(ப-ரை.) தோழி, முல்லை முகை முற்றின - முல்லைக்கொடிகளில் அரும்பு முதிர்ந்தன; தண் கார் வியல் புனம்முல்லையொடு தகைமுற்றின - தண்ணிய கார்காலத்தைஏற்ற அகன்ற முல்லை நிலங்கள் முல்லை மலர்களோடுஅழகு முதிர்ந்தன; என் மாண் நலம் குறித்து - எனதுமாட்சிமைப் பட்ட அழகைக் கெடுத்தலை எண்ணி, மாலைவந்தன்று - மாலைக் காலம் வந்தது; வால் இழை நெகிழ்த்தோர்வாரார் - என்னைப் பிரிந்து என் தூய ஆபரணங்களைநெகிழச் செய்த தலைவர் இன்னும் வந்தாரல்லர்.
(முடிபு) முல்லை முகை முற்றின; புனம் தகை முற்றின; மாலைவந்தன்று; இழை நெகிழ்த்தோர் வாரார்.
(கருத்து) கார்காலம் வந்த பின்பும் தலைவர் வந்திலர்.
(வி-ரை.) தகை - தகுதி; முல்லைத் திணையென்னும் தகுதியைமுல்லை மலர்களால் பெற்றதென்றலுமாம். தலைவன் பிரிவினால்தலைவியின் உடல் மெலிந்தது. அதனால் இழைகள் நெகிழ்ந்தன. தன்மெலிவினால் இழைகள் நெகிழ்ந்தனவேயன்றி அவை குற்றமுடையனவல்ல வென்பாள் ‘வாலிழை’ என்று சிறப்பித்தாள். ‘கார்காலத்தைக்கண்டு வருந்தினேன்; அக் கார்ப் பருவத்திலும் காமம் மலர்வதற்குரிய மாலையைக் கண்டு பின்னும் வருந்தினேன்’ என்பாள் அவற்றை அடையவே கூறினாள். வந்தன்று - வந்தது. நலங்குறித்து வந்ததென்று நலத்தையழித்தல் குறித்து வந்த தென்றவாறு; “பகைவர்ச் சுட்டிய படைகொ ணோன்விரல்” (முல்லைப். 77) என்பது போல.
ஒப்புமைப் பகுதி 1. முல்லை கார்காலத்தில் அரும்புதல் : குறுந். 126: 3-5.ஒப்பு.
1-2. முல்லை, கார், புனம் : குறுந். 186: 1-2.
3. வாலிழை : குறுந். 45:2.
இழை நெகிழ்த்தல் : (குறுந். 358:1); “விறலிழை நெகிழ்த்த வீவருங்கடுநோய்” (குறிஞ்சிப். 3); “இழைநெகிழ் பருவரல்”, “புனையிழைஞெகிழ்த்த புலம்புகொ ளவலமொடு” (நற். 70:9, 348:7); “இழைநெகிழ்செல்லல்”, “இழைநிலை நெகிழ”, ‘‘இழைநெகிழ் செல்லலுறீஇ”, “வில்லிழைநெகிழ” (ஐங். 25:4, 310:2, 315:3, 318:2); “பாசிழை ஞெகிழ”(பதிற். 68:15); “திருந்திழை நெகிழ்ந்தன”, “வீங்கிழை நெகிழச் சாஅய்”,“திருந்திழை நெகிழ்ந்து” (அகநா. 206:16, 251:3, 255:17,387:11.)
3-4. தலைவர் வாரார், மாலை வந்தது : குறுந். 155: 3-7, ஒப்பு.
(188)