பாலை பாடிய பெருங்கடுங்கோ. (பி -ம். ) 1.‘கானவர்’, ‘கணவர்தம்’; 2. ‘காண்மார்’
(ப-ரை.) தோழி -, கள்வர் - ஆறலை கள்வர், செப்பம் கொண்மார் - செப்பஞ் செய்யும் பொருட்டு, தம் பொன் புனை பகழி - இரும்பினால் செய்யப்பட்ட தம் அம்பை, உகிர் நுதி - நக நுனியிலே, புரட்டும் ஓசை போல -புரட்டுதலால் உண்டாகிய ஒலியைப் போல, செ கால் பல்லி - செம்மையாகிய காலை உடைய ஆண் பல்லியானது, தன் துணைபயிரும் - தன் துணையாகிய பெண் பல்லியை அழைத்தற்கு இடமாகிய, அம் கால் - அழகிய அடியை உடைய, கள்ளியங்காடு இறந்தோர் - கள்ளிகளை உடைய பாலையைக் கடந்து பொருள்வயிற் சென்ற தலைவர், உள்ளார் கொல் - நம்மை நினையாரோ?
(முடிபு) தோழி, காடிறந்தோர் உள்ளார்கொல்?
(கருத்து) தலைவர் விரைவில் வந்து விடுவர்.
(வி-ரை.) பொன் என்றது இரும்பை; ‘‘பொன்னிற் புனை தோட்டியான்’’, ‘‘விளங்குபொன் னெறிந்த நலங்கிளர் பலகை’’(புறநா.14:3, 15:12) என்பவற்றையும் அவற்றின் உரைகளையும், ‘‘மின்னுந் தமனியமும் வெற்றிரும்பு மொன்றாகிப், பொன்னின் பெயர்படைத்தாற் போலாதே’’(தொல்.புறத்.35, ந.மேற்.) என்பதையும் பார்க்க. செப்பம் என்றது இங்கே கூர்மையை, பலகாலும் வழிப்போவாரை எய்து மழுங்கியதாதலின் அம்பு செப்பங்கொள்ள வேண்டுவதாயிற்று; ‘‘கொடுவி லெயினர் பகழி மாய்க்கும்’’ (குறுந்.12:3) என்று முன்னும் கூறப்பட்டது. பயிர்தல் - அழைத்தல்; ‘‘புலம்புதரு குரல புறவுப்பெடை பயிரும், அத்தம்’’ (குறுந்.79:4-5.) அங்காற்கள்ளி என்றாள், அகில் உண்டாதலின்; ‘‘அகில்படு கள்ளியங் காடிறந் தோரே’(ஐங். அதிகப்பாட்டு) பாலை நிலத்தில் உள்ள கள்ளியில் பல்லி இருந்து ஒலிக்கும் செய்தி,
| ‘‘கள்ளி முள்ளரைப் பொருந்திச் செல்லுநர்க் |
| குறுவது கூறுஞ் சிறுசெந் நாவின் |
| மணியோர்த் தன்ன தெண்குரற் |
| கணிவாய்ப் பல்லிய காடிறந் தோரே’’ (அகநா. 151:12-5) |
பல்லி தன் துணையை அழைக்கும் பாலை நிலத்தில் செல்பவர் அது கேட்டு நின்னை நினைந்து மீண்டு வருவர்; ஆதலின் நீ ஆற்றி இருப்பாயாக என்பது குறிப்பு.
ஒப்புமைப் பகுதி1. உள்ளார்கொல்லோ தோழி: குறுந். 67:1, 232:1; நற். 241:1; ஐங். 456:1, அதிகப்பாடல் 1;4; அகநா. 235:2; 4. செங்காற் பல்லி; கலித். 11: 21; சீவக. 1909.
(16)