1006.

தானும்   அனுபவிக்காமல்   தக்கவர்களுக்கு   உதவிடும்    இயல்பும்
இல்லாமல்   வாழ்கிறவன்,     தன்னிடமுள்ள      பெருஞ்செல்வத்தைத்
தொற்றிக்கொண்ட நோயாவான்.
 

1007.

வறியவர்க்கு  எதுவும்  வழங்கி  உதவாதவனுடைய  செல்வம்,  மிகுந்த
அழகியொருத்தி்,    தன்னந்தனியாகவே    இருந்து   முதுமையடைவதைப்
போன்றது.
 

1008.

வெறுக்கப்படுகிறவரிடம்  குவிந்துள்ள  செல்வமும்,  ஊர்  நடுவே நச்சு
மரத்தில் காய்த்துக் குலுங்குகின்ற பழமும் வெவ்வேறானவையல்ல!
 

1009.

அன்பெனும் பண்பை  அறவே  நீக்கி, தன்னையும் வருத்திக் கொண்டு,
அறவழிக்குப்   புறம்பாகச்  சேர்த்துக்   குவித்திடும்  செல்வத்தைப்  பிறர்
கொள்ளை கொண்டு போய்விடுவர்.
 

1010.

சிறந்த உள்ளம் கொண்ட செல்வர்களுக்கேற்படும் சிறிதளவு வறுமையின்
நிழல்கூட, மழை பொய்த்து விட்டதற்கு ஒப்பானதாகும்.