| தாய்ய, தான்ன என நின்று, தான என வரும் பிறழ் சந்தமும், தய்ய தன்ன எனப் பிறழ்ந்தவையும், இவ்வாறு மாறி வருவன அனைத்தையும் அலிப்பால் எனலாம் என்றவாறு. |
| தன்ன, தய்ய என்ற சந்தங்களில் முதல் எழுத்து நெடிலானால் அது தான்ன, தாய்ய ஆகாமல் தான எனவே ஒலிக்கும், (ஆன்நெய், தாய்மை) தய்ய தன்ன பிறழ்வ முன் அறுபத்தொன்றாம் நூற்பாவில் கூறப்பட்டது. இவ்வாறு பிறழ்ந்து வருவனவற்றையே அலிப்பால் என்கிறார். |
| முன் நூற்பாவில் கூறியது இயல்பாக வரும் சந்தங்களை, இது பிறழ்ந்து வந்தனவற்றை, இதுவே இரண்டிற்கும் உள்ள வேறுபாடு. |
| காது - இயல்பான தானச் சத்தம் - பெண்பால் |
| ஆன்நெய் - பிறழ்ந்த தானச் சத்தம் - அலிப்பால் |
| வள்ளி, கன்னி - இயல்பான தய்ய, தன்னச் சந்தம் - பெண்பால் |
| பொய்மை, பொய்ம்மை என மெய்மிக்கு வந்த தன்னச் சந்தம் - அலிப்பால், |
| பிறழ்வன அனைத்தும் என்றதனால், “தன்னவும் தய்யவும் சாற்றும் சொற்களில் ஒற்றின் பின்வரும் உயிர்மெய் வேறேல் சந்தி வேற்றுமையில் தன எனப்படுமே”1 என்ற பிறழ்ச்சியையும் கொள்க. (463) |
| 65. | தத்தா எனவரல் ஆதியைப் பெருக்கிக் | | | குசக்குலம் முதலிய கூறலும், பிறழ்ச்சியின் | | | நீட்சி பற்றிக் கன்மரம் ஆதிய | | | முதிர்அலி வகுத்தலும் முறையே ஆயினும் | | | பயனின்மை கருதிப் பகர்ந்திலம் அன்றே. |
|
| தத்தா, தந்தா, தனா என்பன போன்று ஈறு நீண்ட சந்தங்களைப் பலவாறாக விரித்துக் குயவர்களினம் என்று சொல்லலாம், கன்மரம் என்ற சொல் தன்ன என வந்த இடத்துப் |
|