இதனால் உவமை அலங்காரத்தைப் பிறவாற்றினால் விரித்து விகற்பிப்பதாவதோர் கூற்றினைச் சொல்லுகின்றான்.

(இ-ள்.) ஒப்பிலுவமையும், இழிவுயர்வுப் புகழ்ச்சியுவமையும், உயர்விழிவுப் புகழ்ச்சியுவமையும், சமவுவமையும், தலைப்பெயன்மரபிற் சார்ந்துவருமுவமையும், கூற்றுவமையும், தொகையுவமையும், விரியுவமையும், உறழ்ந்துவரலுவமையும், ஒருவழியொப்பினொரு பொருண்மொழிதலுவமையும், சினைமுதலொப்புவமையும், ஒப்புமறையுவமையும் என உவமையை இன்னும் பிறவாற்றான் விகற்பிப்பர் (எ-று.)

இப்பெயர்களிற் செய்யுட்சுவை நோக்கிக் கடை குறைந்தனவும் உரையிற்கோடல் என்னுந் தந்திரவுத்தியாற்கொள்க.

ஒப்பிலுவமை வருமாறு:-

"செங்குவளை போலா கருநிறத்த சேயரிக்க
ணங்குவளைக் காரிதழு மாங்கொவ்வா--செங்குவளைத்
தண்மலரே நாறுந் தமனியப்பூங் கோதாய்! நின்
கண்மலரே போலுமுன் கண்."

இது மற்றோருவமை இல்லாமையால், ஒப்பிலுவமையாயிற்று.

¹"உருவுகண் டெள்ளாமை வேண்டு முருள்பெருந்தேர்க்
கச்சாணி யன்னா ருடைத்து."

இது இழிந்தவுவமையின் உயர்ந்ததனைப் புகழ்ந்தமையால், இழிவுயர்புப்புகழ்ச்சியுவமையாயிற்று.

"மலையொக்கும் யானை."

என்பது உயர்ந்த உவமையை இழிந்ததனோடொப்பித்துப் புகழ்ந்தமையால், உயர்விழிவுப்புகழ்ச்சியாயிற்று.

"தந்தையை யொக்கும் மகன்."

என்பது சமவுவமையாயிற்று.

தலைப்பெயன்மரபிற் சார்ந்து வருமுவமை வருமாறு:-

"தாமருவு கின்றாரிப் பைங்கிளியார் தாமிருந்து
காமருபூந் தாதுதிர்க்குங் காரெருமை--தாமருகே
பொன்னுரைகற் போற்றோன்றுங் பூம்புனனீர் நாடென்பே
ரென்னுரைகற் பார்போ லிருந்து."

1. திருக்குறள், 667.