(இ-ள்.) ஒருங்கியலும், பரிமாற்றமும், ஆசியும், விராவும், பாவிகமும் எனக் கிடந்த அலங்காரமு முன்பு தன்மை முதலாகச் சொன்ன அலங்காரமுமாக முப்பத்தைந்தலங்காரமுந் தண்டியாரால் விகற்பிக்கப்பட்டனவாம். இன்னமும் விகற்பிப்பார்க்கு மற்றும் பலவாய் வேறுபடும் (எ-று.)

"பூக்கால் புனைந்த புனவர் மடமக
ணோக்காநோக் குண்டாரை நோவதென்--நோக்காதே
கள்ள நிறையுங் கருங்கண்ணாற் கட்டழித்தா
ளுள்ள நிறையோ டொருங்கு."

என இதனுள் 'உள்ளங்கட்டழித்தான் நிறையோடும் ஒருங்கு,' என்றமையால், ஒருங்கியல் என்னுமலங்காரமாயிற்று.

"மறுவில் கூட்டம் பொருந்தி யொருங்கே
வருவ தொருங்கிய லென்மனார் புலவர்."

எனக் கொள்க.

¹"சாயலு நாணு மவர்கொண்டார் கைம்மாறா
நோயும் பசலையுந் தந்து."

என 'இவையிற்றைக்கொண்டு இவை தந்தார்,' என்றமையால், பரிமாற்றம் ஆயிற்று. இதனை மாறாட்டு எனவும் அமையும்.

"இவைகொண் டிவையெனக் கீந்தன ரென்று
நவைதீர மொழிவது நவில்பரி மாற்றம்."

எனக் கொள்க.

ஆசியாமாறு:

"மிகைசேர்ந்த நாகமும் வெண்மதியுந் தம்மிற்
பகைதீர்ந்த மால்சடையோன் காப்ப--முகைமலரக்
கோழி யனுபமனன் கோரம் புலிவாழி
வாழிய மண்டலத்து வான்."

இஃது ஆசிப்பொருள் உணர்த்தினமையால், ஆசியென்க.

"அறநிலை மருங்கி னாசி யென்பது
புறநிலை வாழ்த்தெனப் புகன்றனர் புலவர்."

எனக் கொள்க.

விராவாவது, பல அலங்காரமும் படுவது.