[உவமையை உட்கொண்டு, பின் உபமேயம் அதனினும் மேதக்கதாகலின்
 உவமையை விடுத்து, அவ்வுபமேயத்திற்கு அதனையே உபமானமாகக் கூறுவது
 பொதுநீங்குவமையாம். மானே! இருண்ட மயிர்முடி சூழ்ந்த நின் ஒளியுடைய முகம்
 அழகிய சந்திரனையும் தாமரை மலரையும் விட மேதக்கது ஆதலின், தனக்குத் தானே
 உவமையாம் - என்ற இப்பாடலில் பொருளையே உவமைசெய் பொதுநீங்குவமை
 காண்க.