101. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! ''இம்மை
	நன்று செய் மருங்கில் தீது இல்'' என்னும்
	தொன்றுபடு பழமொழி இன்று பொய்த்தன்றுகொல்?
	தகர் மருப்பு ஏய்ப்பச் சுற்றுபு, சுரிந்த
5	சுவல் மாய் பித்தை, செங் கண், மழவர்
	வாய்ப் பகை கடியும் மண்ணொடு கடுந் திறல்
	தீப் படு சிறு கோல் வில்லொடு பற்றி,
	நுரை தெரி மத்தம் கொளீஇ, நிரைப் புறத்து
	அடி புதை தொடுதோல் பறைய ஏகி,
10	கடி புலம் கவர்ந்த கன்றுடைக் கொள்ளையர்,
	இனம் தலைபெயர்க்கும் நனந்தலைப் பெருங் காட்டு,
	அகல் இரு விசும்பிற்கு ஓடம் போல,
	பகலிடை நின்ற பல் கதிர் ஞாயிற்று
	உருப்பு அவிர்பு உளரிய சுழன்று வரு கோடை,
15	புன் கால் முருங்கை ஊழ் கழி பல் மலர்,
	தண் கார் ஆலியின், தாவன உதிரும்
	பனி படு பல் மலை இறந்தோர்க்கு
	முனிதகு பண்பு யாம் செய்தன்றோஇலமே!

102. குறிஞ்சி

	உளைமான் துப்பின், ஓங்கு தினைப் பெரும் புனத்துக்
	கழுதில், கானவன் பிழி மகிழ்ந்து வதிந்தென;
	உரைத்த சந்தின் ஊரல் இருங் கதுப்பு
	ஐது வரல் அசைவளி ஆற்ற, கை பெயரா,
5	ஒலியல் வார் மயிர் உளரினள், கொடிச்சி
	பெரு வரை மருங்கில் குறிஞ்சி பாட;
	குரலும் கொள்ளாது, நிலையினும் பெயராது,
	படாஅப் பைங் கண் பாடு பெற்று, ஒய்யென
	மறம் புகல் மழ களிறு உறங்கும் நாடன்;
10	ஆர மார்பின் அரி ஞிமிறு ஆர்ப்ப,
	தாரன், கண்ணியன், எஃகுடை வலத்தன்,
	காவலர் அறிதல் ஓம்பி, பையென
	வீழாக் கதவம் அசையினன் புகுதந்து,
	உயங்கு படர் அகலம் முயங்கி, தோள் மணந்து,
15	இன் சொல் அளைஇ, பெயர்ந்தனன் தோழி!
	இன்று எவன்கொல்லோ கண்டிகும் மற்று அவன்
	நல்காமையின் அம்பல் ஆகி,
	ஒருங்கு வந்து உவக்கும் பண்பின்
	இருஞ் சூழ் ஓதி ஒண் நுதற் பசப்பே?

103. பாலை

	நிழல் அறு நனந்தலை, எழால் ஏறு குறித்த
	கதிர்த்த சென்னி, நுணங்கு செந் நாவின்,
	விதிர்த்த போலும் அம் நுண் பல் பொறி,
	காமர் சேவல் ஏமம் சேப்ப;
5	முளி அரில் புலம்பப் போகி, முனாஅது
	முரம்பு அடைந்திருந்த மூரி மன்றத்து,
	அதர் பார்த்து அல்கும் ஆ கெழு சிறுகுடி,
	உறையுநர் போகிய ஓங்கு நிலை வியல் மனை,
	இறை நிழல் ஒரு சிறைப் புலம்பு அயா உயிர்க்கும்
10	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி; தம்வயின்
	ஈண்டு வினை மருங்கின் மீண்டோர்மன் என,
	நள்ளென் யாமத்து உயவுத்துணை ஆக
	நம்மொடு பசலை நோன்று, தம்மொடு
	தானே சென்ற நலனும்
15	நல்கார்கொல்லோ, நாம் நயந்திசினோரே?

104. முல்லை

	வேந்து வினை முடித்தகாலை, தேம் பாய்ந்து
	இன வண்டு ஆர்க்கும் தண் நறும் புறவின்
	வென் வேல் இளையர் இன்புற, வலவன்
	வள்பு வலித்து ஊரின் அல்லது, முள் உறின்
5	முந்நீர் மண்டிலம் ஆதி ஆற்றா
	நல் நால்கு பூண்ட கடும் பரி நெடுந் தேர்,
	வாங்குசினை பொலிய ஏறி; புதல
	பூங் கொடி அவரைப் பொய் அதள் அன்ன
	உள் இல் வயிற்ற, வெள்ளை வெண் மறி,
10	மாழ்கியன்ன தாழ் பெருஞ் செவிய,
	புன் தலைச் சிறாரோடு உகளி, மன்றுழைக்
	கவை இலை ஆரின் அம் குழை கறிக்கும்
	சீறூர் பல பிறக்கு ஒழிய, மாலை
	இனிது செய்தனையால் எந்தை! வாழிய!
15	பனி வார் கண்ணள் பல புலந்து உறையும்
	ஆய் தொடி அரிவை கூந்தற்
	போது குரல் அணிய வேய்தந்தோயே!

105. பாலை

	அகல் அறை மலர்ந்த அரும்பு முதிர் வேங்கை
	ஒள் இலைத் தொடலை தைஇ, மெல்லென
	நல் வரை நாடன் தற்பாராட்ட
	யாங்கு வல்லுநள்கொல் தானே தேம் பெய்து,
5	மணி செய் மண்டை தீம் பால் ஏந்தி,
	ஈனாத் தாயர் மடுப்பவும் உண்ணாள்,
	நிழற் கயத்தன்ன நீள் நகர் வரைப்பின்
	எம்முடைச் செல்வமும் உள்ளாள், பொய்ம் மருண்டு,
	பந்து புடைப்பன்ன பாணிப் பல் அடிச்
10	சில் பரிக் குதிரை, பல் வேல் எழினி
	கெடல் அருந் துப்பின் விடுதொழில் முடிமார்,
	கனை எரி நடந்த கல் காய் கானத்து
	வினை வல் அம்பின் விழுத் தொடை மறவர்
	தேம் பிழி நறுங் கள் மகிழின், முனை கடந்து,
15	வீங்கு மென் சுரைய ஏற்றினம் தரூஉம்
	முகை தலை திறந்த வேனிற்
	பகை தலைமணந்த பல் அதர்ச் செலவே?

106. மருதம்

	எரி அகைந்தன்ன தாமரைப் பழனத்து,
	பொரி அகைந்தன்ன பொங்கு பல் சிறு மீன்,
	வெறி கொள் பாசடை, உணீஇயர், பைப்பயப்
	பறை தபு முது சிரல் அசைபு வந்து இருக்கும்
5	துறைகேழ் ஊரன் பெண்டு தன் கொழுநனை
	நம்மொடு புலக்கும் என்ப நாம் அது
	செய்யாம்ஆயினும், உய்யாமையின்,
	செறிதொடி தெளிர்ப்ப வீசி, சிறிது அவண்
	உலமந்து வருகம் சென்மோ தோழி!
10	ஒளிறு வாட் தானைக் கொற்றச் செழியன்
	வெளிறு இல் கற்பின் மண்டு அமர் அடுதொறும்
	களிறு பெறு வல்சிப் பாணன் எறியும்
	தண்ணுமைக் கண்ணின் அலைஇயர், தன் வயிறே.

107. பாலை

	நீ செலவு அயரக் கேட்டொறும், பல நினைந்து,
	அன்பின் நெஞ்சத்து, அயாஅப் பொறை மெலிந்த
	என் அகத்து இடும்பை களைமார், நின்னொடு
	கருங் கல் வியல் அறைக் கிடப்பி, வயிறு தின்று
5	இரும் புலி துறந்த ஏற்றுமான் உணங்கல்,
	நெறி செல் வம்பலர் உவந்தனர் ஆங்கண்,
	ஒலிகழை நெல்லின் அரிசியொடு ஓராங்கு
	ஆன் நிலைப் பள்ளி அளை பெய்து அட்ட
	வால் நிணம் உருக்கிய வாஅல் வெண் சோறு
10	புகர் அரைத் தேக்கின் அகல் இலை மாந்தும்
	கல்லா நீள் மொழிக் கத நாய் வடுகர்
	வல் ஆண் அரு முனை நீந்தி, அல்லாந்து,
	உகு மண் ஊறு அஞ்சும் ஒரு காற் பட்டத்து
	இன்னா ஏற்றத்து இழுக்கி, முடம் கூர்ந்து,
15	ஒரு தனித்து ஒழிந்த உரனுடை நோன் பகடு
	அம் குழை இருப்பை அறை வாய் வான் புழல்
	புல் உளைச் சிறாஅர் வில்லின் நீக்கி,
	மரை கடிந்து ஊட்டும் வரைஅகச் சீறூர்
	மாலை இன் துணைஆகி, காலைப்
20	பசு நனை நறு வீப் பரூஉப் பரல் உறைப்ப,
	மண மனை கமழும் கானம்
	துணை ஈர் ஓதி என் தோழியும் வருமே.

108. குறிஞ்சி

	புணர்ந்தோர் புன்கண் அருளலும் உணர்ந்தோர்க்கு
	ஒத்தன்றுமன்னால்! எவன்கொல்? முத்தம்
	வரைமுதல் சிதறிய வை போல், யானைப்
	புகர் முகம் பொருத புது நீர் ஆலி
5	பளிங்கு சொரிவது போல் பாறை வரிப்ப,
	கார் கதம்பட்ட கண் அகன் விசும்பின்
	விடுபொறி ஞெகிழியின் கொடி பட மின்னி,
	படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	ஆர் உயிர்த் துப்பின் கோள் மா வழங்கும்
10	இருளிடைத் தமியன் வருதல் யாவதும்
	அருளான் வாழி, தோழி! அல்கல்
	விரவுப் பொறி மஞ்ஞை வெரீஇ, அரவின்
	அணங்குடை அருந் தலை பை விரிப்பவைபோல்,
	காயா மென் சினை தோய நீடிப்
15	பல் துடுப்பு எடுத்த அலங்கு குலைக் காந்தள்
	அணி மலர் நறுந் தாது ஊதும் தும்பி
	கை ஆடு வட்டின் தோன்றும்
	மை ஆடு சென்னிய மலைகிழவோனே.

109. பாலை

	பல் இதழ் மென் மலர் உண்கண், நல் யாழ்
	நரம்பு இசைத்தன்ன இன் தீம் கிளவி,
	நலம் நல்கு ஒருத்தி இருந்த ஊரே
	கோடு உழு களிற்றின் தொழுதி ஈண்டிக்
5	காடு கால்யாத்த நீடு மரச் சோலை
	விழை வெளில் ஆடும் கழை வளர் நனந்தலை,
	வெண் நுனை அம்பின் விசை இட வீழ்ந்தோர்
	எண்ணு வரம்பு அறியா உவல் இடு பதுக்கைச்
	சுரம் கெழு கவலை கோட்பால் பட்டென,
10	வழங்குநர் மடிந்த அத்தம் இறந்தோர்,
	கைப்பொருள் இல்லைஆயினும், மெய்க் கொண்டு
	இன் உயிர் செகாஅர் விட்டு அகல் தப்பற்குப்
	பெருங் களிற்று மருப்பொடு வரி அதள் இறுக்கும்
	அறன் இல் வேந்தன் ஆளும்
15	வறன் உறு குன்றம் பல விலங்கினவே.

110. நெய்தல்

	அன்னை அறியினும் அறிக; அலர்வாய்
	அம் மென் சேரி கேட்பினும் கேட்க;
	பிறிது ஒன்று இன்மை அறியக் கூறி,
	கொடுஞ் சுழிப் புகாஅர்த் தெய்வம் நோக்கி,
5	கடுஞ் சூள் தருகுவன், நினக்கே; கானல்
	தொடலை ஆயமொடு கடல் உடன் ஆடியும்,
	சிற்றில் இழைத்தும், சிறு சோறு குவைஇயும்,
	வருந்திய வருத்தம் தீர, யாம் சிறிது
	இருந்தனமாக, எய்த வந்து,
10	''தட மென் பணைத் தோள் மட நல்லீரே!
	எல்லும் எல்லின்று; அசைவு மிக உடையேன்;
	மெல் இலைப் பரப்பின் விருந்து உண்டு, யானும் இக்
	கல்லென் சிறுகுடித் தங்கின் மற்று எவனோ?''
	என மொழிந்தனனே, ஒருவன். அவற் கண்டு,
15	இறைஞ்சிய முகத்தெம் புறம் சேர்பு பொருந்தி,
	''இவை நுமக்கு உரிய அல்ல; இழிந்த
	கொழு மீன் வல்சி'' என்றனம், இழுமென.
	''நெடுங் கொடி நுடங்கும் நாவாய் தோன்றுவ
	காணாமோ?'' எனக் காலின் சிதையா,
20	நில்லாது பெயர்ந்த பல்லோருள்ளும்
	என்னே குறித்த நோக்கமொடு, ''நன்னுதால்!
	ஒழிகோ யான்?'' என அழிதகக் கூறி,
	யான் ''பெயர்க'' என்ன, நோக்கி, தான் தன்
	நெடுந் தேர்க் கொடிஞ்சி பற்றி
25	நின்றோன் போலும் என்றும் என் மகட்கே.