(பி - ம்.) 5 ‘ உண்பவை நாழியுடுப்பன’

திணையும் துறையும் அவை.

மதுரைக் கணக்காயனார்மகனார் நக்கீரனார் பாடியது.

(இ - ள்.) தெளிந்த நீராற்சூழப்பட்ட உலகமுழுவதையும் பிற வேந்தர்க்குப் பொதுவாதலின்றித்தமக்கே உரித்தாக ஆண்டு வெண்கொற்றக் குடையால்நிழல்செய்த ஒருதன்மையை யுடையோர்க்கும், இடையாமத்தும்நண்பகலும் துயிலானாய் விரைந்த செலவையுடைய மாக்களைப்படுக்கக் கருதிச் செல்லும் கல்வியில்லாதஒருவனுக்கும் உண்ணப் படும்பொருள் நாழி, உடுக்கப்படுமவைஇரண்டே; பிறவுமெல்லாம் ஒக்கும்; ஆதலாற் செல்வத்தாற்பெறும் பயனாவது கொடுத்தல்; செல்வத்தை யாமே நுகர்வேமென்றுகருதின் தவறுவன பல-எ - று.

பலவென்றது, அறம்பொருளின்பங்களை.

பகலை ஒருமாத்திரையென்றும், கடுமாவையானையென்றும், கல்லாத ஒருவனைப் பாகனென்றும்உரைப்பாரும் உளர்.

(கு - ரை.) 1. “திரைதரு முந்நீர் வளாஅக மெல்லாம்”(கலித். 146 : 28)

1 - 2. புறநா. 8 : 1 - 5.

3. நடுநாள்யாமம் : “யாம நடுநாட்டுயில்கொண் டொளித்த” (கலித். 122 : 21)

“அரையிருள் யாமத்தும் பகலுந் துஞ்சார்” (சிலப். 4 : 81, அடியார்.) என்பதற்கு மேற்கோள்.

5. “நாழி யரிசிக்கே நாம்”, “உண்பது நாழி யுடுப்பது நான்குமுழம்“ (நல்வழி,19, 28)

வினைப்பெயர், செயப்படுபொருண்மேற பெயராய்க் காலந் தோன்றி நின்றதற்கு மேற்கோள்; (தொல். வேற்றுமை. சூ. 9, கல்.; ந.)

7 - 8. “வழங்கலுந் துய்த்தலுந் தேற்றாதான் பெற்ற, முழங்கு முரசுடைச் செல்வந் - தழங்கருவி, வேய்முற்றி முத்துதிரும் வெற்ப வதுவன்றோ, நாய்பெற்ற தெங்கம் பழம்” (பழ. 151). கலித். 32 : 11.