"செய்ஞ்ஞின்ற நீல மலர்கின்ற தில்லைச்சிற் றம்பலவன்
மைஞ்ஞின்ற வொண்கண் மலைமகள் கண்டுமகிழ்ந்து நிற்க
நெஞ்ஞின் றெரியும் விளக்கொத்த நீலமணிமிடற்றான்
கைஞ்ஞின்ற வாடல்கண் டாற்பின்னைக் கண்கொண்டு காண்பதென்னே."

எனவும்,

சேய்நலூர் - சேய்ஞலூர் , ஐந்நூறு - ஐஞ்ஞூறு

எனவும் வரும்.

மண்யாத்த கோட்ட மழகளிறு - "மண்ஞாத்த கோட்ட மழகளிறு ."
எனவும் ,

பொன்யாத்த தார் - "பொன்ஞாத்த தார் ."
எனவும், ணகர னகர மெய்களின்முன் வருமொழி வினைச் சொல்லின் முதலிலேயா , நின்றவிடத்து ஞா நிற்பினும் ஒக்கும் போலிக்கு ஆசிரியர் தொல்காப்பியர் சூத்திரம் செய்தபடி இவ்வாசிரியர் கூறாதொழிந்தது இறந்தது விலக்கல் என்னும் உத்தி.