வென்ற விழிகளையும் மாவினது
தளிர்போன்ற நிறத்தினையும் நீண்ட
மெல்லிய மூங்கிலை ஒத்த தோளினையும் குறிய வளையலையும் உடைய
மகளிரது, ஆராக் காமம்- நுகர்ந்தமையாத காமவின்பத்தினை, வரை
அகத்து ஆர் பொழில் பாயல் இயைக்கும் வரையா நுகர்ச்சி -
மலைச்சாரலிலே பொருந்திய சோலையின் கண்ணே பூம்பாயலிலே
தலைவரோடு கூட்டாநின்ற களவுப் புணர்ச்சியினையும், அடியோர்
மைந்தர் அகலத்து அகலா அலர் ஞெமன் மகன்றில் நன்னர்ப் புணர்ச்சி
முற்றாக் காதல் முடியா நுகர்ச்சி - வரைந்துகொண்டு தங்கணவர்
அடியுறையும் மகளிர் தங்கணவர் மார்பகத்தினைப் பிரியாமல் மலரின்கண
் திரியும் மகன்றிற் பறவைகளின் நல்ல புணர்ச்சியை ஒத்த முதிர்தல்
இல்லாத காதலோடு ஒழியாத இன்ப நுகர்ச்சியினையும் உடைய, புலரா
மகிழ் - உலராத கற்பிற் புணர்ச்சியினையும், மறப்பு அறியாது நல்கும்
சிறப்பிற்று - மறவாமே காதலர்களுக்கு அளிக்கும் சிறப்பினையுடைத்து
என்றான்;
(வி-ம்.) 'தூதேய வண்டின் தொழுதிமூதூர் மதில் கம்பலைத்து'
என்றது தலைமக்கள் வருகையினைக் கூறியபடியாம்.
38. 'வடுவகிர்' என்பது தொடங்கிப், பரத்தையிற்
பிரிந்துவந்தானொரு தலைவன் கூற்றும் தலைவி கூற்றும் தோழி
கூற்றுமாய்க் கூறுமுகத்தானே மேலே திருப்பரங்குன்றத்தை
வாழ்த்துகின்றார்.
ஏய - ஏவப்பட்ட. தொழுதி - கூட்டம். முரல்வு - இசை.
மதில்
மூதூர் என மாறுக. கம்பலைத்தன்று - கம்பலையை உண்டாக்கியது.
வடுவகிர் - மாவடுவின் பிளப்பு. பணை - மூங்கில். குறுந்தொடி மகளிர்
என்றது களவொழுக்கமுடைய மகளிரை. வரையகத்து ஆர்பொழில் என
மாறுக. பூம்பாயலின்கண் என்க. முடியா நுகர்ச்சி - நுகர்ந்தது போதுமென
அமைதற்கியலாக் காம நுகர்ச்சி என்க. முற்றாக் காதல் - முதிர்ந்து
பதனழியாத காதல் என்க.
அடியோர் - வரைந்துகொண்டு கணவரோடு உடனுறையும்
கற்பொழுக்கமுடைய மகளிர். ஞெமல் - திரியும். மகன்றில் - ஒருவகைப்
பறவை. இப்பறவை ஒருசிறிதும் பிரிவினைப் பொறாது வருந்தும்
இயல்புடையன; இதனை, "பூவிடைப் படினும் யாண்டுகழிந் தன்ன நீர்
உறை மகன்றிற் புணர்ச்சி" (57) எனவரும் குறுந்தொகைச் செய்யுளானும்
உணர்க. புலரா மகிழ் - கெடாத இன்பம் என்க.
தலைவன் தலைவியை நோக்கித் திருப்பரங்குன்றம்
களவினும்
கற்பினும் காதலோர்க்கு மறவாது இன்பம் நல்கும் சிறப்புடைத்து என்று
கூறினான் என்க.
இதுகேட்ட தலைமகள் பொறாது புலந்து மேலே கூறுகின்றாள்:
47 - 50: இனிமன்னும் . . . . . . மாலைவரவு
(இ - ள்.) இனி ஏதிலர் மன்னும் நாறுதி - ஏடா!
நீ இப்பொழுது
அயல் மகளிருடைய மணத்தினை மிகவும் மணக்கின் |
|
|
|