முகப்பு

தொடக்கம்

அறுவகையிலக்கணம் 341 மாமியேசிட நாளுமேதுயில் சோகமாதியும் எண்ணியசேய்கொல்       பாவாணர் வாய்துதித்த தாதையார் சித்திமார்மனை சென்றன ராமவர் இட்டவேலைபு ரிந்தவர் பூவணை     மீதிலேவிளை யாடினாரென     ஓதினார்பலர் என்னசெய்மாறு சற்றுவாடினு முன்சகி யாதவர் நத்தினாலுமி ணங்குகி லாரெனொ     டாதிநாளையில் ஆணையாயிரம்     ஓதினாரிது புண்ணியமோசொல் செக்கர்வானொடு திங்களும் ஆழியும் மிக்குவேளும்மு னைந்திடும் வேளையில்     நீயும்வாய்விட லாகுமோசனி     யானபாவியும் உன்னையொவான்மெய்       சேராத கேள்வர்நட்ப ராவரோ செட்டிபோலஇ ருந்தவர் வேசியர் ஒட்டமீவது கண்டனை யேபல     பாலரீனிய மாதர்தோள்புணர்     வாரும்வாழ்வுறும் இந்நிலமீது கட்டுமீறும்உ டம்புள நான்உனை யிட்டுவாடுவ துந்தெரி வாய்ஒரு     காலம்நீயவர் ஆசையால்மடி     மீதிலேகொள நன்மொழிகோடி செப்புவாயென நம்பினன்; வேதியன் இட்டதோர்விதி யென்செயு மோவினி     வேறுதாரகம் ஏதுநீயல     தாகையாலொரு நன்னலமோது       தீராத காதல்வெப்பம் ஆறவே, ஒரு வண்ணத்தின் எட்டு தொங்கல்களையும் தனியே வரிசையாகத் தொகுத்தால் அது எதுகை மோனையுடனும் பொருள் தொடர்புடனும் கூடிய சந்தப்பாட்டாக அமையும், அது தொங்கல்களின் தொகுப்பாதலால் தொங்கற்றாழிசை

மேல்