77. தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற பாண்டியன்
நெடுஞ்செழியன் பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவில் தேரூர்ந்து
வந்து நின்ற காட்சியையும் அவன் பின்னர்ப் பகைவரொடு பொருது அவரைக்
கொன்றவிடத் தமைந்த தோற்றத்தையும் கண்ட இடைக்குன்றூர் கிழார்,
நெடுஞ்செழியன் தேர்க் கொடிஞ்சிக்கண் நிற்கின்றானாயினும், “யார்கொல்
அவன்; அவன் கண்ணி வாழ்க” என வியந்து வாழ்த்தி, “அவன் இளமைச்
செவ்வி அண்மையிற்றான் கழிந்தான்; இதுகாறும் அணிந்திருந்த கிண்கிணியை
நீக்கி இப்போதுதான் கழல் அணிந்தான்; சென்னியில் வேம்பின் தளிரும்
உழிஞைக் கொடியும் விரவித் தொடுத்த கண்ணியுடையனானான்; இதுவரை
யணிந்திருந்த தொடியை நீக்கிக் கையில் வில்லைப் பற்றிக்கொண்டு தேர்
மொட்டில் நிற்கின்றான்; மார்பில் தாரணிந்துள்ளானாயினும் ஐம்படைத்தாலியை
இன்னமும் கழித்திலன்; பாலருந்துவதை விட்டு இப்போதே உணவினையும்
உண்ணத் தலைப்பட்டான்; இத்துணை இளையோன், புதியராய் மேன்மேல்
வெகுண்டு வரும் வீரரைக் கண்டு வியப்பதும் செய்கின்றிலன்; இகழ்வதும்
இலன்; அவர்மீது பாய்ந்து பற்றிக் கீழே கவிழ்த்து, அவர் தம் உடல் நிலத்தில்
வீழக் கொன்றபோதும், அவன் முகத்தில் மகிழ்ச்சியோ, இவ்வாறு செய்தே
மென்ற தருக்கோ ஒன்றும் தோன்றுகின்றிலது; இவன் வீரம் இருந்தவாறு
என்னே” என இப் பாட்டின் கண் வியந்தோதுகின்றார். | கிண்கிணி களைந்தகா லொண்கழ றொட்டுக்
குடுமி களைந்த நுதல் வேம்பி னொண்டளிர்
நெடுங்கொடி யுழிஞைப் பவரொடு மிலைந்து
குறுந்தொடி கழித்தகைச் சாபம் பற்றி | | 5. | நெடுந்தேர்க் கொடுஞ்சி பொலிய நின்றோன் | | யார்கொல் வாழ்கவவன் கண்ணி தார்பூண்டு
தாலி களைந்தன்று மிலனே பால்விட்
டயினியு மின்றயின் றனனே வயின்வயின்
உடன்றுமேல் வந்த வம்ப மள்ளரை | | 10. | வியந்தன்று மிழிந்தன்று மிலனே யவரை | | அழுந்தப் பற்றி யகல்விசும் பார்ப்பெழக்
கவிழ்ந்துநிலஞ் சேர வட்டதை
மகிழ்ந்தன்று மலிந்தன்று மதனினு மிலனே. (77) |
திணையும் துறையு மவை. அவனை அவர் பாடியது.
உரை: கிண்கிணி களைந்த கால் ஒண் கழல் தொட்டு - சதங்கை
வாங்கப்பட்ட காலிலே ஒள்ளிய வீரக் கழலினைச் செறித்து; குடுமி
களைந்த நுதல் - குடுமி யொழிக்கப்பட்ட சென்னிக்கண்ணே; வேம்பின்
ஒண் தளிர் நெடுங்கொடி யுழிஞைப் பவரொடு மிலைந்து - வேம்பினது
ஒள்ளிய தளிரை
|