திணை - அது; துறை - பரிசில் கடாநிலை.

அவனை அவர் பாடியது.

(இ - ள்.) தோள் வடுப்படப்பலமுட்டுக்களையும் காவிய (காவிய - சுமந்த) சிலவாயமயிரையுடைய பல இளையோரும் அடி வருந்த நெடும்பொழுதுஏறிய கொடிபோலும் இடையினையுடைய விறலியரும் எனஇவர் வாழ்தலை விரும்பிப் பொய்சொல்லேன்; மெய்சொல்லுவேன்;புறக்கொடாத மேற்கோளையுடைய வலியோர் மரபிலுள்ளானே!உயர்ந்த உச்சியையுடையதாய் உழப்படாத நாஞ்சிலென்னும்பெயரையுடைய மலைக்கு வேந்தே! மறவாத நினைவுடனே பரிசிற்குவந்துபொருந்திப் பின்புநின்று நின்மணம் நெகிழும் செவ்விபார்க்கும்காலமல்ல, யான் வறுமையுற்று
நிற்கின்ற நிலைமை; நினக்கு வேண்டிற்றுத்தருதலைஅமையான், நின்னுடைய அரசன்; அவ்வரசன் பொருட்டுச்சாதலுக்கு அஞ்சாய், நீ; அவ்விடத்துப் பெரிய நிலம்பிறழ்ந்தாற்போல ஒருநாள் பொறுத்தற்கரிய பூசல்வருவதாயின், வருந்துதலும் உளதாம், எனது பசித்துன்பத்தையுடையசுற்றம்-எ - று.

அதனாற் போர்வருவதன்முன்னே பரிசில்தந்துவிடுவாயாகவென்பது கருத்து.
வேந்து என்றது சேரனை.

(கு - ரை.) 1-2. புறநா. 64 : 1 - 2, குறிப்புரை.

3-4. புறநா. 135 : 1 - 4.

1-4. இளைஞரும் விறலியரும்: "மடமா னோக்கின் வாணுதல்விறலியர், நடைமெலிந் தசைஇய நன்மென் சீறடி, கல்லாவிளையர் மெல்லத் தைவர" (சிறுபாண். 31 - 3)

5-6. புறநா. 148 : 5 - 6.

7. புறநா. 126 : 4 ; குறள், 385, பரிமேல்.

8. நாஞ்சிற் பொருநன்: புறநா. 140 : 1, 380 : 9.

12. மூதுரை, 6 1 - 13. புறநா. 103.