கொங்குநாறு போதுசிந்தி வானுளோ ரிறைஞ்சிடக்
கோதிலா வறம்பகர்ந் தமர்ந்தகோன் குளிர்நிழற்
பொங்குதாது கொப்புளித்து வண்டுபாடு தேமலர்ப்
போதியெம் பிரானடிக்கள் போற்றில் வீட தாகுமே.'
இது பதின்சீர்க் கழிநெடிலடியான் வந்த செய்யுள்.
'வீடுகொண்ட நல்லறம் பகர்ந்தமன் பதைக்கெலாம் |
விளங்குதிங்க ணீர்மையால் விரிந்திலங்கும் வன்பினோன் |
மோடுகொண்ட வெண்ணுரைக் கருங்கடற் செழுஞ்சுடர் |
முளைத்தெழுந்த தென்னலாய் முகிழ்ந்திலங்கு போதியி |
னாடுகின்ற மூவகைப் பவங்கடந்து குற்றமான |
வைந்தொடங்கொர் மூன்றறுத்த நாதனாண் மலர்த்துணர்ப் |
பீடுகொண்ட வார்தளிர்ப் பிறங்குபோதி யானையெம் |
பிரானைநாளு மேத்துவார் பிறப்பிறப்பி லார்களே.' |
இது பதினொருசீர்க் கழிநெடிலடியான் வந்த செய்யுள். இதின் மேற்பட்டனவெல்லாம் இரட்டை விருத்தம் என்க.
(3)
110. மயங்கி வரும் மோனை எழுத்துக்கள்
முன்னிரண் டாவியு மீறுமை யும்மோனை; முன்னவற்றின்
பின்னிரண் டாவியு மேழுமெட் டும்மோனை; ஆறுமைந்தும்
பன்னிரண் டாமுயிர் முன்னிரண் டும்மோனை; பண்ணுந்தச்சப்
பின்னிரண் டாநஞ மவ்வும்வவ் வும்மோனை பெண்ணணங்கே!
(இ - ள்.) முன்படைய நின்ற அ ஆ என்னும் இரண்டுயிரும், ஒள என்னும் இறுதியுயிரும், ஐகாரவுயிரும் ஆக இந்நான்குயிரும் வந்து, தம்முள் ஒன்றுக்கொன்று மோனை எனப்படும்; முன்பு சொன்ன அ ஆவின் பின்பு நின்ற இ ஈ என்னும் இரண்டுயிரும், ஏழாமுயிரும், எட்டாமுயிரும் ஆகிய இந்நான்குயிருந் தம்முள் ஒன்றுக்கொன்று மோனை எனப்படும்; ஆறாமுயிரும், ஐந்தாமுயிரும், பன்னிரண்டாமுயிரின் முன்பு நின்ற இரண்டுயிரும் ஒன்றுக்கொன்று மோனை எனப்படும்; தகாரமும், சகாரமுந் தம்முள் மோனையாம்; ஞகாரமும், நகாரமுந் தம்முள் மோனையாம். மகரமும், வகரமுந் தம்முள் மோனையாம். (எ-.று.)
'இஃது இவ்விடத்துச் சொல்ல வேண்டியது என்னை?' எனின், இரு சீரான் வந்த குறளடியும், முச்சீரான் வந்த சிந்தடியும், நாற்சீரான் வந்த அளவடியும், ஐஞ்சீரான் வந்த நெடிலடியும், ஐஞ்சீரின் மிக்கு வந்த கழிநெடிலடியும் ஆமாறு சொல்லிய பாதங்