(இ - ள்.) நமது சுற்றத்தினது அடுகலத்தை நிறைக்கும் பொருட்கு விலையாக (பி - ம். நிறைக்கும் பொருளாக) நெடிய துகிற்கொடியினையுடைய பூவாத வஞ்சியையும் தருகுவன்; நிறமுடைய கலவை பூசப்பட்ட வளைந்த சந்தினையுடைய முன்கையினையும் வேய்போன்ற தோளினையும் ஒள்ளிய நுதலினையு முடைய விறலியர் பூவிற்கு விலையாகப் பெறுகவென்று மாடத்தையுடைய மதுரையையும் தருகுவன்; ஆதலால், யாமெல்லாம் அவனைப் பாடுவோமாக வாரீர் பரிசின்மாக்கள்! பழைய நிலவுரிமையைக் குறிப்பின், நல் அறிவையுடைய குயக்குலத்திளையோர் கலம் வனைதற்குத் திகிரிக் கண்ணே வைத்த பச்சைமண்ணாகிய கனத்த திரள்போல அவன் கருத்திற்கொண்ட முடிபையுடைத்து, இக் குளிர்ந்த மருத நிலத்தையுடைய நாடு-எ - று.

பூவாவஞ்சியென்றது, கருவூர்க்கு வெளிப்படை.

¹ஒன்றோவென்றது, எண்ணிடைச்சொல்.

தேர்க்கா லென்றது தேர்க்கால்போலும் திகிரியை.

அவன் கொண்ட குடுமித்து, இந்நாடு; ஆதலால், வஞ்சியையும் தருகுவன்; மதுரையையும் தருகுவன்; ஆதலால்,

பரிசின்மாக்கள்! நாமெல்லாம் அவனைப் பாடும் வம்மினோவெனக் கூட்டுக.

தொன்னிலைக்கிழமையென்று பாடமோதுவாருமுளர்.

(கு - ரை.) 2. வஞ்சி சேர ராசதானியாகிய கருவூர்; இது கொங்கு நாட்டுள்ள கருவூரன்று. வஞ்சியென்பது பலபொருள் ஒரு சொல்லாதலின், இங்கே நகரென்பது புலப்பட, “பூவாவஞ்சி” என்றார், “பூவா வஞ்சியிற் பூத்த வஞ்சி, வாய்வா ணெடுந்தகை மணிமுடிக் கணிந்து” (சிலப்.29 : 50 - 51); “பூத்த வஞ்சி பூவா வஞ்சியிற், போர்த்தொழிற்றானை குஞ்சியிற் புனைய” (மணி.26 : 78 - 9)

3. “வணங்கிறைப் பணைத்தோள்” (குறுந்.364)

5. “மாடமலி மறுகிற் கூடல்” (முருகு.71); “மாடம் பிறங்கிய மலிபுகழ்க் கூடல்” (மதுரைக்.429); “மாடக் கூடல்” (பரி.20 : 106); “மாட மதுரை”, “மாட மதுரையும்” (சிலப்.பதி. 203, 8 : 3, 9: 76, 15 : 112); “நான்மாடக் கூடன் மகளிரு மைந்தரும்” (கலித். 92) என்பதும், ‘நான்கு மாடங் கூடலின் நான்மாடக்கூடலென்றாயிற்று; அவை திருவாலவாய், திருநள்ளாறு, திருமுடங்கை, திருநடுவூர்; இனி, கன்னி, கரியமால், காளி, ஆலவாயென்றுமாம்’ என்னும் அதன் விசேடவுரையும், “அம்புத நால்களா னீடு கூடல்” (திருநள்ளாறும் திருவாலவாயும்; தே.) என்னும் திருவாக்கும், “மதிமலி புரிசை மாடக் கூடல்” (திருமுருகப் பாசுரம்) என்பதும், “ஈசனார் மகிழ்ந்த தானம்” (திருவால.நகர. 12) என்பது முதலிய திருவிருத்தங்கள் நான்கும், “கன்னிதிருமால்காளி யீசன் காக்குங் கடிமதில்சூழ் மாமதுரை” (திருவால.பயன் முதலியன. 5) என்பதும் இங்கே கவனிக்கத்தக்கவை.

5-6. “உரைப்பா ருரைப்பவை யெல்லா மிரப்பார்க்கொன், றீவார்மேனிற்கும் புகழ்’‘ (குறள்,232) என்பதனாலும் அதற்குப் பரிமேலழகர் எழுதிய உரையாலும் ஈவார் புகழப்படுதல் அறியலாகும்.

9. சீவக.786,ந.மேற்.

10. குடுமி - முடிவு. இந்நாடு, இவன்கருதிய வண்ணமே நடக்குமென்றபடி, ‘கடும்பின் அடுகலம்.....பூவா வஞ்சியும் தருகுவன், விறலியர்......மாடமதுரையும் தருகுவன்’ எனத்தலைவன் இயல்பைக் கூறினமையால் இச்செய்யுள் இயன்மொழியாயிற்று.

(32)

1 “பொய்படு மொன்றோ” (குறள்,836)