(பி - ம்.) 4 ‘அகனகு’

திணையும் துறையும் அவை.

வெளிமான் துஞ்சியபின் அவன் தம்பி இளவெளிமானைப் பரிசில் கொடுவென அவன் சிறிது கொடுப்பக் கொள்ளாது பெருஞ்சித்திரனார் பாடியது.

(இ - ள்.) எழுந்திருப்பாயாக, இனி எம்முடைய நெஞ்சமே! யாம் போவேமாக; யார்தாம், கண்ணாற் பருகுவது போலும் விருப்பமில்லாத விடத்துத் தம்மருகே கண்டுவைத்தும் கண்டறியாதார்போல உள்ள மகிழ வாராத ¹தம்முகம் மாறித் தரப்பட்ட பரிசிலைப் பிறிதோரிடத்துச் செல்ல முயலும் முயற்சியில்லாதோர் விரும்பாரல்லர்? இங்ஙனம் வருவீராக வென்று எதிர்கோடல் வேண்டும் தரமுடையோர்க்கு, பெரிது உலகம்; விரும்புவோரும் பலர்; ஆதலால், மறம்பொருந்திய வலியையுடைய யாளியையொப்ப, உள்ளம் மேற்கோளின்றித் தணியாது, கண்டோர் யாவர்க்கும் தெரியத் தம்மைக் கண்டு இரங்காதவனிடத்தே நின்று திரங்கி உள்ளுறக் கனியாத வலிய பழத்தின் பொருட்டுச் சுழல்வோர்-எ - று.

வன்கனியென்றது, நெஞ்சுநெகிழ்ந்து கொடாத பரிசிலை.

உலமரலும் அலமரல் போல்வதோர் உரிச்சொல்.

வாயா வன்கனிக்கு உலமருவோர் யாரோ? நெஞ்சமே? உள்ளம் உள்ளவிந்தடங்காது யாளிபோல இனி எழுவெனக் கூட்டி வினைமுடிவு செய்க.

வரிசையோர்க்கு யாளிபோல உள்ளம் உள்ளவிந்தடங்காதென முற்றாக்கி உரைப்பாரும் உளர்.

(கு - ரை.) 1. “எழுவினி வாழியென் னெஞ்சே” (குறுந். 11 : 4) வன்ன வருகா நோக்கமொடு” (பொருந. 77); “பருகு வன்ன நோக்கமொடு” (பெருங். 3. 7 : 80); “பருகுவ னன்ன வார்வத்த னாகி” (நன். பாயிரம்); “பருகுவான் போல நோக்கும்”, “பருகுவனள்போனோக்கி” (பாக. 4. துருவன்பதம். 35; 10. சகடமுதைத்த 21); “மலர்த்தடங் கண்ணே வாயாப், பருகுவான் போல நோக்கி” (கூர்ம. திருக்கல்யாண, 61)

7. இவ்வடியுடன், “காத மிருபத்து நான்கொழியக் காசினியை’ ஓதக் கடல்கொண் டொளித்ததோ-மேதினியிற், கொல்லிமலை தேன் சொரியுங் கொற்றவா நீமுனிந்தால், இல்லையோ வெங்கட் கிடம்” (கம்பர் பாடல்) என்பது ஒப்புநோக்கற்பாலது.

8. “ஆளி நன்மா னணங்குடைக் குருளை, மீளி மொய்ம்பின் மிகுவலி செருக்கி” (பொருந. 139 - 40)
11, “நற்றோண் மருவரற் குலமரு வோரே” (ஐங்குறு. 464)

(207)

1. “முகந்திரிந்து, நோக்கக் குழையும் விருந்து” (குறள். 90)