உகாய்க்குடிகிழார் (பி-ம். உகாய்க்குடிக்கிழார்). (ப-ரை.) நெஞ்சே---, ஈதலும் - இரவலர்க்குக் கொடுத்தலும், துய்த்தலும் - இன்பங்களை அனுபவித்தலும், இல்லோர்க்கு - பொருளில்லாத வறியவர்க்கு, இல் என - இல்லையென்று கருதி, செய்வினை - பொருள் செய்தற்குரிய செயல்களை, கைம்மிக எண்ணுதி - மிக எண்ணாநின்றாய்; அ வினைக்கு - அச்செயல் செய்தற்குத் துணையாக, அ மா அரிவையும் - அழகிய மாமை நிறத்தையுடைய தலைவியும், வருமோ - வருவாளோ? எம்மை உய்த்தியோ - எம்மை மட்டும் செலுத்துகின்றாயோ? உரைத்திசின் - சொல்லுவாயாக.
(முடிபு) நெஞ்சே, செய்வினை எண்ணுதி; அரிவையும் வருமோ? எம்மை உய்த்தியோ? உரைத்திசின்.
(கருத்து) இவளைப் பிரிந்து செல்லுதல் இயலாதது.
(வி-ரை.) ஈந்து எஞ்சியவற்றையே துய்த்தல் இல்வாழ்வான் கடப்பாடாதலின் ஈதலை முன்னர்க் கூறினான்; "விருந்தோம்பி, மிச்சின் மிசைவான்" (குறள். 85) என்பதை ஓர்க. ஈதலாகிய அறமும் துய்த்தலாகிய இன்பமும் பொருளால் ஆகுமாதலின் அம்முறை பற்றிக் கூறினானெனலுமாம்; "வடுவிலா வையத்து மன்னிய மூன்றில் நடுவண தெய்த விருதலையுமெய்தும்" (நாலடி. 114); "ஆராயிற் றானே யறம்பொருளின்பமென், றாரா ரிவற்றி னிடையதனை யெயெதுவார், சீராரிருதலையு மெய்துவர்" (திவ். சிறிய திருமடல், 3-4). இல்லோர் - பொருளில்லாதவர் (குறுந். 120:1); பொருளின்மையையே இன்மையென்றும், பொருளில்லோரையே இல்லோரென்றும் வழங்குதல் மரபு. இல்லோர்க்கென்பதற்கு வேற்றுநாட்டுக்குச் சென்று பொருண்முயற்சி செய்யாமல் இல்லிலே தங்கியிருப் பாருக்கெனலுமாம்; "செறுவோர் செம்மல் வாட்டலுஞ் சேர்ந்தோர்க், குறுமிடத் துய்க்கு முதவி யாண்மையும், இல்லிருந்தமைவோர்க் கில்லென் றெண்ணி" (அகநா. 231 : 1-3) என்பதைக் காண்க. இல்லோர்க்கு இல்லென என்ற குறிப்பால் செய்வினை யென்பது பொருள் செய்வினையைச் சுட்டியது. உரைத்திசின்: சின், முன்னிலையசை; "உரைத்திசிற் றோழி" (குறிந். 302:1); இதன் இலக்கணம், "மியாயிக மோமதி இகுஞ்சினென்னும், ஆவயி னாறும் முன்னிலை யசைச்சொல்" (தொல். இடை. 26) என்பது.
'நெஞ்சே, நீ பொருள் செய்யும்பொருட்டு வேற்றுநாட்டுக்குப் போக எண்ணுகின்றாய்; அங்கே இத்தலைவி வருவாளோ? வாராளாகலின் நான் மட்டும் போகவேண்டும்; இவளைப் பிரிந்து நான் செல்ல ஆற்றேனன்றே' என்று கூறித் தலைவன் செலவழுங்கினான். இங்ஙனம் அழுங்கியது செல்லாமலே இருத்தற்கன்று; தன் மனத்திலுள்ள பேரன்பைப் புலப்படுத்தி ஒருவகையால் அவளை ஆற்றுவித்துப் பின்பு பிரிவதே அவன் கருத்து; இதுவே புலனெறி வழக்கமென்பது, "செலவிடை யழுங்கல் செல்லாமை யன்றே, வன்புறை குறித்த றவிர்ச்சி யாகும்" (தொல். கற்பு. 44) என்பதனால் அறியலாகும்.
(மேற்கோளாட்சி) மு. இன்மையது இளிவைத் தலைவன் நெஞ்சிற்குக் கூறியது; இது (பொருள் வயிற்பிரிவு) வணிகர்க்கே யுரியது (தொல். அகத். 41, ந.); தலைவியை வருகின்றாளன்றேயெனக் கூறித் தலைவன் செலவழுங்கியது (தொல். கற்பு. 5); மறுத்துரைப்பதுபோல நெஞ்சினை இளிவரல்பற்றிக் கூறியது (தொல். பொருளியல், 2, ந.).
ஒப்புமைப் பகுதி 1. இல்லோர்க்கு ஈதல் இல்லை: "இருள்படு நெஞ்சத் திடும்பை தீர்க்கும், அருணன் குடைய ராயினு மீதல், பொருளில் லோர்க்கஃ தியையா தாகுதல், யானு மறிவென் மன்னே" (அகநா. 335:1-4); அகநா.231: 1-3. 1-5 இல்லோர்க்குத் துய்த்தல் இல்லை: (குறுந். 120:1); "வறியாரிருமை யறியார்" (திருச்சிற். 333). இல்லோர்க்கு ஈதலும் துய்த்தலும் இல்லை: "இசையு மின்பமு மீதலு மூன்றும், அசைவுட னிருந்தோர்க் கரும்புணர் வின்மென" (நற். 214:1-2).
2. கைம்மிகல் :நற்.39:3; கலி.46:23, 58:7, 107:24.
1-2."அரிதாய வறனெய்தி யருளியோர்க் களித்தலும், பெரிதாயபகைவென்று பேணாரைத் தெறுதலும், புரிவமர் காதலிற் புணர்ச்சியுந் தருமெனப், பிரிவெண்ணிப் பொருள்வயிற் சென்றநங் காதலர்" (கலி. 11: 1-4). அம்மாவரிவை: புறநா. 349:5; குறள்.1107.2-3: குறுந்.347: 4-6. 3. 4.உரைத்திசினெஞ்சே: நற். 03:1.
(63)