பாட்டு முதல் குறிப்பு
	184. பொல்லாத சொல்லி, மறைந்து ஒழுகும் பேதை, தன் சொல்லாலே தன்னைத் துயர்ப்படுக்கும்;-நல்லாய்!- மணலுள் முழுகி மறைந்து கிடக்கும் நுணலும் தன் வாயால் கெடும்.	உரை