111. நெய்தல்

	அத்த இருப்பைப் பூவின் அன்ன
	துய்த் தலை இறவொடு தொகை மீன் பெறீஇயர்,
	வரி வலைப் பரதவர் கரு வினைச் சிறாஅர்,
	மரல் மேற்கொண்டு மான் கணம் தகைமார்
5	வெந் திறல் இளையவர் வேட்டு எழுந்தாங்கு,
	திமில் மேற்கொண்டு, திரைச் சுரம் நீந்தி,
	வாள் வாய்ச் சுறவொடு வய மீன் கெண்டி,
	நிணம் பெய் தோணியர் இகு மணல் இழிதரும்
	பெருங் கழிப் பாக்கம் கல்லென
10	வருமே-தோழி!-கொண்கன் தேரே.	உரை

112. குறிஞ்சி

	விருந்து எவன்செய்கோ-தோழி!-சாரல்
	அரும்பு அற மலர்ந்த கருங் கால் வேங்கைச்
	சுரும்பு இமிர் அடுக்கம் புலம்பக் களிறு அட்டு,
	உரும்பு இல் உள்ளத்து அரிமா வழங்கும்
5	பெருங் கல் நாடன் வரவு அறிந்து, விரும்பி,
	மாக் கடல் முகந்து, மணி நிறத்து அருவித்
	தாழ் நீர் நனந் தலை அழுந்து படப் பாஅய்,
	மலை இமைப்பது போல் மின்னி,
	சிலை வல் ஏற்றொடு செறிந்த இம் மழைக்கே?	உரை

113. பாலை

	உழை அணந்து உண்ட இறை வாங்கு உயர்சினைப்
	புல் அரை இரத்திப் பொதிப் புறப் பசுங் காய்
	கல் சேர் சிறு நெறி மல்கத் தாஅம்
	பெருங் காடு இறந்தும், எய்த வந்தனவால்-
5	''அருஞ் செயல் பொருட் பிணி முன்னி, யாமே
	சேறும், மடந்தை!'' என்றலின், தான் தன்
	நெய்தல் உண்கண் பைதல் கூர,
	பின் இருங் கூந்தலின் மறையினள், பெரிது அழிந்து,
	உதியன் மண்டிய ஒலி தலை ஞாட்பின்
10	இம்மென் பெருங் களத்து இயவர் ஊதும்
	ஆம்பல்அம் குழலின் ஏங்கி,
	கலங்கு அஞர் உறுவோள் புலம்பு கொள் நோக்கே!	உரை

114. குறிஞ்சி

	வெண் கோடு கொண்டு வியல் அறை வைப்பவும்,
	பச்சூன் கெண்டி வள் உகிர் முணக்கவும்,
	மறுகுதொறு புலாவும் சிறுகுடி அரவம்
	வைகிக் கேட்டுப் பையாந்திசினே;
5	அளிதோ தானே-தோழி!-அல்கல்
	வந்தோன்மன்ற குன்ற நாடன்;
	துளி பெயல் பொறித்த புள்ளித் தொல் கரை
	பொரு திரை நிவப்பின் வரும் யாறு அஞ்சுவல்;
	ஈர்ங் குரல் உருமின் ஆர் கலி நல் ஏறு
10	பாம்பு கவின் அழிக்கும் ஓங்கு வரை பொத்தி,
	மையல் மடப் பிடி இனைய,
	கை ஊன்றுபு இழிதரு களிறு எறிந்தன்றே.	உரை

115. முல்லை

	மலர்ந்த பொய்கைப் பூக் குற்று அழுங்க
	அயர்ந்த ஆயம் கண் இனிது படீஇயர்,
	அன்னையும் சிறிது தணிந்து உயிரினள்; ''இன் நீர்த்
	தடங் கடல் வாயில் உண்டு, சில் நீர்'' என,
5	மயில் அடி இலைய மாக் குரல் நொச்சி
	மனை நடு மௌவலொடு ஊழ் முகை அவிழ,
	கார் எதிர்ந்தன்றால், காலை; காதலர்
	தவச் சேய் நாட்டர்ஆயினும், மிகப் பேர்
	அன்பினர்-வாழி, தோழி!-நன் புகழ்
10	உலப்பு இன்று பெறினும் தவிரலர்;
	கேட்டிசின் அல்லெனோ, விசும்பின் தகவே?	உரை

116. குறிஞ்சி

	''தீமை கண்டோர் திறத்தும்பெரியோர்
	தாம் அறிந்து உணர்க'' என்பமாதோ;
	வழுவப் பிண்டம் நாப்பண் ஏமுற்று,
	இரு வெதிர் ஈன்ற வேல் தலைக் கொழு முளை,
5	சூல் முதிர் மடப் பிடி, நாள் மேயல் ஆரும்
	மலை கெழு நாடன் கேண்மை, பலவின்
	மாச் சினை துறந்த கோள் முதிர் பெரும் பழம்
	விடர் அளை வீழ்ந்து உக்காஅங்கு, தொடர்பு அறச்
	சேணும் சென்று உக்கன்றே அறியாது
10	ஏ கல் அடுக்கத்து இருள் முகை இருந்த
	குறிஞ்சி நல் ஊர்ப் பெண்டிர்
	இன்னும் ஓவார், என் திறத்து அலரே!	உரை

117. நெய்தல்

	பெருங் கடல் முழங்க, கானல் மலர,
	இருங் கழி ஓதம் இல் இறந்து மலிர,
	வள் இதழ் நெய்தல் கூம்ப, புள் உடன்
	கமழ் பூம் பொதும்பர்க் கட்சி சேர,
5	செல் சுடர் மழுங்கச் சிவந்து வாங்கு மண்டிலம்
	கல் சேர்பு நண்ணிப் படர் அடைபு நடுங்க,
	புலம்பொடு வந்த புன்கண் மாலை
	அன்னர் உன்னார் கழியின், பல் நாள்
	வாழலென்-வாழி, தோழி!-என்கண்
10	பிணி பிறிதாகக் கூறுவர்;
	பழி பிறிதாகல் பண்புமார் அன்றே.	உரை

118. பாலை

	அடைகரை மாஅத்து அலங்கு சினை பொலியத்
	தளிர் கவின் எய்திய தண் நறும் பொதும்பில்,
	சேவலொடு கெழீஇய செங் கண் இருங் குயில்
	புகன்று எதிர் ஆலும் பூ மலி காலையும்,
5	''அகன்றோர்மன்ற நம் மறந்திசினோர்'' என,
	இணர் உறுபு, உடைவதன்தலையும் புணர்வினை
	ஓவ மாக்கள் ஒள் அரக்கு ஊட்டிய
	துகிலிகை அன்ன, துய்த் தலைப் பாதிரி
	வால் இதழ் அலரி வண்டு பட ஏந்தி,
10	புது மலர் தெருவுதொறு நுவலும்
	நொதுமலாட்டிக்கு நோம், என் நெஞ்சே!	உரை

119. குறிஞ்சி

	தினை உண் கேழல் இரிய, புனவன்
	சிறு பொறி மாட்டிய பெருங் கல் அடாஅர்,
	ஒண் கேழ் வயப் புலி படூஉம் நாடன்
	ஆர் தர வந்தனன் ஆயினும், படப்பை
5	இன் முசுப் பெருங் கலை நன் மேயல் ஆரும்
	பல் மலர்க் கான் யாற்று உம்பர், கருங் கலை
	கடும்பு ஆட்டு வருடையொடு தாவன உகளும்
	பெரு வரை நீழல் வருகுவன், குளவியொடு
	கூதளம் ததைந்த கண்ணியன்; யாவதும்
10	முயங்கல் பெறுகுவன் அல்லன்;
	புலவி கொளீஇயர், தன் மலையினும் பெரிதே.	உரை

120. மருதம்

	தட மருப்பு எருமை மட நடைக் குழவி
	தூண் தொறும் யாத்த காண்தகு நல் இல்,
	கொடுங் குழை பெய்த செழுஞ் செய் பேதை
	சிறு தாழ் செறித்த மெல் விரல் சேப்ப,
5	வாளை ஈர்ந் தடி வல்லிதின் வகைஇ,
	புகை உண்டு அமர்த்த கண்ணள், தகை பெறப்
	பிறை நுதல் பொறித்த சிறு நுண் பல் வியர்
	அம் துகில் தலையில் துடையினள், நப் புலந்து,
	அட்டிலோளே அம் மா அரிவை-
10	எமக்கே வருகதில் விருந்தே! சிவப்பாள் அன்று,
	சிறு முள் எயிறு தோன்ற
	முறுவல் கொண்ட முகம் காண்கம்மே.	உரை