::TVU::

எழுத்திலக்கணம்

026

என்ற கருத்தான் இவ்வாறு இவ்வாசிரியர் முந்துநூல்களோடு முரண்படக் கூறினார். இது இலக்கண வரலாற்றில் தர்க்கரீதியாக வளர்ந்த கருத்து வளர்ச்சியாகும். இவை போன்றவைபற்றி யன்றோ முன்னால் பாயிரத்திலேயே, “முன்னோர்மொழியைப் பெருக்கிக் குறுக்கி மொழிவதன்றே^”1 என்றார். இவர் ஆய்தம் “மெய்போலும்” என்றாரன்றி “மெய்யே” எனக் கொள்ளவில்லை. இது மெய்யெழுத்துக்களைப்பற்றி,

“	உயிர்ஒலி பிறழ்தற்கு ஆதரம் ஆகி
	அதனொடு கூடின் தொனிப்பது ஆகி
	ஆய்தம் என்கைக்கு அண்ணி தாகிக்
	கிடக்கும் என்றே கிளத்தினர் புலவோர்^”2

என இவர் கூறியதால் தெளிவாகிறது. தொல்காப்பியரும் “குறியதன் முன்னர்” என்னும் நூற்பாவில் ஆய்தப்புள்ளி என்றே குறிப்பிடுகிறார்.³ இளம்பூரணர் இதன் உரையில் ”புள்ளி என்றதனான் ஆய்தத்தை மெய்ப்பாற்படுத்துக் கொள்க^”4 என்றும், நச்சினார்க்கினியர் “ஆய்தப்புள்ளி-ஆய்தமாகிய ஒற்று^”5 என்றும் உரைக்கின்றனர்.

ஆய்தம் பற்றிய இந்நூலாசிரியர் கருத்து இந்நூல் 92ஆம் நூற்பா உரையில் மேலும் கூறப்படும்.

இனி அடுத்து நிறுத்தமுறையானே மெய்யெழுத்துகள் கூறப்பெறும்.

(14)

3. மெய் எழுத்து

15.	ஒற்றின் சிரந்தொறும் ஒன்றா ஒருசுழி
	வைத்து வரைதரில் மருட்டா; அன்றெனில்
	அகரம் சார்உயிர் மெய்எனப் பிறழும்;
	அதனால் அவற்றின் வடிவே அறைகுதும்;
	அவற்றின் தொனிதொறும் ஆவியும் உடலும்