தன்னின   முடித்த  லென்பதனால்   அம்மு   தம்மு   நம்மு  எனச்
சாரியைக்கண்ணும் உகரம் வருதல் கொள்க.
 

329.
 

இது  மேல்  முடிபுகூறிய   மூன்றனுள்   இரண்டற்கு  வேற்றுமைக்கண்
வேறோர் முடிபு கூறுகின்றது.
 

இதன் பொருள் : வேற்றுமை   யாயின்  -   வேற்றுமைப்   பொருட்
புணர்ச்சியாயின்,  ஏனை   இரண்டும்   தோற்றம்   வேண்டும்  அக்கென்
சாரியை  -  இறுதியில்  உருமொழிந்த  இரண்டும்  அக்கென்னுஞ் சாரியை
தோன்றி முடிதலை வேண்டும் ஆசிரியன் என்றவாறு.
 

உதாரணம் : ஈமக்குடம்  கம்மக்குடம்  சாடி  தூதை  பானை எனவும்,
ஞாற்சி நெருப்பு மாட்சி விறகு எனவும் ஒட்டுக.
 

அக்கு வகுப்பவே நிலைமொழித் தொழிலாகிய உகரங்கெட்டு ¹முற்கூறிய
வல்லெழுத்து விலக்கப்படாமையின் நின்று முடிந்தது.
 

வன்கணத்திற்கு       முன்னின்ற       சூத்திரத்திற்        கூறியது
²குணவேற்றுமைக்கென்றும் ஈண்டுக்  கூறியது  பொருட் புணர்ச்சிக்கென்றுங்
கொள்க.
 

330. 

இது  முன்னர்  'அரையளவு  குறுகல்'  (எழு - 13)  எனவும், 'னகாரை
முன்னர்'  (எழு - 52)   எனவுங்   கூறிய   மகரம்  இருமொழிக்கண்ணுங்
குறுகுமென அதன் ஈற்றகத்து எய்தாத தெய்துவிக்கின்றது.
 

இதன் பொருள் : வகார   மிசையும்   மகாரங்  குறுகும்  -  மகாரம்
ஒருமொழிக்கண்ணேயன்றி வகாரத்தின்மேலுங் குறுகும் என்றவாறு.
 

உதாரணம் : நிலம்வலிது வரும்வண்ணக்கண் என வரும்.
 

1. முற்கூறிய   வல்லெழுத்தென்றது,   32 - ம்   சூத்திரத்தாற்  பெற்ற
வல்லெழுத்தை.
 

2. குணவேற்றுமை  என்றது -  கடுமை முதலிய குணச் சொற்கள் வந்து
புணரும் வேற்றுமைப் புணர்ச்சியை.