1. உற்றநோய் நோன்றல் உயிர்க்குறுகண் செய்யாமை
அற்றே தவத்திற் குரு.

Pains endure; pain not beings
This is the type of true penance.

2. தவமும் தவமுடையார்க்கு ஆகும் அவம் அதனை
அஃதிலார் மேற்கொள் வது.

Penance is fit for penitents
Not for him who in vain pretends.

3. துறந்தார்க்குத் துப்புரவு வேண்டி மறந்தார்கொல்
மற்றை யவர்கள் தவம

Is it to true penitent's aid,
That others austere path avoid?

4. ஒன்னார்த் தெறலும் உவந்தாரை ஆக்கலும்
எண்ணின் தவத்தான் வரும்

In penance lies the power to save
The friends and foil the foe and knave.

5. வேண்டிய வேண்டியாங் கெய்தலால் செய்தவம்
ஈண்டு முயலப் படும்

What they wish as they wish is won
Here hence by men penance is done.

6. தவஞ்செய்வார் தங்கமருமஞ் செய்வார்மற் றல்லார்
அவஞ்செய்வார் ஆசையுட் பட்டு

Who do penance achieve their aim
Others desire-rid themselves harm.

7. சுடச்சுடரும் பொன்போல் ஒளிவிடும் துன்பஞ்
சுடக்சுட நோற்கிற் பவர்க்கு

Pure and bright gets the gold in fire;
and so the life by pain austere.

8. தன்னுயிர் தான் அறப் பெற்றானை ஏனைய
மன்னுயி ரெல்லாம் தொழும்.

He worship wins from every soul
Who Master is by soul control.

9. கூற்றம் குதித்தலும் கைகூடும் நோற்றலின்
ஆற்றல் தலைப்பட் டவர்க்கு.

They can even defy death
Who get by penance godly strength.

10. இலர்பல ராகிய காரணம் நோற்பார்
சிலர்பலர் நோலா தவர்.

Many are poor and few are rich
For they care not for penance much.