மருப்பின்கண்  முத்துண்டா மென்ப வாகலின், “முத்துடை   மருப்பின்
மழகளி”  றென்றார்.  மழகளி  றாயினும்  மதஞ் செறிந்து போர் வெறி
மிக்குச்  செருக்குதல்  தோன்ற,  “பிளிற”  என்றார்.  கடுந்தார் - மிக
விரைந்து  முன்னேறிச்  செல்லும் தூசிப்படை. துய்த்தலை,  முடிவிடம்;
எல்லையுமாம்.  துவர் போக, கடை போக; முற்றவும் என்றபடி;  “துவர
முடித்த  துகளறு  முச்சி” (முருகு. 26) என்புழிப் போல துவர் போகப்
பொருது  என  ஒருசொல் வருவிக்க; பாணரும் பொருநரும் கூத்தரும்
பிறருமாகி   இரவலர்  சுற்றம்,  பொருது  பெறும்  அருங்கலம்  வீரர்
கொடுக்கப்  பெறுதலின்,  “பெருக்கிளை  யுவப்ப” என்றும்,  இரப்பவர்
இன்முகங்  காணு மளவும் ஈத்த வழியும் பெற்ற பொருள்  குறையாமை
தோன்ற  “ஈத்தான்  றானா  விடனுடை  வளன்”  என்றும்  கூறினார்.
துளங்கு குடி திருத்தல், செம்மையுடைமையின் பயனாகிய  இறைமாட்சி
எல்லாம் என்றது, குணம் பலவும் எஞ்சாமற் றழீஇ நின்றது. இவனொடு
பொரக்   கருதும்  பகைவேந்தர்,  இவனுடைய  குணஞ்  செயல்களை
எண்ணி,   தாம்   பெறக்   கருதும்   வெற்றி  குறித்துக்  கழங்கிட்டு
நோக்குமிடத்து,  அவர்க்கு  வெற்றியுண்டாமெனக்  காட்ட,  அதனால்
உளங்கொண்    டெழுந்து    முடிவில்   வெற்றி   பெறாது  கழங்கு
பொய்த்ததென் றெண்ணியஞ்சி யொடுங்குகின்றார்களாதலால், “எல்லாம்
எண்ணின்  இடுகழங்கு தபுந” என்றார். தபுதற்குக்  காரணமானவனைத்
தபுநன்   என்றார்   இக்காலத்தே   சிலவற்றை  யெண்ணுபவர்,  தம்
கைவிரலிட்டு   எண்ணுவது   போலப்  பண்டைக்காலத்தே  கழற்காய்
கொண்டு  எண்ணுதல்  மரபு  போலும்.  அதனால்  எண்ணுதற் கிட்ட
கழங்கினும்  இவன்  குணம்  பலவாய் விரிந்து நிற்றலால், “இடுகழங்கு
தபுந”  என்றா  ரென்றுமாம்.  தபுந  வென்பது,  பெயர்த்   திரிசொல்.
பழையவுரைகாரர்  “இடுகழங்கு  தபுந  வென்றது, இடுகழங்கும் அலகு
தபுதற்குக்   காரணமாக  இருப்பவ  னென்றவா”  றென்பர்.  வேந்தர்
தீப்போலும்  சினமுடையராதல்  பற்றி, அவரைச் சேர்ந்தொழுகுவோர்,
“அகலாது   அணுகாது   தீக்காய்வார்”   போல  ஒழுகுப  வாதலின்,
அவர்பால்  பொறைக்  குணம்  காண்டல்  அரிதென்பது  பெறப்படும்.
படவே,   அவர்பால்  அது  மிக்குத்  தோன்றுமாயின்  சான்றோர்க்கு
வியப்பு மிகுமாகலின், “கொன்னொன்று மருண்டனென்” என்றார்.  இது
பிறன்பால்  தோன்றிய புதுமை பொருளாகப் பிறந்த மருட்கை.  கொன்,
பெருமை,     சினம்     காரணமாகச்     செய்யும்     அடுபோர்க்
கொற்றவனாயினும்,  நின்பால்  சினவாமைக்  கேதுவாகிய  பொறுமைக்
குணம் மிக்கு நின்று என் அறிவை மருட்டுகின்ற தென்பார்,  “மருண்ட
னென்” என்றொழியாது “அடு போர்க் கொற்றவ” என்றார்.  

10 - 17. நெடுமிடல்..............பெரிதே.  

உரை : கொடு    மிடல்    துமிய -   தான்   செய்த   கொடிய
போர்த்தொழில் பயன்படாது  கெடவே;  நெடுமிடல்  சாய -  நெடுமிட
லஞ்சியென்பான் பட்டானாக;   பெரு   மலை   யானையொடு பெரிய
மலைபோன்ற யானைப்படை      கொண்டு    சென்று;  புலம்  கெட
இறுத்து - அவனாட்டு விளைபுலங்கள்  கெடுமாறு    தங்கி; தடந்தாள
நாரை  -  பெரிய கால்களையுடைய  நாரைகள்; படிந்து இரை கவரும்
-  கழனி  நீர்க்குட்  படிந்து  தமக்குரிய    இரையாகிய  மீன்களைக்
கவர்ந்துண்ணும்;  முடந்தை நெல்லின் கழையமல்