கொடுத்தலும் இறைவனை நகுதலும் மதியினின் அவரவர் மனக்கருத்துணர்தலும் என ஒரு மூன்றாகும் ஆராயுங் காலத்து என்றவாறு.

கையுறை யேந்தி வருதற்குச் செய்யுள்:

¹"தண்டா மரைமலர்ப் பொன்னையும் பார்மங்கை தன்னையும் போல்
வண்டார் குழன்மட வார்மணந் தார்சென்று வாணன்றஞ்சை
நுண்டா தணிபொங்கர் நீழலின் கீழந் நுடங்கிடையார்க்
கண்டா தரவையெல் லாஞ்சொல்ல வேநல்ல காலமிதே"

என வரும்.

தலைவன் அவ்வகை வினாதற்குச் செய்யுள்:

²"வல்லா ரிளங்கொங்கை வஞ்சியன் னீர்தஞ்சை வாணனைக்கண்
டொல்லார் களத்தி னுடைந்தது போல வொருகலைபோர்
வில்லார் கணைதைப்ப மெய்சோர்ந் தினம்விட்டு வெய்துயிர்த்துப்
புல்லார் வதுமின்றி யேவந்த தோநும் புனத்தயலே"

என வரும். பிறவுமன்ன,

பாங்கி எதிர்மொழி கொடுத்தற்குச் செய்யுள்:

³"வாக்குந் திறனு மதனையொப் பீர்தஞ்சை வாணன் மஞ்சு
தேக்குங் குடுமிச் சிறுமலைக் கேதிரி கோட்டிரலை
கோக்குஞ் சரமுங் குருதியுஞ் சோரக் கொடிச்சியரேங்
காக்கும் புனமருங் கேதனி யேவரக் கண்டிலமே"

எனவும்,

⁴"வேங்கை மலர வெறிகமழ் தண்சிலம்பின்
வாங்கமை மென்றோட்குறவர் மகளிரேஞ்
சோர்ந்து குருதி யொழுகமற் றிப்புனத்தே
போந்தில வைய களிறு"

எனவும் வரும்.

பாங்கி இறைவனை நகுதற்குச் செய்யுள்:

⁵"மைவா ளிலங்குகண் மங்கைநல் லாய்தஞ்சை வாணன்வெற்பில்
இவ்வாளி மொய்ம்பரின் றெய்தமெய்ம் மானிள மாந்தளிரின்
செவ்வாளி யுங்கொண்டு சேட்சென்ற தாலன்று சீதைகொண்கன்
கைவாளி யுங்கொண்டு போனபொய்ம் மானினுங் கள்ளத்ததே".

1. த. கோ. செ: 76.

2. த. கோ.77.

3. த. கோ. செ: 78.

4. திணைமொழி ஐம்பது, செ: 9.

5. த. கோ. செ: 79.