(பி - ம்.) 28 ‘விடுத்தல்’

திணையும் துறையும் அவை.

அவனை அவர் பாடியது.

(இ - ள்.) உட்குப்பொருந்திய ஞாயிற்றினது ஒள்ளிய சுடர் தின்னப்பட்ட முளிந்த புல்லையுடைய காடு தளிர்ப்பக் கல்லென ஓசையுண்டாக நடுக்கத்தைச் செய்யும் ஓசையையுடைய உருமேற்றுடனே கூடித் துளியைப் பொழிந்தாற்போலப் பசி தின்னப்பட்டு உலர்ந்த வேர்ப்புடைய உடம்பு அவிழ்புகுவது அறியாதாகலால் வாட்டமுற்ற முடக்கங் கொண்ட பல வரியையுடைய குடர் தன்கண்ணே மூழ்கும் பரிசு குளிரத் தாளிப்புச் சேரப்பட்ட கொழுவிய துவையோடுகூடிய நெய்யுடைய அடிசிலைத் திங்களைச் சேர்ந்த நாளாகிய மீனையொப்பப் பயின்ற பொன்னாற் செய்யப்பட்ட சிறிய நல்ல கலங்களைச் சூழவைத்திருத்தி ஊட்டிக் கேடில்லையாக, பாடுவாரது சுற்றமெனச் சொல்லிப் பெறுதற்கரிய பொன்னாற் செய்யப்பட்ட அணிகலங்களை எளிதாக வழங்கித் தன்னுடைய நட்டோரினும் எம்மோடு நட்புச்செய்த நல்ல புகழையுடைய குமணன், மதுநிறைந்த தெருவினையுடைய முதிரமென்னும் மலையிடத்தான்; நீ அவன்பாற் செல்வை யாயின், நினக்கு மிகவுந் தருவனென நினது பல புகழையும் சொல்லுவார் சொல்ல, அதுகேட்டுக் கடிதாக விரைந்து எனது உள்ளம் செலுத்துதலான் வந்தேன்; எனது மனை உண்ணப்படுவனவற்றைக் கைவிடுதலான் அம்மனையை இகழ்ந்து நினையாது உறைகின்ற புல்லிய உளைமயிர்போலும் குடுமியையுடைய புதல்வன் பலபடியும் பாலில்லாத வறுவிய முலையைச் சுவைத்துப் பால் பெறானாய்க் கூழையும் சோற்றையும் வேண்டி முடுகி முறைமுறையே உள்ளொன்றில்லாத வறிய அடுகலத்தைத் திறந்து அங்கு ஒன்றுங்காணாது அழ, அதனைப் பார்த்து மறத்தையுடைய புலியை வரவுசொல்லி அச்சமுறுத்தியும் ¹அம்புலியைக் காட்டியும் அவற்றால் தணிக்க அருமையின் வருந்தினளாய் நின்பிதாவை நினைந்து வெறுத்த நின் செவ்வியைக் காட்டெனச்சொல்லிக் கேட்டல் அமையாளாய் மிகுதிப்பட நனவின்கண்ணும் துயரமுறுவோள் வளப்ப மிகத் தொலையாத செல்வத்தை மிகுத்தனையாய் விரையப் பரிசில் தந்து விடுத்தலை விரும்புவேன், யான்; ஒலிக்குந் திரையையுடைய நீராற் சூழப்பட்ட நிலவெல்லையிலே ஓங்க நினது சீர்மைபொருந்திய சிறந்த புகழைப் பலவாக வாழ்த்துவோம்- எ - று.

அத்தை: அசைநிலை.நன்கலமிரீஇ அடிசிலைக் குடர்குளிப்பத் தண்ணென ஊட்டியென்க.ஊட்டியென ஒரு சொல் தரப்பட்டது.

‘நட்டோர்நட்ட' என்பதற்கு நட்டோரை நாட்டியவெனினும் அமையும்.

‘செல்லாச் செல்வ மீத்தனை' என்பதூஉம், நிலவரை யுணர' என்பதூஉம் பாடம்.

(கு - ரை.) 1. உருவென்னும் உரிச்சொல் உட்கென்னும் பொருளில் வருவதற்கு மேற்கோள்; தொல். உரி. சூ. 4, ந.; இ. வி.சூ. 290, உரை.

4. புறநா. 159 : 21.

2-4. "பெருவறங் கூர்ந்த கானங் கல்லெனக், கருவி வானந் துளிசொரிந் தாங்குப், பழம்பசி கூர்ந்தவெம் மிரும்பே ரொக்கல்" (பெரும்பாண். 23 - 5)

1-4. புறநா.174 : 23 - 8.

5. அவிழ் - பருக்கை.

7. நெய்யுடை யடிசில்: புறநா.188 : 5.

8-9. பெரும்பாண்.477; "திங்கணலஞ் சூழ்ந்ததிரு மீன்களெனச் செம்பொற், பொங்குகதிர் மின்னுபுகழ்க் கலங்கள்பல பரப்பி" (சீவக.2025)

15. பல்புகழ் - கல்வி, ஆண்மை கொடை முதலியவற்றால் உளவாய புகழ்; மறம்வீங்கு பல்புகழ்" (பதிற்.12 : 8) என்பதனுரையையும், 231-ஆம் குறளின் பரிமேலழகருரையையும் பார்க்க.

16. "ஊக்கந் துரப்ப" (புறநா.8 : 3)

14-6. புறநா.161 : 21.

18. உளைமயிர் - குதிரையின் தலையாட்டத்திலுள்ள மயிர். "புல்லுளைக் குடுமிப் புதல்வற் பயந்து" (அகநா.176; 19). பன்மாண் பலகால்; புறநா.365 : 9; கலித். 47 : 8.

18 - 9. புறநா.159 : 7 - 8, 164 : 3 - 5, 211 : 20 - 21.

21 - 2. "அழுகை மகளிர்க் குழுவை செப்ப" (பரி.14 : 12) உரையைப் பார்க்க.

30. ஏத்துகம் பல: புறநா.10 : 13.

29-30. புறநா.166 : 23; "மண்டேய்த்த புகழினான்" (சிலப். 1 : 36) (160)

¹கலித். 80 : 19.