திணையும் துறையும் அவை.

கணியன் பூங்குன்றன் பாட்டு.

(இ - ள்.) எமக்கு எல்லாம் ஊர்;எல்லாரும் சுற்றத்தார்; கேடும் ஆக்கமும் தாமே வரினல்லது,பிறர் தர வாரா; நோதலும் அது தீர்தலும் அவற்றையொப்பத்தாமே வருவன; சாதலும் புதிதன்று; கருவிற்றோன்றியநாளே தொடங்கியுள்ளது; வாழ்தலை இனிதென்று உவந்ததுமிலம்;ஒரு வெறுப்பு வந்தவிடத்து இன்னாதென்றிருத்தலுமிலம்;மின்னுடனே மழை குளிர்ந்த துளியைப் பெய்தலான்அமையாது கல்லை யலைத்து ஒலிக்கும் வளவிய பேர்யாற்றுநீரின்வழியே போம் மிதவை (மிதவை - தெப்பம்)போல அரியவுயிர் ஊழின்வழியே படுமென்பது நன்மைக்கூறுபாடறிவோர்கூறிய நூலாலே தெளிந்தேமாகலான், நன்மையான் மிக்கவரைமதித்தலு மிலேம்; சிறியோரைப்பழித்தல் அம்மதித்தலினுமிலேம்-எ- று.

தலைஇயென்பதனைத் தலையவெனத்திரிக்க.

‘முனிவி னின்னா தென்றலு மிலமே’என்றதற்கு முன்னே கூறிய வாழ்தலை வெறுப்பான் இன்னாதென்றுஇகழ்ந்திருத்தலுமில்லேமெனினும் அமையும்.

(கு - ரை.) 1. “யாதானு நாடாமாலூராமா லென்னொருவன், சாந் துணையுங் கல்லாத வாறு”(குறள், 397)
முற்றும்மைக்கு, ‘யாதுமூரே’ என்பது மேற்கோள்; (தொல்.இடை. சூ. 6. கல். ந.)

2. “பெருமைக்கு மேனைச் சிறுமைக்குந்தத்தங், கருமமே கட்டளைக் கல்” (குறள், 505);“பெருமையுஞ் சிறுமையுந் தாந்தர வருமே” (வெற்றிவேற்கை)

4. “வருந்து முயிரொன்பான்வாயிலுடம்பிற், பொருந்துதறானே புதுமை” (நன்னெறி,12)

6. இன்னாது - துன்பத்தைத்தருவது.

8. “கல்லலைத் தொழுகுமன்னே”(புறநா. 115 : 4); “கல்பொருதிரங்குங் கதம்வீழருவி” (குறுந். 134 : 5)

9. “செல்யாற்றுத் தீம்புனலிற்சென்மரம் போல” (பரி. 6 : 79); “நீர்வழிப்பட்ட புணை” (நீதிநெறி. 44)

9 - 10. “முன்னே யொருவன் முடித்தான்றன்றுப்பெலாம்” (அறநெறி. 114)

3 - 11. “சாதலும் பிறத்த றானுந்தம்வினைப் பயத்தி னாகு, மாதலு மழிவு மெல்லாமவைபொருட் கியல்பு கண்டாய், நோதலும் பரிவு மெல்லாநுண்ணுணர் வின்மை யன்றே” (சீவக. 269)

13. அதனினும் இலம்: “பிரியின்வாழ்த லதனினு மிலமே” (குறுந். 168:7)