பயின்று வருவனவற்றிகுத் திரிபுகூறி ஒழிந்தன வந்த இடத்தில் காண்க என்பார், இகரமும்மாகும் எனப் பயனிலை கொடுத்து முடியாது இகரமுமென அவாய் நிலையாக முடித்தார் .

இடபம் எனவும்,

மிருகம் எனவும்,

ஏழா முயிர் இகரமும் இருவுமாயிற்று.

நகம், நாகம், மேகம் எனவும்,

சலவாதி, விசயம் சருச்சரை எனவும்,

பீடம், சடம், கூடம் எனவும்,

தலம், தினம், தரை எனவும்,

பலம், பந்தம், பாரம் எனவும்.

ஐந்து வருக்கத்திலும் இடைநின்ற மும்மூன்று எழுத்தும் அவ்வவ் வருக்கத்தின் முதல் எழுத்தாயின. பங்கயம் என எட்டாம் மெய் மொழி இடையில் யகரமும் ஆயிற்று.

சங்கரன் எனவும்,

பாசம், தேயம் எனவும்,

முப்பதாம் மெய் முதலில் சகரமும் இடையில் சகரமும் யகரமும் ஆயிற்று.

சண்முகன் எனவும்,

விடம், பாடை எனவும்,

முப்பத்தோராம் மெய் முதலிற் சகரமும் இடையிலும் கடையிலும் டகரமும் ஆயிற்று.

சபை எனவும்,

வாசம், மாதம் எனவும்,

முப்பத்திரண்டாம் மெய் முதலில் சகரமும் இடையில் சகரமும் தகரமும் ஆயிற்று.

அரன் எனவும்,

மோகம், மகி எனவும்,

முப்பத்து மூன்றாம் மெய் முதலில் அகரமும் இடையிலும் கடையிலும் ககரமும் ஆயிற்று. *

பக்கம் என முப்பத்தைந்தாம் மெய் மொழியிடையில் இரண்டு ககரம் ஆயிற்று.

மாலை என ஆகார ஈறு ஐகார ஈறு ஆயிற்று.

புரி என ஈகார ஈறு இகர ஈறாயிற்று.

உரையிற்கோடலால், கீரம் என முப்பத்தைந்தாம் மெய் மொழி முதலில் ஒரு ககரமும் ஆகும் எனக் கொள்க.