் வாயிற் கடுங்காப் பிளையரை அடைமுது மாக்க ளமைத்தகன் றமையிற் கண்டோர் பெயர்த்துக் காண்ட லுறூஉம் தண்டா வனப்பின் றகைமைய ளாகிய கன்னி யாகங் கலக்கப் பெறீஇயரெனப் பன்மலர்க் காவினுட் பகலு மிரவும் உறையு ளெய்திய நிறையுடை நீர்மை இளையோ னமைந்த காலை மற்றுத்தன் தளையவிழ் கோதைத் தைய லிவளெனும் மைய லுள்ளமொடு பைதலெய்தி