தொடக்கம்
கார் நாற்பது பாடல் தொகுப்பு 21 முதல் 25 வரை
21.	பொறி மாண் புனை திண் தேர் போந்த வழியே சிறு முல்லைப் போது எல்லாம், செவ்வி நறு நுதல், செல்வ மழைத் தடங் கண், சில் மொழி, பேதை வாய் முள் எயிறு ஏய்ப்ப, வடிந்து.	உரை
22.	இளையரும் ஈர்ங் கட்டு அயர, உளை அணிந்து, புல் உண் கலி மாவும் பூட்டிய; நல்லார் இள நலம் போலக் கவினி, வளம் உடையார் ஆக்கம்போல் பூத்தன, காடு.	உரை
23.	தோழி தலைமகட்குப் பருவம் காட்டி வற்புறுத்தது கண் திரள் முத்தம் கடுப்பப் புறவு எல்லாம் தண் துளி ஆலி புரள, புயல் கான்று கொண்டு, எழில் வானமும் கொண்டன்று; எவன் கொலோ, ஒண்டொடி! ஊடும் நிலை?	உரை
24.	வினைமுற்றிய தலைமகள் நெஞ்சொடு சொல்லியது எல்லா வினையும் கிடப்ப, எழு, நெஞ்சே! கல் ஓங்கு கானம் களிற்றின் மதம் நாறும்; பல் இருங் கூந்தல் பனி நோனாள்; கார் வானம் எல்லியும் தோன்றும், பெயல்.	உரை
25.	பருவங்கண்டழிந்த தலைமகள் ஆற்றல்வேண்டித் தோழி தனது ஆற்றாமை தோன்ற வுரைத்தது கருங் கால் வரகின் பொரிப்போல் அரும்பு அவிழ்ந்து, ஈர்ந் தண் புறவில் தெறுழ் வீ மலர்ந்தன; சேர்ந்தன செய் குறி; வாரார் அவர் என்று கூர்ந்த, பசலை அவட்கு.	உரை