வல்லெழுத்தும்  மென்கணத்தும்   இடைக்கணத்து   வகரத்தும்   உகரமும்
பெற்று முடியும் என்றவாறு.
 

உதாரணம் : ¹தெவ்வுக்கடிது  சிறிது  தீது  பெரிது  ஞான்றது நீண்டது
மாண்டது வலிது எனவும், தெவ்வுக்கடுமை  சிறுமை தீமை பெருமை ஞாற்சி
நீட்சி மாட்சி வன்மை எனவும் வரும்.
 

உரையிற்கோடலென்பதனாற்    தெம்முனை     என    வகரவொற்று
மகரவொற்றாகத் திரிதல் கொள்க. 
 

383.

இது நிறுத்தமுறையானே ழகார ஈற்று வேற்றுமை முடிபு கூறுகின்றது.
 

இதன் பொருள் : ழகார  இறுதி  ரகார இயற்று - ழகார ஈற்றுப்பெயர்
வன்கணம்  வந்தால்  வேற்றுமைக்கண்   ரகார   ஈற்றின்   இயல்பிற்றாய்
வல்லெழுத்து மிக்கு முடியும் என்றவாறு.
 

உதாரணம் : பூழ்க்கால் சிறகு தலை புறம் என வரும். 
 

384.

இஃது   இவ்  வீற்றுள்  ஒன்றற்கு  எய்திய   தன்மேற்   சிறப்பு  விதி
கூறுகின்றது, வல்லெழுத்தினோடு அக்கு வகுத்தலின்.
 

இதன் பொருள் : தாழ்   என்    கிளவி    கோலொடு   புணரின் -
தாழென்னுஞ்சொற்  கோலென்னுஞ்  சொல்லோடு  புணரும் இடத்து, அக்கு
இடைவருதலும் உரித்தாகும் - வல்லெழுத்து மிகுதலேயன்றி அக்குச்சாரியை
இடையே வந்து நிற்றலும் உரித்து என்றவாறு.
 

எனவே, அக்குப்பெறாது வல்லெழுத்து மிகுதல் வலியுடைத்தாயிற்று.
 

உதாரணம் : தாழக்கோல் தாழ்க்கோல் என வரும்.
 

இது தாழைத் திறக்குங் கோல் என விரியும். 
 

1. தெவ் - பகை;  உரிச்சொல்,  அஃது  ஈண்டுப் பகைவனையுணர்த்திப்
பெயராய் நின்றது.