“நீடினம் என்று கொடுமை தூற்றி
வாடிய நுதல ளாகிப் பிறிதுநினைந்து
யாம்வெங் காதலி நோய்மிகச் சாஅய்ச்
சொல்லியது உரைமதி நீயே
முல்லை நல்யாழ்ப் பாணமற் றெமக்கே.” |
(ஐங்குறு-478)
|
இது தூது கண்டு கூறியது.
|
“பனிமலர் நெடுங்கண் பசலை பாயத்
துனிமலி துயரமோ டரும்பட ருழப்போள்
கையறு நெஞ்சிற் குசாஅத் துணையாகச்
சிறுவரைத் தங்குவை யாயின்
காண்குவை மன்னாற் பாணவெந் தேரே.”
|
இது தூது விடும் தலைமகன் கூறியது.
|
“நெடுங்கழை முளிய வேனில் நீடிக்
கடுங்கதிர் ஞாயிறு கல்பகத் தெறுதலின்
வெய்ய ஆயின முன்னே இனியே
ஒண்ணுதல் அரிவையை உள்ளுதொறும்
தண்ணிய ஆயின சுரத்திடை ஆறே.” |
| (ஐங்குறு-322) |
(48)
|
இஃது இடைச்சுரத்துக் கூறியது.
|
நச்சினார்க்கினியர்
|
48. மரபுநிலை... ... ... ... என்ப
|
இது மரபியலுட் கூறப்படும் மரபன்றி அகத்திணைக்கு உரிய மரபுகள் கூறுகின்றது.
|
(இ-ள்) மரபுநிலை திரியா மாட்சிய ஆகி-புலனெறி வழக்கஞ் செய்து வருகின்ற வரலாற்று முறைமை.
திரியாத மாட்சியவாய்,1 விரவும் பொருளும் விரவும் என்ப-பாலைத் திணைக்குங் கைக்கிளை
பெருந்திணைக்கும் உரியவாய் விரவும் பொருளும் ஏனைத்திணைக்கு உரியவாய் விரவும் பொருளும்
விரவி வருமென்று கூறுவார் புலவர் எ-று.
|
1 மரபு நிலை என்பதற்கு இவ்வுரையே சிறக்கும். |