இதன் பொருள் :அகர   ஆகாரம்   வரூஉங்    காலை  -   அகர
முதன்மொழியும்  ஆகார முதன்மொழியும்  வருமொழியாய்  வருங்காலத்து,
ஈற்றுமிசை அகரம்  நீடலும் உரித்து  - மகர ஒற்றின்மேல்  நின்ற  அகரம்
நீண்டு முடிதலும் உரித்து நீடாமையும் உரித்து என்றவாறு.
 

உதாரணம் :மரம்  குளம் என  நிறுத்தி மகரங்கெடுத்து அடி ஆம்பல்
எனத் தந்து  ரகர  ளகரங்களில்  நின்ற  அகரம்  ஆகாரமாக்கி  மராஅடி
குளாஅம்பல் என முடிக்க.
 

மேற் 'செல்வழி  யறிதல்  வழக்கத்   தான'  (எழு - 312)  என்பதனாற்
குளாஅம்பல் என்புழி ஆகாரத்தை அகரமாக்குக.
 

உம்மையான் மரவடி குளவாம்பல் என நீடாமையுங் கொள்க.
 

வருமொழி முற்கூறியவதனான் இவ் வீற்றுப் பிறவும்  வேறுபட முடிவன
கொள்க.   கோணாகோணம்   கோணாவட்டம்   என  வரும். இவற்றிற்கு
உள்ளென்னும் உருபு விரிக்க.
 

கோணாகோணத்திற்கு   வல்லெழுத்துக்கேடு    ¹மேலைச்   சூத்திரத்து
இலேசாற் கொள்க.
 

(19)
 

312.

இது  மகரங்கெட்டு வல்லெழுத்து  மிகுதலோடு மெல்லெழுத்தும் உறழ்க
என்றலின், எய்தியதன்மேற் சிறப்புவிதி கூறுகின்றது.
 

இதன் பொருள் :மெல்லெழுத்து  உறழும்   மொழியுமாருள  -  மகர
ஈற்றுள்  வல்லெழுத்தினோடு மெல்லெழுத்துப்  பெற்று  உறழ்ந்து  முடியும்
மொழிகளும்     உள,     வழக்கத்து      ஆன   செல்வழி  அறிதல் -
வழக்கத்தின்கண்ணும் வழங்கும் இடம் அறிக என்றவாறு.
 

உதாரணம் :குளங்கரை  குளக்கரை  சேறு  தாது  பூமி  என வரும்.
இவற்றுட் குளங்கரை குளக்கரைபோல அல்லன

1. மேல்  என்றது,  வருஞ்சூத்திரத்தை. இலேசு  என்றது,  வழக்கத்தான
என்பதை.