தொடக்கம்
1.	நூல்எள்ளற்க, என்றும் எளியர் என்று! என் பெறினும் கொள்ளற்க, கொள்ளார் கை மேற்பட! உள் சுடினும் சீறற்க, சிற்றில் பிறந்தாரை! கூறற்க, கூறல்லவற்றை விரைந்து!	உரை
2.	பறை பட வாழா, அசுணமா; உள்ளம் குறை பட வாழார், உரவோர்; நிறை வனத்து நெல் பட்டகண்ணே வெதிர் சாம்; தனக்கு ஒவ்வாச் சொல் பட்டால், சாவதாம் சால்பு.	உரை
3.	மண்ணி அறிப, மணி நலம்; பண் அமைத்து ஏறியபின் அறிப, மா நலம்; மாசு அறச் சுட்டு அறிப, பொன்னின் நலம் காண்பார்; கெட்டு அறிப, கேளிரான் ஆய பயன்.	உரை
4.	கள்ளி வயிற்று இன் அகில் பிறக்கும்; மான் வயிற்று ஒள் அரிதாரம் பிறக்கும்; பெருங் கடலுள் பல் விலைய முத்தம் பிறக்கும்; அறிவார் யார், நல் ஆள் பிறக்கும் குடி?	உரை
5.	கல்லில் பிறக்கும், கதிர் மணி; காதலி சொல்லில் பிறக்கும், உயர் மதம்; மெல்லென் அருளில் பிறக்கும், அற நெறி; எல்லாம் பொருளில் பிறந்துவிடும்.	உரை
6.	திரு ஒக்கும், தீது இல் ஒழுக்கம்; பெரிய அறன் ஒக்கும், ஆற்றின் ஒழுகல்; பிறனைக் கொலை ஒக்கும், கொண்டு கண்மாறல்; புலை ஒக்கும், போற்றாதார் முன்னர்ச் செலவு.	உரை
7.	‘கள்வம்!’ என்பார்க்கும் துயில் இல்லை; காதலிமாட்டு உள்ளம் வைப்பார்க்கும் துயில் இல்லை; ‘ஒண் பொருள் செய்வம்!’ என்பார்க்கும் துயில் இல்லை; அப் பொருள் காப்பார்க்கும் இல்லை, துயில்.	உரை
8.	கற்றார்முன் தோன்றா, கழிவு இரக்கம்; காதலித்து ஒன்று உற்றார்முன் தோன்றா, உறா முதல்; தெற்றென அல்ல புரிந்தார்க்கு அறம் தோன்றா; எல்லாம் வெகுண்டார்முன் தோன்றா கெடும்.	உரை
9.	நிலத்துக்கு அணி என்ப, நெல்லும் கரும்பும்; குளத்துக்கு அணி என்ப, தாமரை; பெண்மை நலத்துக்கு அணி என்ப, நாணம்; தனக்கு அணி தான் செல் உலகத்து அறம்.	உரை
10.	கந்தில் பிணிப்பர், களிற்றை; கதம் தவிர, மந்திரத்தினால் பிணிப்பர், மா நாகம்; கொந்தி, இரும்பின் பிணிப்பர், கயத்தை; சான்றோரை நயத்தின் பிணித்துவிடல்!	உரை