| மணி நிற மலர்ப் பொய்கை, மகிழ்ந்து ஆடும் அன்னம் தன் |
| அணி மிகு சேவலை அகல் அடை மறைத்தென, |
| கதுமென, காணாது, கலங்கி, அம் மடப் பெடை |
| மதி நிழல் நீருள் கண்டு, அது என உவந்து ஓடி, |
| 5 | துன்னத் தன் எதிர் வரூஉம் துணை கண்டு, மிக நாணி, |
| பல் மலரிடைப் புகூஉம் பழனம் சேர் ஊர! கேள்: |
| நலம் நீப்பத் துறந்து எம்மை, நல்காய் நீ விடுதலின், |
| பல நாளும் படாத கண், பாயல் கொண்டு, இயைபவால்; |
| துணை மலர்க் கோதையார் வைகலும் பாராட்ட, |
| 10 | மண மனைத் ததும்பும் நின் மண முழ வந்து எடுப்புமே |
| அகல நீ துறத்தலின், அழுது ஓவா உண்கண், எம் |
| புதல்வனை மெய் தீண்ட, பொருந்துதல் இயைபவால்; |
| நினக்கு ஒத்த நல்லாரை நெடு நகர்த் தந்து, நின் |
| தமர் பாடும் துணங்கையுள் அரவம் வந்து எடுப்புமே |
| 15 | வாராய் நீ துறத்தலின், வருந்திய எமக்கு, ஆங்கே |
| நீர் இதழ் புலராக் கண் இமை கூம்ப இயைபவால்; |
| நேர் இழை நல்லாரை நெடு நகர்த் தந்து, நின் |
| தேர் பூண்ட நெடு நல் மான் தெள் மணி வந்து எடுப்புமே |
| என ஆங்கு |
| 20 | மெல்லியான் செவிமுதல் மேல்வந்தான் காலை போல், |
| எல்லாம் துயிலோ எடுப்புக நின் பெண்டிர் |
| இல்லின் எழீஇய யாழ் தழீஇ, கல்லா வாய்ப் |
| பாணன் புகுதராக்கால்! |