(இ - ள்.) தன்மேலிட்ட மாலையிலே வண்டுகளொலிப்ப மிக்க அறிவினையுடையோர் கீர்த்தியைச் சொல்லக் கத்தரிகையால் மட்டஞ்செய்த மாலையினையுடைய வேந்தன் குடையைப் புறவீடு விட்டது எ-று.

(வ - று.)
முன்னர் முரசிரங்க மூரிக் கடற்றானைத்
துன்னருந் துப்பிற் றொழுதெழா- மன்னர்
உடைநா ளுலந்தனவா லோதநீர் வேலிக்
குடைநா ளிறைவன் கொள.

(இ - ள்.) தன்முன்னே வீரமுரசு முழங்க , பெரிய கடல்போன்ற சேனையினையும் கிட்டுதற்கரிய வலியினைமுடையராய்ப் பணிந்தெழாத வேந்தர் தம்முடைய வாணாள் கெட்டன; ²திரைமிகுந்த கடலை வேலியாகவுடைய பூமியிடத்து,குடையை அரசன் புறவீடுவிட எ - று.

புறவீடு விட உடைநாளுலந்தனவென்க. ஆல்- அசை.